Going West

In de dagen dat we bij Willem en Anneke Kreuger verbleven hebben we verschillende farms bezocht. Ook hebben we wat tochtjes door de omgeving gereden. Willem heeft ons ook rondgereden. Onderweg hebben we natuurlijk even de maïs bekeken. Eenmaal terug bij huis bedacht Gerard dat hij eigenlijk geen idee had waar de autosleutels waren gebleven… dit is iets waar Miek zich inmiddels de eerste paar seconde nog niet druk om maakt. Maar het was dit keer echt…. Auto nagezocht, enige plek waar we uit de auto zijn geweest was in de beide maïsvelden…. Oeps!
Eerst maar gegeten en vervolgens terug naar de maïs, het laatste veld gaven we de meeste kans, aangezien Gerard hier wat had geholpen met bemesten. Na enig zoeken, niet gevonden. Onderweg naar het eerste maïsveld vragen we ons steeds sterker af, of een lost key ook onder de all risk verzekering zal vallen. De uitstapplek grondig nagezocht en de mannen gingen de maïs weer in. Terwijl we ons steeds meer afvragen of wij de gelukkige zullen zijn die de sleutel in het maïsveld vinden, doet ons namelijk erg aan de beroemde speld in de hooiberg denken. Maar terwijl de schemering verder valt, geeft Willem ineens een juigkreet! Got ‘m!
Wel Gerard heeft z’n lesje weer voor een tijdje geleerd!

Woensdag werd er vee geveild bij de veiling vlakbij. Dit wilden we ook een keer meemaken. Eerst konden we al het vee bekijken in de stallen. Vervolgens startte de veiling. Echt wel bijzonder om te zien. De veilingkerel is niet te verstaan en wij waren als de dood dat we iets wenkte of knipperde waardoor ze dachten dat wij zouden bieden. Om ons veilig te stellen hebben we ons als echte toeristen gedragen. Foto en videocamera op schoot en klikken maar! De middag zouden we nog naar twee farms, vrienden van Wim en Anneke, gaan, dus we konden niet de gehele veiling afwachten. Mochten we onbewust toch geboden hebben, we didn’t left any foodprints!
We zijn deze middag naar een robot farm geweest, op deze farm draaien 6 robots. Ook zijn we naar een net geopende cheesefarm geweest. Miek d’r roots komen weer boven drijven. We hebben de farm natuurlijk niet verlaten zonder een lekker stukje echte kaas! Kwamen we daar ook nog een oud Dronten studiegenoot tegen, it’s a small World.

Donderdag hebben we de kippenfarm en de graan/bonen/maïs silo’s van Wim en Anneke bekeken. ’s Middags was het al weer tijd om afscheid te nemen, toch altijd weer jammer. We hebben een paar gezellige dagen gehad! Maar ons volgende onderdeel van dit avontuur staat op ons te wachten! De treinreis!
Eerst nog even spannend om de auto op tijd in te leveren. Wie verwacht nu een uur over de laatste 7,6 km te doen??? Maar goed is net goed gegaan. Nog even lekker gegeten in Toronto (bij de Lone star!! Voor de kiwi’s wel bekend, hier net zo goed!) , je weet natuurlijk nooit wat je onderweg krijgt.

Wat ons op viel aan zuidelijk Ontario was dat de melkveebedrijven kwa grote te vergelijken zijn met Nederland. Echter de Nederlanders hebben vaak de grotere bedrijven hier. Wel is hier over het algemeen meer akkerbouw bij een veebedrijf om in het voer te voorzien of om het als prijsbescherming van het voer te gebruiken. De mechanisatiegraad vinden we hoger dan in Nederland. Door deze eigenschappen vinden we het kwa boeren t meest op Zweden lijken. Althans dat zijn onze conclusies na 4 dagen in dit gebied, neem t dus niet te nauw op.
T quotum systeem is wat uitgebreider dan in Nederland en moeilijk uit te leggen. Wij snappen t nu redelijk maar als ik dat nu op de site ga uitleggen ben ik bang dat het verkeerd wordt begrepen. Mest is niet echt een probleem voor de veehouders, je moet bij de nieuwbouw aantonen dat je voldoende mestafzet hebt maar aangezien er geen mestoverschot is, is dat niet heel moeilijk. Verder zijn er weinig mestregels, zolang je maar niets vervuilt of anderen tot overlast bent komt t wel goed, de boeren die wij hebben gesproken denken wel dat hier verandering in komt. De echt oude bedrijven waar er nog best veel van zijn lijken erg op de fisherprice boerderijen met van die rode gebouwen en een torensilo, daar deed t ons aandenken haha.

De treinreis
Om 22.00u zou de trein vertrekken. De trein komt uit de jaren 50 van de vorige eeuw. Hij legt een route af van kust tot kust, transcontinentaal. De trein is 2x gerenoveerd en geprobeerd het in de stijl te houden van de jaren 50. Wij hebben een eenvoudig slaapgedeelte en er zit 3x per dag eten in het restaurant bij, de reis duurt van kust tot kust 4 dagen maar wij gaan er in Edmonton uit (2,5 dag), om daar een auto te huren en wat boeren te bezoeken en de Rocky Mountains te bekijken.
Eenmaal in de trein nog even van de lichtjes genoten en de trein wat bekeken en vervolgens in ons bedje gekropen, met een dik gordijn zijn we afgesloten van het gangpad.
Toch wat vreemd slapen zo in de trein. De trein is van alle gemakken voorzien. Er zit een douche in, een diningroom, een activity room, kortom goed vertoeven. Na een lekker ontbijt hebben we de ochtend vertoefd in de globe, een panorama koepel die iets boven de trein uit steekt. Heerlijk van het voorbijglijdende landschap genieten. Ook de lunch en diner waren prima! We hadden ons voorbereid op vliegtuigvoer maar dit is echt top, menig restaurant zal willen dat het zo goed kookt! We zullen even een omschrijving geven van het reisgezelschap hier in de trein. De meeste mensen zijn gepensioneerden en mensen met wat geld te besteden, een trein reis als je die normaal koopt kost tussen de 1500 en 3000 dollar per persoon! Dus wij hebben maar niet iedereen vertelt dat we voor nog geen 500 mee reizen. In de restaurantwagon krijgen we elke keer andere mensen bij ons aan de tafel want t zijn 4 persoons tafels, best leuk we hebben mensen gesproken uit alle windstreken van canada maar ook uit Schotland en Colombia. Er wordt ook al flink over ons geroddeld hebben we t idee, niet raar we zijn echt de jongste in dit deel van de trein, komen er mensen met t eten tegenover ons zitten en die zeggen owh jullie zullen wel dat jonge koppel zijn dat hier dairy farms komt bekijken, of we zitten van het uitzicht te genieten in de globe komen er mensen aan, ‘’dus jullie zijn Nederlandse melkveehouders…’’ Voor je t weet weten mensen meer over jou dan je zelf zou weten haha. We hebben ze allemaal uitgenodigd om naar Nederland te komen.

Na 1,5 dag kwamen we aan in Winnipeg, in t midden van Canada. Hier mochten we er een paar uur uit. Tot nu toe hebben we door bos heen gereden en vanaf hier zullen we door de prairie heen rijden en akkerbouwgebieden zien.

Zondagochtend rond een uurtje of half 7 komen we aan in Edmonton. Het station is niet zo gek lang geleden verplaatst naar een plek buiten de stad. Met als gevolg dat er nog geen busverbinding is. Dus wij iets doen wat we nooit met vakantie doen, een taxi nemen. Wij ons naar een niet geboekt hostel laten rijden, blijkt ie niet meer te bestaan, lekker dan en dat terwijl we een Lonely planet van 2012 hebben en het hostel ook nog adverteert in t plaatselijke toeristenblaadje. Dus eerst maar een ontbeten in de Starbucks en een ander hostel gezocht. Toen we de stad weer ingingen en een beetje verdwaasd naar onze kaart keken (wat niet raar is vinden wij op zondag ochtend half 9 ) komt er een man aan die vraagt of we iets zoeken. Na de uitleg wijst hij ons de weg hij moest toch die richting op want zijn auto staat daar nog na een feestje van gisteravond. We hoeven de man maar weinig weerwoord te geven of hij vertelt zijn halve levensverhaal. Best grappig haha. Hij heeft het blijkbaar zo naar zijn zin met ons dat ie ons diverse keren koffie en ontbijt aanbied en loopt rustig richting ons hostel, we zijn allang uit de hoek verdwenen waar zijn auto moest staan maar dat maakt hem niks uit, t is toch zondag ochtend en z’n vrouw ligt nog in bed dr roes uit te slapen, juist ja.
We zijn er, de man geeft ons een hand wenst ons nog veel plezier, draait om en is verdwenen. Aardige lui hier. Het hostel blijkt vol en we worden naar een goedkoop hotel gestuurd. Die heeft nog wel plek. We gaan ff de was doen in de plaatselijke wasserette, dan leer je ook de lagere sociale klasse kennen tenminste. T was een hele ervaring. Daarna de bus gepakt richting de West Edmonton Mall, en dat is niet zo maar een winkelcentrum, dat is t grootste winkelcentrum van Noord Amerika, t is ongelofelijk. Er zitten 2 minigolfbanen in, een subtropisch zwemparadijs met glijbanen waar Duinrell u tegen zegt, een attractiepark, een kinderboerderij, een nagebouwd rif met een piratenschip er in, een zeehonden show, een schaatsbaan tussen de winkels en nog veel meer wat we door de overvloed vergeten zijn, waaronder 800 winkels en meer dan 150 eetmogelijkheden. De mensen die ons kennen weten dat geen van ons een shopper is maar dit was wel ff gaaf zeg, we zijn bijna geen winkels in geweest maar alleen al het struinen door de hallen heen en vol verbazing de ene attractie of entertainment na de andere te hebben gezien maakt je dood moe, daarom zijn we maar gaan relaxen in t zwembad. Op de terug weg in de bus kwamen we nog een jonge man tegen die vroeg, willen jullie iets gaafs zien? We dachten eerst, owhnee wat krijgen we nu weer aangesmeerd maar hij ging echt gave kaarttrucjes laten zien haha, de hele bus zat mee te genieten. Leuke mensen hier in Alberta dus!

Vandaag hebben we weer een huur auto opgehaald en zijn we er vandoor gegaan, we hebben al een boer bezocht en zitten nu in de Dinosaurus vallei, we gaan deze week nog naar Calgary en de Rocky Mountains, meer hier over in ons volgende bericht!

See you later!