Is dit nu voorjaar?!?!

Hallo allemaal

Daar zijn we weer! Maar dit keer hebben we wel wat minder beleefd als in het vorige verhaal!
Allereerst willen we toch wel even laten weten dat we het heel erg gaaf vinden om zoveel reacties op onze site te krijgen! Dat geeft ons weer goede moed om een nieuw verhaal te schrijven!

Toen we ons vorige verhaal plaatste dachten we dat t voorjaar echt was begonnen en dat de zomer niet ver weg maar was. Nou van die illusie zijn we anderhalve week na dat bericht al weer teruggekomen. In het weekend van 18/19 september begon het te sneeuwen! De sneeuw bleef bij ons niet erg lang liggen. Die zondag wilde we na t melken nog foto’s maken maar toen was t al weg. Maar in Invercargill bleef de sneeuw wel langer. Het stadion heeft t begeven onder de druk van de sneeuw, ook van een winkelcentrum is het dak ingestort. Op onze vrije dag, maandag de 20e, heeft Miek nog een sneeuwpopje in town (invercargill) gemaakt!
Voor de farm betekende deze sneeuw gevolgd door hevige regen dat het land nu heel erg nat is. En dat wij heel erg blij zijn dat we hier een stal hebben en ook nog genoeg voer, t moest dan wel worden aangekocht maar we hadden voer! De koeien hebben weer een week binnen gestaan. En dankzij de stal hebben wij onze weilanden niet hoeven laten vertrappen. Dit betekende wel dat wij er weer 130 koeien van dairy 2 bij hebben kregen omdat die stal te klein is…. Dus 2 keer per dag een uur langer melken voor ons. Dus in plaats van 9 melkuren 11 melkuren.
Voor de andere farmers hier in Southland betekend dit of een weiland helemaal verrot lopen en bijvoeren of alle weilanden een beetje vertrappen. Probleem is dan dat de meeste niet genoeg voer hebben om bij te voeren, omdat iedereen rekent op het melken van vers grasland.. Voor de schapenboeren hier is de situaties nog erger. 90% van hun lammeren die in die week geboren zijn, zijn dood. Het viel ons ook op dat we meer problemen hadden met het kalven dan in andere weken.
Volgens de locals hier is dit de ergste storm in 50 jaar geweest. En andere (oudere) mensen vertellen dat ze dit nog nooit hebben meegemaakt! Wat een geluk dat wij precies dit jaar hier zijn! Maar goed na een ruime week knapt t weer aardig op. Sinds 27 september lopen de koeien weer buiten! Ook de koeien van dairy twee zullen weer terug keren.

Inmiddels loopt de kalving steeds meer naar t einde. Zelf hadden we al een paar keer een gok gedaan hoeveel er zouden lopen, we dachten zo’n 150. In de laatste week van September heeft Gerard ze even geteld 180! We hadden een paar dagen dat we echt maar 3 tot 4 kalfjes per dag hadden… dit zou een heel lange nasleep betekenen, maar gelukkig kregen we later weer dagen met 6 tot 8 kalfjes! Ook hadden we nog een dag echt feest in de kalverij. We gingen kalveren rapen en toen zagen we drie koeien die nog bezig waren. Toen we de andere koeien hadden overgebracht naar de crop, konden de verlossingen beginnen. Een koe had t intussen zelf al gedaan, dus nog twee te gaan. De eerste koe die we hielpen was nog vrij eenvoudig de krik erop en even beetje helpen met t kalf eruit leiden en klaar. De tweede koe werd n iets ander verhaal. Daarvan hadden we alleen een kop en een persende koe. Na veel moeite had Gerard er een pootje bij gekregen maar t andere pootje zat gebogen en er was echt geen ruimte om t rechte te buigen…. Charles was niet in de buurt dus we moesten t toch echt samen doen. De koe bleef maar persen en er was echt niet genoeg ruimte ook niet met Miek d’r kleine handjes… Dus besloten (t kalf was al dood) om dan maar zelf de kop eraf te zagen zodat we ruimte kregen. Dit was ons gelukt en toen Miek met haar kleine handjes t pootje recht gekregen en toen Gerard met z’n spierkracht t kalf eraf trekken!!! Yeah we did it! maar t is niet onze favoriete job! Maar in ieder geval minder erg als die keer een paar dagen ervoor. Toen wilden we een koe helpen verlossen, ’s avonds na t melken, we konden de pootjes goed krijgen ook de kop lag er goed op. Dus trekken maar! Niet zo moeilijk dachten we. Maar nadat de kop eruit kwam, zagen we ook wat ingewanden van t kalf eruit komen….. niet veel later trokken we de pootjes eraf, t kalf was al een paar dagen dood en viel makkelijk uit elkaar !!! Aan de kop verder getrokken in de hoop dat t lijf niet doormidden zou gaan. Met een hoop glijmiddel is dit goed gegaan. Maar stinken zeg!!! Echt niet leuk als je hongerig was na een dag werken! Maar goed t kalf was eraf! Helaas heeft de koe t een paar dagen later ook opgegeven..
Maar wees maar niet bang dit waren de enige twee zeer aparte bevallingen sinds t vorige kopsnijverhaal. Alle andere zijn goed verlopen! En de meeste hoeven we niet eens te helpen. Dus nog genoeg kleintjes om te leren drinken voor Mieke en genoeg koeien voor Gerard om op te starten.
Sinds begin oktober heeft Miek nu ook een buitenfeeder. Dit is een trailer met een melkvat erop en allemaal spenen eraan. De Machines staan vol dus nu moeten we de andere kalfjes op met de hand blijven voeren (dit is de manier hoe bijna elke farm in NZ de kalfjes voert) nu loopt er een groep van 43 kalfjes in een klein weitje buiten en ze komen er allemaal aanrennen als Miek t land inloopt en roept; Kom maar, etenstijd! Nu kun je die roep vaak ook wel achterwege laten. De eerste dag heeft Gerard even geholpen want om al die kalfjes te leren dat ze tegenwoordig buiten gaan eten is een grote klus. Maar het is echt een leuk gezicht om ze allemaal buiten te zien huppelen.
We hadden verwacht dat de koeien van Dairy 2 weer vlug terug zouden keren maar dit is nog niet gebeurd (6 oktober nu ik dit type) De manager van D2 heeft 4 jaar meer dan ons ervaring als manager, en denkt ook echt dat hij de ervaren man is. Alleen heeft hij geen zin gehad om, tijdens zijn eerste ronde met de koeien buiten, draden op te zetten. Dit betekend dat de koeien de weilanden toen niet goed hebben uitgegeten, waardoor er teveel gras was blijven staan. Dit gras is nu oud en daardoor vinden de koeien het minder lekker. En dit heeft weer als gevolg dat hij nu een tekort heeft aan goed gras. En drie keer raden welke veel minder ervaren managers dit weer mogen oplossen! Wij!!!! De koeien van D2 zullen nog wat langer bij ons blijven omdat wij wel genoeg smakelijk gras hebben staan!!! Maar goed t is nu groeizaam weer hier dus hopelijk zijn ze met een week nu echt weg!
Dit geeft ons wel weer een schouderklopje dat wij na een halfjaar al weer zoveel hebben geleerd dat we de problemen van zo iemand op kunnen lossen!

Nog een andere gebeurtenis: op zondag 26 september hadden de Indiërs een dagje vrij. Een van de twee heeft zijn vrouw op bezoek dus die wilde die de omgeving wat laten zien. Ze hebben sinds mei een auto. Ze hebben alleen nog geen rijbewijs. Maar hier in NZ hoef je ook geen dure rijlessen en een duur examen af te leggen. Je vraagt eerst een learnersdriverslicense aan en dan mag je met een ervaren iemand naast je gaan leren rijden. Als je er een bepaald aantal uur op hebt zitten dan mag je met een bordje met een L op je auto alleen rijden. Je mag dan geen andere mensen meenemen. En dan weer zoveel rij uren later dan krijg je echt een license (dit is hoe het ongeveer in elkaar steekt) de beide Indiërs hebben dus een learnerslicense, en volgens ons nog niet iemand gevonden die als ervaren persoon naast hun zit. Een van de twee, Baldev, was dus met zijn vrouw aan het rondtoeren door Invercargill. Nu moet je nagaan dat ze allebei op de 4WDbike alleen harder kunnen rijden als t na 6 uur ’s avonds is of als t van hun lunchtijd af gaat. Dus hoeveel anders zou dat met een auto gaan???? In ieder geval komt rond een uur of 4 komt de andere Indiër, Patel, de melkput inrennen of Gerard Charles kan bereiken want Baldev had een ongeluk gehad…. En die spreekt echt geen woord engels! Na wat moeite Charles bereikt. En de volgende dag hebben wij de rest van the story gehoord. Hij was in een vrij nieuwe pickup truck gereden, omdat hij tegen de zon inkeek kon hij die niet zo goed zien. Zijn fout dus. En dan nog het feit dat hij geen geldig rijbewijs heeft, iemand meeheeft in de auto en geen verzekering heeft. De volgende dag moest hij na t melken weer terug zijn op t bureau. T precieze weten wij verder ook niet. Maar we weten wel dat dit hem flink geld gaat kosten op de overtredingen staat al een boete van duizenden dollars en dan moet hij de schade aan de vrij nieuwe ute nog vergoeden. Hun eigen auto is total loss. Een heel groot geluk is dat er geen gewonden zijn gevallen.
Wij zelf hadden die dag ook nog een blunder (maar deze had niet zulke gevolgen) wij hadden al een enkele keer iets gehoord over de daylightsaving (de zomertijd/wintertijd) maar wisten wij veel wanneer dat zou zijn. Nou dat bleek dus die ochtend te zijn. Wij waren dus een uur te laat. Omdat de Indiërs vrij waren hadden we een reliefmilker (helpende hand) die was er al toen wij achter kwamen maar hij zei er niets over ook niet toen Gerard vroeg dat hij zo vroeg was. Aan t einde van t melken kwam Charles en die begon al te lachen toen hij zag dat we nog aan t melken waren. En vertelde ons van t tijdsverschil. Dus wij aan de reliefmilker gevraagd was je daarom zo vroeg. Nu bleek dat hij op de nieuwe tijd een half uur te laat zou zijn geweest dus waarschijnlijk had hij daarom niets gezegd. Wat wel heel apart, bijna eng was, was dat wij allebei om 3 uur oude tijd en dus 4 uur nieuwe tijd (opsta tijd dus) wakker werden! Alleen dachten we toen yes nog een uur slapen! Maar goed wij hebben de tijd een dag later verzet en t de Indiërs ook even uitgelegd zodat zij er de volgende ochtend ook zouden zijn.

Verder willen we ook graag onze nieuwe vriendin Jutje voorstellen. Jutje is naar schatting ongeveer 4 -5 jaar oud. Jutje is een enorme jutje me tutje van een koe. We doen de springers, koeien die op afkalven staan, elke dag van gras naar crop en ’s avonds weer terug en mevrouw jutje presteert het elke keer om als laatste op grote afstand van de rest naar haar bestemming toe te drentelen. Hier een hapje, daar even kijken, weer een beetje lopen, achterom kijken of je nog steeds wordt achtervolgd door Mieke of Gerard, en ook al is dat het geval gewoon weer een hapje nemen en vooral niet doorlopen. We zien haar uier elke dag ietsje voller worden dus dat beloofd veel goeds straks in de melkherd….

Ow en t laatste nieuws is dat op 7 oktober de koeien van D2 weer terug zijn gegaan!!! Hiep hoi! Nu zeggen ze alleen dat er weer slecht weer aan komt… Dus hopelijk blijven ze weg! Ook hebben we de springers uitgezocht en er bleken er een paar niet drachtig te zijn waardoor we er op t moment iets onder de 100 over hebben!

Volgende week vrijdag gaan we met vakantie!!! T is 3 dagen verzet dus nu gaan we de 15e weg. We gaan dan onder andere naar Theo en Martin, KP en de 19e land Gerard Mensen in Christchurch die we dan daar gelijk ophalen. De 10e van November zullen Barend en Tineke hier landen. En verder hebben we nog meer leuk nieuws we hebben gehoord dat ons volgende bezoek ook al onderweg is. Pip en Ellie (moeder en zusje van Miek) komen in December deze kant op! Dus onze logeerkamers worden goed gebruikt! En ja we hebben er twee dus er is nog ruimte!

Later!!
Gerard en Miek