Weer onder de poolcirkel!

Daar is tie weer! We zijn net weer onder de poolcirkel vandaan in het groene Finland!

Aangespoord door jullie reacties hebben we nog een logje weten te maken de afgelopen week, we hebben het geprobeerd wat korter te houden.

Woensdag 28 Mei
Nou dit hostel was dik in orde, een lekker bed met prive keuken tv en douche. Vandaag dus walvisafari! Wij er op tijd heen want om 9u begon een slideshow van foto’s en daarna een rondleiding door het walvismuseum. Daarna was het wachten op een goedkeurend bericht of we mochten uitvaren, het was gister erg ruig weer dus de zee moest nog kalmeren. Om half 11 waren we klaar met de rondleiding en gingen we maar even de stad in om 12u zouden we bericht horen of het door ging of niet. Om 12u was het bericht dat er een militaire oefening was en deze minimaal tot 17:00u zou duren. Om 17:00u zouden we dus weer te horen krijgen of en wanneer de walvissafari vertrekt. Wij dus maar naar ons hostel gegaan om te zeggen dat we de kamer nog een nacht wilden. Het arme mens was al helemaal aan het schoon maken, jammer voor haar maar wel lekker voor ons. Verder geprobeerd nog iets van de dag te maken door een museum proberen te bezoeken en wat rond gewandeld. Om 17:00u maar weer naar de walvissafari gegaan om te vragen en het ging niet door vandaag zeiden ze. Misschien morgen om 11:00u.

Donderdag 29 Mei
Lekker uitgeslapen en om half 11 naar de walvissafari, we merkten dat het erg onstuimig weer was. Maar positief als wij waren hebben we ons dik aangekleed met skibroeken en dikke truien onder onze jas. Maar helaas er was geen walvissafari vandaag, misschien morgen zij de jongeman achter de balie hoopvol om ons nog langer in dit stadje te houden. Maar wij hadden onze plannen al getrokken en besloten om het voor gezien te laten, we hebben niet veel dagen meer en al was dit wel erg gaaf geweest er zijn vast nog andere mooie dingen te zien die we anders in onze haast zouden missen. We hopen dus maar dat er weer een potvis zal stranden in Nederland, kunnen we die even bekijken. Om 11u waren we op weg naar Kiruna in zweden. Een tocht van zo’n 400km. Nadat we diverse rendieren hadden gezien zijn we in Kiruna aangekomen om 17:00u en een camping gevonden. Omdat het toeristenbureau dicht was konden we nog niet zoveel plannen.

Vrijdag 30 Mei
Bij het toeristenbureau aangekomen bleken de gigantische mijnen pas zondag voor toeristen te openen. Door deze erstmijnen is Kiruna een stad van betekenis geworden. Wat wel nog open was, was het Sami museum, Samies zijn zoals wij ze noemen Lappen. Dit is een groep mensen die in geheel lapland woont van Noorwegen tot Finland en zelfs een stuk in Rusland ze zijn jaren lang door de regeringen onderdrukt maar hebben nu hun eigen plekken in het land. Ze bestaan voornamelijk van het houden van rendieren maar tegenwoordig betreden ze ook al andere beroepen, over het algemeen geen hoge functies. Een gedeelte van de Sami bevolking leeft nog als nomaden en trekt met de rendieren mee die overal vrij rond mogen lopen. Dit museum was interessant en we hebben veel over deze mensen geleerd. Daarna de kerk van Kiruna bekeken deze was in het begin van de 20e eeuw aan Kiruna geschonken door de directeur van de ertsmijn. Het is een zeer apart bouwsel en zeker het bekijken waard, het moet de vorm hebben van een lappentent die de Sami people (vroeger en nu soms nog) bewonen. Of dit ook echt is gelukt kunnen jullie op de foto beslissen. Toen we al het interessante wat open was wel hadden bekken zijn we verder gereisd. Nu richting de Finse grens wat meer noordelijker. Onderweg kwamen we (gepland) een Elanden farm tegen bij Vittangi, we hadden deze immense dieren al eens in het wild gezien maar toen vluchten ze steeds weg voor onze ranzige auto. Bij deze elanden farm hebben we ze kunnen voelen en ruiken, proeven mocht jammer genoeg niet, en hebben we veel informatie te horen gekregen, dit was echt heel gaaf, vooral Mieke was er zeer van onder de indruk. De dieren kunnen 2,5 meter hoog springen en kunnen zelfs duiken en heel hard rennen terwijl het zo’n slungelig beest lijkt. Na diverse fotosessies zijn we vertrokken richting het Noorden. We zouden hier een chocolade maker bezoeken, we hadden niet gebeld maar we zouden het wel zien. Toen we in het dorpje waren hebben we het in de winkel gevraagd en toevallig waren er ook 2 meisjes snoep aan het kopen die de dochters waren. Deze hebben ons naar het huis geloosd maar toen bleek dat de ouders er niet waren. Na een gesprek met 1 van de dochters die wel eens hielp kwamen de ouders er al aan rijden. Natuurlijk mochten we kijken van ze en ze vonden het erg leuk. Toen we bij de chocolademakerij waren vroegen ze of we wilden blijven slapen ze hadden nog een hut en die konden we wel betreden, zo konden we zien hoe een Zweedse familie in lapland leeft zeiden ze. Dit leek ons erg leuk en we hebben er in toegestemd. Die avond hebben we vis gerookt in de tuin (en opgegeten natuurlijk) en hebben we boven een vuur worsten gebraden en gepraat over zweden, de wilde dieren en nog veel meer. Ondertussen renden er 11 kinderen om ons heen, gelukkig waren ze niet allemaal thuis in totaal waren het er 13, en ja allemaal van het zelfde huwelijk. De mensen hadden eerst 12 koeien, ze hadden het bedrijf van hun ouders overgenomen, maar toen hier steeds minder inkomsten uit kwamen besloten ze de koeien te verkopen en hebben ze tweedehandse chocolade apparatuur gekocht. Ze werken nu 1 a 2 dagen met deze apparatuur en verder neemt het verkopen de meeste tijd in beslag. In vergelijking met het boerenleven hebben ze het nu erg goed zeggen ze, ze zijn vorig jaar met een paar kinderen 4 weken naar de VS geweest en van de zomer gaan ze met een paar andere kinderen weer 5 weken daar heen, met de koeien hadden ze die tijd nooit vrij kunnen krijgen. De wat oudere kinderen helpen ook mee in het bedrijf. Ze verkopen aan supermarkten maar vooral aan delicatese en snoepwinkels. We hebben door deze mensen echt veel geleerd over de Zweedse manier van denken en leven, echt super dat we gewoon bij ze mochten slapen en blijven eten. We hebben ook gedroogd rendieren vlees geproefd, erg bijzondere smaak.

Zaterdag 31 mei
We werden om half 9 wakker, de man en 2 kinderen waren er al met de bestelbus vandoor, vandaag zouden ze 200km verder dorpen ingaan om zo ter voet chocolade te verkopen. Dit ging beter met kinderen, hier kochten mensen eerder iets van, en zo konden de kinderen op zaterdag wat bij verdienen en hadden de ouders door de weeks meer tijd voor hen. We kregen van de moeder die samen met 2 andere kinderen aan het ontbijten was een heerlijk ontbijtje. We moesten maar snel weg gaan voordat de andere 7 wakker werden dachten we want dan zouden we nooit weg komen. Om half 10 vertrokken we na het uitwisselen van adressen van deze geweldige mensen richting Finland, we zouden langs de Zweedse grens noordoostelijke rijden en daar Noorwegen inrijden. Als je door lapland rijdt heb je echt het gevoel dat er nooit een einde aankomt, het is een gigantische heuvlige vlakte met af en toe bergen en wat meertjes die bevroren zijn, er groeien berken maar echt groot zijn ze niet, het is er over het algemeen erg kaal en gigantisch uitgestrekt. Na 200 km kwamen we weer aan de oostkust van Noorwegen, deze zouden we zo’n 200km omhoog volgen, dit was mede door het zeer zonnige en droge weer een erg mooi tocht. Onderweg kwamen we op een hoge pas naast de weg een Sami tent tegen en er zat ook nog iemand bij, deze man verkocht souveniers en ook rendierhuiden. Na wikken en wegen en afdingen hebben weeen rendierenhuid gekocht, Gerard is er echt heel blij mee. Om 16:00u kwamen we na 5,5u rijden en 400km aan bij de plaats Alta een flinke plaats aan de oostkust van Noorwegen nog 240km verwijdert van de Noordkaap. Hier hebben we ons kamp opgeslagen. Er stond ook nog een Nederlander die was op de Noordkaap geweest en hij zij dat het er heel slecht weer was en je niks zag. Van de Elandenboer hadden we ook gehoord dat er 80% kans was dat je niks zag. Ach we zullen het wel zien en het is sowieso een gaaf idee om er geweest te zijn.

Zondag. 1 Juni
Jeeeeeeeeeeeeej t is juni!
Wat een rot nacht het luchtbed was weer lek. OM half 7 werd Mieke wakker van ligte regen, we hadden de vorige avond de was gedaan en deze buiten laten hangen, omdat de zon niet onder gaat droogt het mooi door dachten we. We hebben ons snel aangekleed en de was in de auto gelegd, gelukkig begon het nog maar net te regen en was er al veel droog. Het luchtbed opgepompt en weer verder gaan slapen. Toen we weer wakker werden doordat we met onze rug op de bodem van de tent lagen hebben we ons klaar gemaakt voor de reis naar de Noordkaap. Om half 1 vertrokken we. De rit was 240 kilometer, de eerste 150km gingen erg vlot, daarna werd het steeds onstuimiger weer en werd de weg steeds heftiger. 30 km voor de Noordkaap was het zo mistig dat we langzaam moesten gaan rijden. Eenmaal boven op de Noordkaap voor het parkeerterrein zei de jongen bij wie we de toegang moesten betalen dat het al sinds 11:00u zo mistig was, het was inmiddels 16:00u. We hadden toegang voor 24u en we hoopten het beste er maar van. Toen we op het parkeerterrein stonden met allemaal kampers en een paar auto’s en twee tentjes die bijna weg waaide hadden we al besloten niet in de tent te gaan slapen, de tentjes van andere mensen waaiden haast weg en dit waren nog betere tentjes als die wij mee hadden. We hadden gelukkig een plattegrond van het terrein en daar stond op dat er ook een gebouw was met restaurant, museum, filmzaal, wc;s en nog veel meer, door de mist konden we maar 30m zien en wisten we niet van het bestaan af als we geen plattegrond hadden. Gelukkig liepen we de goede kant op en doemden de contouren van het gebouw voor ons op. Hier binnen was het lekker warm en hebben we ons te goed gedaan aan alle informatie die in het gebouw verspreid was. Zelfs de souvenir shop is 14 kronen rijker geworden van ons! Helaas was er nog geen uitzicht over de Noordkaap daarvoor was de mist te dicht. Terug bij de auto hebben we besloten om de hele nacht te blijven staan, misschien dat de mist nog optrekt en we wel de middernacht zon en het prachtig uitzicht kunnen zien. In de auto maar wat water opgewarmt en wat knackwortjes, het waaide buiten te hard (de auto schudde licht heen en weer met rukwinden) om te koken dus dan maar in de auto. Na een paar uur spelletjes zijn we tegen half 12 weer naar het gebouw gelopen, de mist was nog steeds niet ver genoeg weg om uberhaupt maar een zon te zien. In de auto de spullen van de achterbank zo opgestapeld dat de stoelen achterover konden, de slaapzak gepakt en gaan slapen.

Maandag 2 juni
Wonder boven wonder nog aardig lekker geslapen om half 9 besloten we ons klaar te gaan maken voor de reis naar het oosten, er was nog steeds veel mist en geen zon te zien. Na een ontbijtje zonder eitje en de stoelen weer over eind te hebben gezet zijn we om half 10 vertrokken. Vandaag zouden we naar Kirkenes rijden, dit is de meest oostelijk gelegen stad van Noorwegen ongeveer 10 km van de Russische grens. Dit is een reis van +-550km. We besloten om een toeristischere route te nemen zoveel mogelijk noordelijk zodat we een goede indruk op konden doen van het Noordelijke lapland, indruk die we gekregen hebben is dat het gigantisch uitgestrekt, rotsachtig en rendier vol is. We hebben ook een nieuwe sport ontwikkeld, rendier ontwijken met hoge snelheden, erg spannend, bungeejumpen is er niks bij. Na diverse stops en ons er over hebben verbaasd dat hier ook nog enkele kleinschalige boeren waren kwamen we om 17:00 aan in Kirkenes, de camping was dicht en de dichtstbijzijnde camping was weer 50 km westelijk, hier zijn we heen gereden, er was geen beheerder of niks en we hebben onze tent maar opgezet en we hopen voor deze persoon dat hij er morgen eerder is dan dat wij weg zijn, anders kunnen betalen natuurlijk. We waren van plan om naar de Russische grens te rijden, hier staat een Noorse kerk deze is daar gebouwd omdat Russen bang zijn voor religie, dit was een streek van de Noorse koning. Verder is hier geen dorp en wonen er geen mensen en wordt de kerk ook niet gebruikt. Dit leek ons wel leuk om te zien maar we hebben besloten dat we het vanaf deze camping geen 3 uur rijden waard vinden om een eenzame kerk te zien. Wel een bijzonder verhaal vinden we zelf.

Dinsdag 3 juni
Gisteravond hadden we een gat geplakt van het luchtbed maar blijkbaar zat er nog een lek in, Gerard had om 04:00 nog even het luchtbed volgepompt maar toen we rond 9u wakker werden lagen we weer op de grond. Na de ochtendrituelen zijn we vertrokken richting Finland, dit was gelukkig maar 10 km. Tijdens het rijden even de klok verzet (Finland loopt 1 uur voor op NL enzo). In het eerste dorpje inkopen gedaan deze kwamen we pas na 150km kwamen we dit pas tegen, echt alleen maar bomen gezien en soms wat meren. We hebben nog even genoten van het ‘heilige Sami-meer’, het Inarijärvi. Na gegeten te hebben verder gereden naar Rovaniemi toe proberen te rijden deze toch zou uit zo’n 290 km bestaan. Ook weer weinig bebouwing gezien maar vooral veel bomen. Gelukkig, hoe zuidelijker we rijden hoe groener en langer de bomen worden en hoe voller de bossen, we zijn de kale vlaktes van Noordelijke lapland dus uit. In het begin van de avond kwamen we in Rovaniemi aan en hier typen we nu dit berichtje. We hebben al begrepen dat er van de Finse taal niet echt veel begrijpen is. Het is wel weer een verademing op met euro’s te betalen dat is toch een stuk makkelijker met vergelijken en inkopen doen. Al is dit ook wel weer schrikken want alles is hier duurder dan in Nederland.

De planning…
Het dringt steeds meer door dat we nog maar ruim een week hebben te gaan. Dus zullen we Finland heel snel door moeten rijden. We hopen op onze reis nog wel wat van de cultuur en natuur te proeven die Finland rijk is maar het zal er voornamelijk aan toe gaan dat we veel kilometers gaan rijden. En hoe de reis na Finland gaat ja… dat zullen jullie wel merken op de weblog.

Het rendierenhuid heet inmiddels Rudi (spreek uit Roedi), en ligt veilig tussen 2 dikke tassen kleding in.

Boven de poolcirkel hadden we dan wel 24u per dag zon, maar mooi was het weer nou niet echt te noemen. Nu net onder de poolcirkel hebben we een heerlijk weertje met 19 graden en volop zon, daar waren we wel weer even aan toe, we zien er naar uit om nog meer zuidelijker te gaan waar de nachten korter worden maar de dagen warmer!

Kusjes Mieke en Gerard