De terugreis

Ons laatste berichtje!

Woensdag 4 juni.
Net als in het noorden van Noorwegen en Zweden merkten we ook dat hier in Finland de zon er nog de hele tijd was, zowel overdag als ‘nachts. Vandaag gaan we de kerstman bezoeken, het schijnt dat hier zijn officiële vestiging is en er komen per jaar enkele honderd duizenden kaarten binnen van kinderen (en grote kinderen) uit de hele Wereld. De woonplaats van de kerstman, Rovaniemi ligt 8 km boven de plek waar wij overnachten. Toen we hier aankwamen zagen we vooral veel souvenirwinkeltjes met allemaal prulletjes, waar we hebben wel degelijk de echte kerstman in levende lijve gezien en zelfs even met hem gepraat en een hand geschud. Dwars door dit dorpje gaat ook de pool cirkel dus hier zijn we ook een paar keer met sierlijke sprongen overheen geparadeerd. We mochten de kerstman niet op foto vastleggen want dit is een geregistreerd merk met alle beschermingen die daar bij horen. Na dit erg melig en leuke bezoek hebben we onze weg vervolgt, verder naar het zuiden van Finland. Rond 19:00u en zo’n 400km later kwamen we aan bij Nurmes aan de bovenkant van het merengebied van Finland. Hier hebben we een camping opgezocht en na een gesprek met een andere Nederlandse toerist wist hij ons te vertellen dat wij afwijkend gedrag vertoonden, dit omdat wij naar Scandinavië op reis gaan en de meeste jongeren naar Frankrijk en Spanje. Nou wij vinden het wel fijn om anders te zijn dan de rest, anders zou het toch een saaie boel worden. Blij met ons afwijkende gedrag zijn we naar dromenland vertrokken.

Donderdag 5 juni.
Vandaag wilden we gaan raften. Om daar toe te beginnen moesten we eerst naar een ander dorpje 50km verder op. Het toeristenbureau wist ons te vertellen dat er nog een raftour om 14:00u ging en het was een half uur rijden. Aangezien het nog maar half 11 was besloten we even bij het reisbureau langs te gaan om de vaar tijden tussen Heslinki en Tallin (Estland), hier kwamen we met veel onbegrijpelijk folders weer vandaan die we later wel eens uit zouden zoeken. Op pad gegaan naar raftverzamelplek en toen we daar om 12:00u waren besloten we maar om nog wat verder te rijden en op een steiger midden in de natuur ons te vermaken met spelletjes en een lekkere lunch. Tegen 14:00u gingen we dan toch echt raften, wij dachten slim te zijn en zwemkleding aan te doen, alle andere toeristen liepen in lange broeken en truien, nouja we zullen t wel zien. We kregen allen een regenpak, laarzen en een zwemvest aan en we stapten in de bus. We werden gereden naar de startplaats, de plaats waar wij eerst heerlijk van de rust genoten hadden. We begrepen inmiddels al dat dit niet het raften zou worden zoals normaal gesproken en Gerard vanuit Nieuw Zeeland gewend was. Dit ging in een langwerpige typisch Scandinavische houten boot met een moter er achter. We gingen een route afleggen van 30 km met over het algemeen rustig water en 5 stroomversnellingen. We kregen naast deze spectaculaire stroomversnellingen en het gevoel dat de houtenboot meer bewoog dat het zou aankunnen ook nog veel informatie over het prachtige gebied waar we doorheen voeren. Na ongeveer 3 uur varen en enkele natte momenten en veel mooie uitzichten kwamen we weer bij de raftverzamelplaats aan. Hier kregen we ook nog een Certificaten dat we de stroomversnellingen heldhaftig hebben doorstaan, geweldig natuurlijk! Ook konden we foto’s kopen van onderweg, dit hebben we maar gedaan omdat we de camera niet mee hadden omdat we het gevoel hadden dat die toch wel enigszins nat zou kunnen worden…
Om 17:30 zaten we dan weer droog met foto’s en al in de auto op weg naar Koli, een tocht van ongeveer zo’n 150km. In koli is de Uko-koli, een berg van 347 meter hoog (dit noemen ze al een berg in Finland). Vanaf deze berg heb je volgens de Finne zelf het mooiste uitzicht van het hele land. Na het zoeken van een camping (welke schitterend aan het gigantisch meer met eilandjes lag) en het koken van het nodige voedsel zijn we naar de berg gereden. Omdat het al 21:00u was, waren we blij dat we het grootste gedeelte met de auto konden doen. Om 21:30 waren we dan op de berg aangekomen. En werkelijk waar een geweldig uitzicht, zo mooi hebben we nog niet gezien. Het is niet te beschrijven en de foto’s zullen ook zeker te kort doen aan wat wij hebben gezien. Wie naar Finland gaat moet dit echt gezien hebben! Je hebt uitzicht over een gigantisch meer wat 3kwart om de berg heen ligt met allemaal eilandjes met bomen er in en daarna zover als je kan kijken bossen, met een zakkende zon er achter was dit allemaal nog veel mooier. Je zult wel denken niet veel bijzonders maar het is echt overweldigend!
Rond 22:00u weer naar beneden gegaan en in de tent nog wat geleerd voor ons examen van volgende week, dat hoort er ook bij.

Vrijdag 6 juni.
Vandaag zou de dag vooral uit reizen bestaan. Ons plan was om naar Helsinki te rijden. Nadat we de tank vol hadden gegooid zijn we deze kant op gegaan. We hebben we een kleine omweg gemaakt om nog even langs Savonlinna te gaan, hier hebben we wat boodschappen gedaan maar de voornaamste reden van deze stop is dat hier de best bewaarde burcht van Scandinavië staat. Nadat we hier een kijkje hadden genomen en het er wel mee eens waren kwamen we Gerard zijn voorbeeld auto tegen voor de reis die hij met zijn vrienden uit Hoogeveen gaat doen. Een volkswagen busje dit de reis afgelegd heeft van Hamburg tot Shanghai, een reis van 14.000 kilometer door de meest verschillende landschappen en verschrikkelijke wegen als die er op sommige stukken wel zijn, het busje was aan alle kanten vol beladen en bestickert. Vooral het provisorisch gemaakte dakrek met allemaal jerrycans, scheppen en andere voorwerpen liet Gerard zijn hersens op volle toeren draaien, dit was dan ook het gesprek van de rest van de dag. Na nog een lange tocht kwamen we om 19:00u aan op de Rastila camping bij Helsinki. Onder het koken hebben we uitgezocht welke ferrymaatschappij wij zullen vereren met ons bezoekje en hoe laat en van waar deze vertrekt. Na nog wat mail gecheckt te hebben zijn we gaan slapen met in onze dromen hoe het ons in Estland zou vergaan.

Zaterdag 7 Juni.
Vandaag maar weer de wekker gezet want we wilden de boot niet missen. Om half 12 zou de boot vertrekken en om kwart voor 11 moesten de gereserveerden al in gecheckt hebben, wij hadden natuurlijk niet gereserveerd en dachten dat het daarom verstandiger zou zijn om half 11 bij de boot te staan. Nadat we zonder te verdwalen bij de de juiste paddock van de haven die midden in Heslinki ligt aankwamen en toch wel een beetje trots waren bleek er ook nog voldoende plek te zijn op de boot. Hiep Hoi! Na de afvaart uit Helsinki besloten we om de boot eens te verkennen, het geval was groter dan we bij onze vorige overtochten hadden meegemaakt, maar dat was ook niet zo raar want deze overtocht duurde 3 uur. Na deze verkenning ons maar te goed gedaan aan het eten wat te koop was. Na wat spelletjes bleek het alweer tijd te zijn om de auto op te zoeken en iets sneller dan verwacht reden we om 3 uur de boot af Estland in. Direct op pad gegaan naar Letland want hier wilden we overnachten. In Letland vulden we de tank bij in de hoofdstad Riga en vervolgende we onze reis nog 20 km toen kwamen we een bord tegen van Motel, restaurant en camping. De camping bleek dat we een plaatsje mochten uitzoeken in de tuin van het motel, maar voor 3 euro vonden we dit geen probleem. Na de tent te hebben opgezet hebben we ons te goed gedaan aan een heerlijke maaltijd in het restaurant. Toen nog even een Nederlandse veehouder in Polen opgebeld of we daar langs konden komen de volgende dag maar nadat deze niet opnam zijn we in de bar gaan zitten en op een gegeven moment maar naar onze tent toe geslopen.

Zondag 8 Juni
Vandaag zouden we naar Polen rijden dus we vertrokken weer lekker op tijd. Om 10.15u kwamen we in Litouwen aan. In Estland en Letland hadden we het gevoel dat er veel land braak lag en er niks mee gedaan werd, in Litouwen werd echter elk stukje land gebruikt, de tegenstellingen zijn echter wel erg groot. Op het ene stuk zien we een trekker van een paar honderd pk een stuk maaien van misschien wel 100 hectare maar een stuk er naast is een man met paard en werktuig bezig het gras bij elkaar te harken en is iemand anders met de hand een veld aan het schoffelen. Best wel indrukwekkend dus. Hier zagen we ook de eerste oude staatsbedrijven, gigantische complexen van gebouwen waar voorheen werk werd geboden aan honderden man personeel. Nu staan deze immense complexen veelal leeg en staan ze er verwaarloosd en half ingestort bij. Enkele bedrijven is echter nieuw leven ingeblazen door particulier ondernemers, hier van hebben we ook een paar vanaf een kleine afstand gezien, hier liggen voerkuilen bij van tientallen meters breed en erg hoog ook staan er een paar combines en soms zelfs een paar kniktrekkers. Deze bedrijven zagen we ook in Polen. Om 14:00u kwamen we in Polen aan, bij onze lunchplek maar weer even gebeld naar de boer maar er werd niet opgenomen, toen besloten om richting de plek te rijden waar het bedrijf zich ongeveer zou moeten bevinden, boven in Polen bij Elblag. Om 18:00u kwamen we hier in de buurt aan. Weer gebeld en hij nam niet op, besloten om niet tot morgen te wachten en verder te rijden richting de Duitse grens. Eerst kwamen we veel campings tegen maar nu we er 1 nodig hadden was er nergens 1 te bekennen. Na heel wat kilometers richting de duitse grens besloten we om ook maar naar motels en hotels te zoeken want die zagen we in overvloed, maar nu we hier gerichter naar gingen zoeken bleken deze ook schaars te worden en vonden we er 1 dan waren ze nog vol ook. Er gingen ook steeds meer auto’s met lichten naar ons flitsen en wij vonden ook al dat we steeds minder zicht hadden, bleek dat nadat het rechtervoorlicht uitgevallen was in Finland nu ook het linkervoorlicht uitgevallen was, in Nederland dus echt maar ff een paar nieuwe lampjes er in zetten. Uiteindelijk vonden we rond een uur of 22 met onze mistlichten aan, Hotel Basztowy in Znin. Om 23uur vertrokken we dan na een reis van 900 km naar dromenland.

Maandag 9 Juni.
Na een heerlijke ontbijt verlieten we het hotel. Gister begrepen we niet echt waar we de auto moesten parkeren maar we zagen nergens parkeerautomaten of borden die hier informatie over gaven. Toen we echter deze ochtend onze auto zochten en we aan het inpakken waren kwamen er op eens 2 vrouwen in felle hesjes naar ons toe, ze begonnen in het pools tegen ons te praten en begonnen een bonnetje te schrijven, we begrepen er van dat ze een soort van ‘levende parkeerautomaten’ waren en ons dus een kaartje moesten verkopen voor het aantal uren dat we er hebben gestaan of wat we nog wouden staan. Uiteindelijk bleek dat wij 2 zlottie moesten betalen, maar wij hadden geen poolse zlottie in onze zak. Dus na heel wat gepraat in het pools en engels van beide kanten en gebeld naar het hoofdkantoor werd besloten dat we mochten gaan zonder te betalen.
Om 10 uur reden we Znin uit en begaven wij ons weer op de weg richting Duitsland. Langs de poolse snelweg zagen we allemaal kraampjes met aardbeien, bessen en beelden. We zijn hier ook eens even gaan kijken en hebben na wikken wegen een koe gekocht, dus we hebben nu een Zweedse beer, een Noors rendier en een Poolse koe genaamd Bassia, dit betekent ‘uit een ander land’ in het pools. In duitsland mochten we dan eindelijk gas geven op de Autobahn, de gemiddelde snelheid van de komende uurtjes lag toch wel beduidend hoger dan in de voorheen doorkruisde landen. En om 17 uur kwamen we in het ‘Hart’van Duitsland aan onder Hannover, bij het plaatsje Elbingrode. Hier vonden we met gemak een camping want dit is een vrij toeristisch gebied. Na wat inkoopjes in de supermarkt lekker chicken tonight gemaakt en opgepeuzeld. Nadat we hadden vernomen dat Nederland met 3-0 had gewonnen konden we met een gerust hart slapen omdat er geen Italianen op de camping stonden.

Dinsdag 10 Juni
Het luchtbed was lek maar dat maakt ons lekker niks uit want dit is de laatste nacht op het luchtbed. Vandaag gaan we echt naar het thuisfront en het leuke is, niemand daar weet dat nog. Maar eerst nog even een druipstenen grot bezoeken. Na een rondleiding in deze ijskoude grot van 8 graden in de korte broek en fase to fase met een skelet van een beer gestaan te hebben besloten we dat we nog naar Schierke gingen een leuke wandeling gemaakt en na een patatje voor de lunch weer de auto gepakt en richting Nederland gereden. Toen we net Schierke uitreden brak op eens de knop van de versnellingspook af, ff schrikken en daarna vooral lachen, ach als dit t enigste is na bijna 17.000 km dachten we. Na 4,5 uur rijden kwamen we bij Emmen over de grens. Daar hebben we lekker gegeten bij van der Valk. Om kwart voor 21uur gingen we dan weer verder en om 9:15 reden we het erf op van Hoeve Sonneclaer. Zijn ouders waren totaal verrast en zijn broer en zus vonden het ook erg leuk dat we er weer waren. Na wat verhalen en grappen gingen we rond 12 uur naar bed toe.

Woensdag 11 Juni.
Wel ff wennen slapen in je eigen bed. En om 8u hadden we het al wel weer gezien en kropen we het bed maar weer uit. Gerard heeft even 2 kapotte lampjes uit de auto gehaald en koelvloeistof en ruitenreiniger bijgevuld. Na het lozen van wat bagage zijn we in de middag vertrokken, eerst naar Autoprofi in Hoogeveen om nieuwe lampjes te halen en toen door naar Dronten. Hier hebben we de foto’s weg gebracht en daarna door naar de ouders van Mieke. Hier zijn we om 18u aan gekomen en na het laten zien van al onze souvenirs en wat bij gepraat te hebben posten we nu dit berichtje.

Zo we zijn nu weer in ons thuisland, en vrijdag gaan we een examen maken.
We hebben het gigantisch naar ons zin gehad en veel ervaringen opgedaan, nieuwe mensen leren kennen en veel van de cultuur het landschap genoten.
Het was zeker de moeite waard en het smaakt zeer zeker naar meer. Want hoe meer je van de wereld ziet, hoe meer je er achter komt wat je allemaal nog graag wil zien.

Analysering van de doelen.
We zeiden dat het hoofddoel was dat we de landen zweden en noorwegen wilden onderzoeken voor een studieopdracht voor school. Mieke heeft gekozen voor Zweden om dit verder uit te zoeken. Het subdoel van relatietesten is ook wel aardig gelukt, we kunnen elkaar nog uitstaan gelukkig haha. De duurzaamheid van de BMW blijkt na 17.000 km wel aardig betrouwbaar er is niks noemenswaardigs gebeurd enkel is de laatste dag de versnellingspook afgebroken en de lampjes gingen stuk in de laatste week, maar gelukkig zijn we zelf een lichtpuntje op zich natuurlijk.

We hopen dat jullie met plezier onze verhalen hebben gelezen, wij hebben ze met plezier voor jullie getypt!

Gegroet en tot ziens.

Kusjes Mieke, Gerard, Björn, Rudi en Bassia