Southland, goodbye, but maybe we're back again.

Het ging de vorige keer ff niet goed met het bericht plaatsen dus hier het vervolg!


Sjors bood ons dus aan om op het huis te passen wanneer hun op vakantie gaan.
Toen we terug kwamen bij het huis bood Jose dit ook aan, nogal verontwaardigd dat ze dit aanbieden nadat we ze net een paar uur kennen maar we vinden het een onwijs aardig aanbod en besluiten het te doen. �s Avonds hebben we gebbqt samen met Sietse en Simone die het bedrijf Ultra scan hebben en een verdwaalde Nederlander die het liefst in Australie woont maar tijdelijk is uitgeweken naar Nieuw Zeeland, Peet. Ontzettend gezellig avond gehad.

Vrijdag 15 Januari
We horen over de aardbeving in Haiti, heftig hopelijk is Mariel ongedeerd als ze daar is. We krijgen uitleg over de dieren voeren en we wensen hun een goede vakantie. Wij gaan naar Piet en Jacqueline. Gerard is hier 2,5 jaar terug geweest, ze hadden toen net na vele jaren managen en sharemilken hun eerste bedrijf gekocht en direct een stal gebouwd. Dit was 1 van de eerste stallen in Nieuw Zeeland. Er zijn er veel fouten gemaakt bij de bouw van de stal en daarnaast hadden ze ook nog een afschuwelijke schapenziekte bij de koeien onder de leden waardoor ze veel koeien verloren, het was dus niet echt een feest toen Gerard hier was. Daarom waren we heel benieuwd hoe het nu was. We werden hartelijke onthaald en hebben een poos met hun gepraat en het bedrijf bekeken, het gaat nu allemaal beter, alles is op regel al zijn ze nog steeds bezig foutjes van de bouw op te lossen. Nog mee geluncht en om half 3 gingen we weg met het beeld dat het bedrijf en hun zelf er veel beter voor staan als de vorige keer. We zijn naar het dorp Winton gereden om boodschappen te doen en de auto vol te gooien. Daarna even bij het huis gekeken waar Gerard 2,5 jaar terug een maand heeft vertoefd en op de run off (stuk land voor droge koeien en jongvee) waar nu een melkstal staat. We gaan aan bij Alfons Zeestraten (stage baas van toen) maar ze blijken op vakantie te zijn, volgens de dochter komen ze Zondag terug. Het is inmiddels al 5 uur en besluiten naar ons tijdelijk huis te gaan. �s Avonds Spion van Oranje gekeken. �s Avonds bellen we Jeroen Brok. De manager waarmee Gerard 2,5 jaar terug samen werkte om die te bezoeken op z�n nieuwe job en de familie Blom, we mogen bij beide morgen langs komen.

Zaterdag 16 Januari
We gaan naar Jeroen Brok, hij woont net iets voorbij Lumsden. Hij is hier contract milker, dit betekent dat je zelf personeel moet regelen en quads en moterbiks en een pick up maar verder zit je er financieel niet in verder in, de eigenaar betaald kunstmest voer, machines enz. Je krijgt dan een bepaald percentage van de melkopbrengst, ongeveer 20%. Het zit tussen het managen van een farm en sharemilken in. Bij Managen krijg je een vast bedrag per jaar en soms bonussen, je bent dus gewoon personeel. Maar als je gaat contract milken kun je door goed management van je zelf meer melk uit je koeien krijgen en kun je meer verdienen en als je zelf harder werkt en daardoor minder personeel hoeft aan te nemen kun je ook weer meer verdienen. Al kun je in jaren van lage melkprijzen soms beter manager zijn dan contract milker omdat je dan zeker bent van je salaris.
Sharemilken is dat je zelf al koeien hebt gekocht en naar het bedrijf van de eigenaar haalt en ook voor voer en alle spullen betaald om melk te krijgen, je krijgt dan meestal 50 % van de melkopbrengst. Hier kun je dus meer verdienen maar in een slecht jaar met lage melkprijzen en hoge voerkosten bijvoorbeeld kun je ook heel weinig verdienen. Zoals we leren bij economie, hoe hoger het risico hoe hoger je mogelijke winst, maar daarmee ook je mogelijke verlies. De voorwaarden voor het contract milken en sharemilken zijn per landeigenaar verschillend maar het principe is het zelfde.
Als je in Nieuw Zeeland boer wilt worden kun je met letterlijk niks beginnen, meestal begin je als all round medewerker of manager (hangt af van je capiciteiten en de mogelijkheden) na 1 of 2 jaar kun je gaan contract milken (als je genoeg geld hebt voor quad, pickup etc of kunt lenen hiervoor). Je probeert natuurlijk de hele tijd veel geld te sparen of te investeren.
Na een aantal jaar heb je zoveel gespaard dat je koeien kunt gaan kopen, je zoekt dan een share milk farm waar je je koeien op kunt gaan melken. In tussen verdien je hopelijk meer en kun je meer koeien kopen of aflossen en moet je als je meer koeien heb ondertussen naar andere sharemilk bedrijven verhuizen. Na ongeveer tussen de 10 a 15 jaar heb je zoveel bij elkaar gespaard dat je meestal een eigen bedrijf kan kopen. Stel dat je dan 1000 koeien aan het sharemilken bent dan verkoop je er 750 en kun je van dat geld das een bedrijf kopen en kun je daar je andere koeien gaan melken. Dat is het idee een beetje, binnen deze strategie zijn er natuurlijk nog veel meer mogelijkheden en kansen en het hangt er van af hoe slim je bent met je strategische stappen maar ook een beetje geluk, bijvoorbeeld als je eerste 100 koeien koopt voor 1500 of 2500 dollar dat is nogal een verschil. Als contract milker of manager kun je ook al kalveren kopen en die door een ander op laten fokken, dan hoef je geen ( of minder) koeien te kopen als je gaat sharemilken. Stel dat je nog niet gaat sharemilken en je kalfjes zijn al wel koe dan verleas je ze aan een andere boer. Mogelijkheden genoeg dus.
Het lijkt misschien nu ingewikkeld maar de moraal van het verhaal is dat je met niks kan beginnen en toch boer kan worden in Nieuw zeeland in ongeveer 15 jaar.
Maar affijn, Jeroen is nu contractmilker op een nieuw bedrijf, er zaten hier eerst schapen, herten en struisvogels. Omdat er in dit gebied te weinig regenvalt wordt zowat alles beregend. De melkstal is helemaal nieuw, een 80 stands draaimelkstal, ze melken nu 1030 koeien en ze gaan er komend seizoen 1400 koeien melken, op 400 hectare, dit is dus 3,5 koeien per hectare! We gaan naar Winton, eten wat in de pub waar Gerard tijdens zijn stage wel eens kwam en hangen wat rond in het dorp. Daarna gaan we naar Arthur en Helen Blom, hier is Gerard de vorige keer ook geweest ze hebben hier een aantal dagen gewerkt toen ze het reizen wat zat waren. Nu ook gezellig en leerzaam gepraat en leuk om ze weer te zien. Om 8 uur zijn we weer thuis. We bellen de familie Overgauw, zij hebben melkrobots met totale weidegang dit is uniek in Soutland. We kunnen er morgen langs, net zoals bij Leon Boheemen, een jongen die Mieke wel eens tegen kwam op schuurfeesten en die hier nu in de buurt schijnt te wonen en werken.

Zondag 17 Januari
We gaan naar de robotfarm en krijgen tekst en uitleg van de familie Overgauw. Als wij er zijn komen er nog meer toeristen kijken, dit schijnt heel veel te gebeuren omdat het een uniqum is op het Zuider Eiland. De koeien krijgen elke 8u een andere stuk land, hiervoor moeten ze wel door de robot heen komen. Ook krijgen ze alleen water bij de robot. Het bezoek is best goed, 2,4 / 2,5 melkingen per koe per dag. Er staan 4 robots in de stal, ze staan naast elkaar. De familie Overgauw heeft bij vele robotfarms in onder andere australie gekeken wat de beste opzet is en hebben daarna dit zelf getekend. Ze zijn onlangs door Lely uitgeroepen als beste robot boer met dit systeem. In heel Oceanie gebruiken beveeld Lely nu deze opzet van robots aan. Na dit interessante bezoek even gaan lunchen bij ons thuis want het was maar 10 minuten rijden, daarna naar Leon Boheemen gereden, ze hadden toevallig een weekend vrij dus dat kwam mooi uit. Leon wil boer worden ergens op de wereld, maar weet nog niet waar. Eind 2008 is hij naar Nieuw Zeeland gegaan om te werken en rond te reizen, uiteindelijk is hij hier gebleven en heeft hij ook een vriendin gekregen, een Groningse genaamd Alien. Ze werken allebij op een farm en willen volgend jaar gaan managen of contract milken. Leon is ook vol van Tasmanie en zuid australie. We hebben het gezellig gehad en over van alles en nog wat gepraat, leuk om hier ook langs te gaan. �s Avond weer thuis bellen we Alfons Zeestraten op om daar langs te gaan, we zijn morgen om 4u welkom, hij zal ons eerst de farm showen want die is nogal veranderd en daarna gaan we BBQen, lekker hoor.

Maandag 18 Januari
We slapen uit want er is niks geplant, om 10u zitten we in de auto richting Happy Valley Dairy, een tochtje van een uurtje door het agrarisch gebied. Bij Happy Valley kopen we twee stuks goudse kaas, dat hebben we wel gemist. Verder was er niet veel te zien, hygiene eisen zijn nog strenger dan in Nederland. Dit bedrijf staat trouwens te koop, een melkveebedrijf met kaasmakerij, jaja. We gaan verder via de kust richting Invergarcil, onderweg eten we Fish en Chips. Bij Information site boeken we een tocht naar Doubtfull sound, men zegt dat deze mooier is dan de Milford sound en Gerard heeft de Milford sound al eens gezien. Morgen gaan we. We rijden naar Bluff, het zuidelijkste stadje van het zuider eiland, vanaf een uitkijkpunt kunnen we over de Foveaux strait naar Stewart Island kijken, het is helder weer dus we kunnen er een paar glimpen van op vangen. Terug naar Winton, eerst nog wat kleine boodschapjes en dan staan we om iets over 4 bij Zeestraten voor de deur. Even later komt hij er aan, leuk om elkaar weer te zien en hij had het echt niet verwacht. Deze avond zegt hij nog meerdere malen dat ie het echt gaaf vind. Na wat praten gaan we de pick-up in en gaan we de farms rond. Er is een hoop verandert. Toen Gerard er was waren er 2 melkstallen met in totaal 1200 koeien. Nu zijn er 3 melkstallen, en 3 ligboxenstallen ze melken hier nu 1700 koeien en volgend jaar worden dat er 2000. Inmiddels hebben ze 1200 hectare in gebruik. We worden langs alle bedrijven gereden, echt mooi om te zien. Over de opzet is goed nagedacht komen we wel achter. Beter 3 kleinere bedrijven dan 1 groot bedrijf. Na de uitgebreide rondleiding gaan we weer naar het huis om te bbq, alle vrijgezelle werknemers zijn uitgenodigt, dit doen ze elke maandag, goed voor de onderlinge band tussen het personeel. Na het BBQ gaan we naar de personeelskantine, hier staat een pool tafel en groot flat screen met Sky tv (dat is het uitgebreidste zenderpakket zeg maar). Na wat potjes poolen is het alweer half 12 en gaan we er vandoor. Echt mooi om hier weer geweest te zijn en wat hebben ze veel ondernomen in 2,5 jaar tijd.

Dinsdag 19 Januari
De wekker gaat voor ons doen vroeg, 5:45, er uit, ontbijten en lunchpakket maken. Om half 7 zitten we in de auto en om 8u zijn we bij het vertrek punt van onze tour van vandaag, Manapouri. Na het inchecken gaan we de boot op, het is een uur varen over Lake Manapouri om bij de Wilmott pas te komen, de boottocht is echt heel mooi. Bij Wilmott pas gaan we in een touring car. Deze touring car zijn hier ooit per boot gekomen omdat er geen wegen zijn naar Wilmott�s pass of de Doubtfull sound, de makkelijkste manier is via boot over Lake Manapouri, dan met de bus over de Wilmott�s pas en dan per boot de Doubtfull sound bekijken. We gaan eerst met de touring car een de electriciteitscentrale bekijken. Het waterpeil van Lake Manapouri ligt ongeveer 180 meter boven zeeniveau. Begin 1900 hebben ze bedacht dat je daarmee gigantisch veel stroom op kan wekken om de berg die tussen Lake Manapouri en de zee (of eerst Doubhtfull sound, dan zee) ligt als natuurlijke dam te gebruiken. In 1960 was dan eindelijk de technike zo ver dat ze deze technische uitdaging aan durfden. Er is een tunnel in de rotsen uitgehakt van 2 km lang naar 200 meter diepte waar een gang is uitgehakt waar 7 hydro motoren electriciteit op wekken. Daarnaast moest er een tunnel van meer dan tien kilometer gemaakt worden om het water wat uit de centrale komt af te voeren. Dit is het grootste technische wonder van Nieuw Zeeland, en de enigste energiecentrale die zover onder de grond ligt. Het was echt stoer om te zien. Daarna gingen we verder met de bus de Wilmott�s pass door om bij het Doubtfull sound te komen. Eenmaal daar de boot in en maakten we een boottocht van 3u lang, mooie natuur, veel watervallen, steile wanden en groen, groen en groen, nog een blauwe pinquin gezien en nieuw zeelands pelsrobben. In Noorwegen moesten de Fjorden Gerard denken aan Nieuw Zeeland maar hier meosten ze ons weer denken aan Noorwegen, wat fantastich.
Na de boottocht vond Gerard de Doubtfull sound mooier als de Milford, aanrader dus. Daar in tegen wordt de Milford heel druk bezocht (meer dan 10 boten in het water), is een kleiner fjord en in de Doubtfull voeren maar 2 boten, veel rustiger dus. Op de terug weg met de bus ging de bus kapot, na radiocontact konden we mee in een andere bus van de andere boot. Bij de energiecentrale gingen we de boot weer in om over het Lake Manapouri weer terug te varen. Na een 8u durende tour waren we weer blij dat we onze eindbestemming zagen.
We waren om 6u weer thuis en net toen we het eten op hadden kwamen Sjors en Jose om 8u weer thuis, nog gezellig gepraat en op tijd naar bed.

Woensdag 20 Januari
We gaan vandaag naar Alfons, we nemen afscheid van Sjors en Jose en alle dieren die we hebben verzorgd. Echt geweldig dat we hier hebben mogen slapen, nu moeten we weer zelf voor een slaapplaats zoeken haha. We gaan naar Alfons en Gea zeestraten. We zouden vandaag praten over zijn joboffer en wat wij voor ogen hebben. Daar komt het eerst niet van hoor, eerst gezellig praten en daarna moeten we nog even zijn mestopslag systeem zien. Want met de koeien op stal in de winter heb je een hoop stont natuurlijk, en dat zijn ze hier in Nieuw Zeeland niet gewend omdat ze normaal buiten lopen. Er liggen 2 grote mestbassin op een oppervlakte van ongeveer 2,5 hectare. Hier kan ruim genoeg mest in voor de 750 koeien op dairy 3. Bij dairy 1 en 2 heeft hij een soort gelijk mestbassin staan. De mest komt eerst in een put hier blijft de dikke mest in en de dunne gier loopt er uit dit gaat in het grote bassin. We kijken nog bij de kalverstal die vandaag klaar moet komen en we bespreken de mogelijkheden voor ons op het bedrijf. Gerard kan manager worden op 1 van de bedrijven en Mieke mag dit samen met hem doen of de kalveropfok van de 3 bedrijven op zich nemen.
We zullen het meenemen en we nemen afscheid, Gerard vindt het echt gaaf hier weer geweest te zijn. We gaan richting Queenstown waar we om 4u aan komen. We gaan naar het Kiwi Birdlife park om de Kiwi te zien. De kiwi is een met uitsterven bedreigde en een symbool voor Nieuw Zeeland. We zien de kiwi en het is echt een onnozel dier, we vinden het niet raar dat ie met uitsterven wordt bedreigd. Daarna gaan we met de Gondola (gondelbaan) omhoog om hier een mooi uitzicht te krijgen over Queenstown , de Remarkebles (gebergte) en het aanliggende Lake Wakatipu. Daarna hebben we geroddeld en zijn we weer naar beneden gegaan. Na de boodschappen zijn we naar een natuurkampeerterrein gegaan, dit was een heel mooi plekje vlak bij een meertje midden tussen de bergen echt gaaf.

Donderdag 21 januari
We vertrekken vroeg, want ja douchen kun je hier niet dus dat scheelt al weer. We gaan richting Wanaka. We gaan eerst nog naar Coronet Peak voor een gaaf uitzicht over de omgeving. Onderweg naar Wanaka kunnen we een afrastering tegen komen waar allemaal BH�s hangen, maar in 2006 moest deze al weggehaald worden wegens gevaar voor het wegverkeer en nu in 2010 blijkt die toch echt weg gehaald te zijn. Bij Wanaka rijden we direct door richting Mt Cook, 200 km, maar het weer schijnt niet zo goed te zijn in de morgen dus we gaan eerst nog naar een oud goudstadje genaamd Bendigo wat nu een spookstadje is, we rijden door de wijngaarden heen en op de plaats waar het moet zijn staat alleen een bord met dat het hier was, na goed zoeken zien we een oud vervallen gebouw, nou dan de heuvel maar op, boven op de heuvel wat een 4wd pad was wat we met ons fordje trotseerden zagen we restanten van een school en meerdere huizen. Minder dan we hadden verwacht maar we kunnen de schrijvers geen ongelijk geven dat er iets staat. Toch wel merkwaardig dat dit 1 beste goedmijnstadjes was en dat er zo weinig van over is. Nadat we bijna vastkwamen te zitten besloten we om te keren en naar MT Cook te gaan. De vorige keer dat we hier waren, regende het en waren er veel wolken, storm en sneeuw op 1600 meter hoogte, totaal geen kans om de top te zien dus. We rijden langs Lake Pukaki en zien op eens een gigantische bergtop voor ons. We vergelijken het met het plaatje in de reisboek en het is gewoon Mt Cook, we stoppen op de uitkijk plaats en genieten van het gave uitzicht, de hoogste bergtop van Nieuw Zeeland staat gewoon voor ons, zichtbaar en wel. We rijden verder naar het dorp t Mt Cook om het daar beter te bekijken maar als snel kruipen er wolken voor de bergtop en zien we hem de hele dag niet meer. Achjah het maakt niet uit, wij hebben �m gezien! In het visitor centre is er gigantisch veel informatie over deze berg het is bijna een museum, echt goed gewoon. Nog even gekeken bij de Tasman Gletsjer en toen weer terug naar Wanaka, een rit van 200 km, je moet er wat voor over hebben. Om 7u komen we in Wanaka en gaan daar op de camping staan.

Vrijdag 22 Januari
We vertrekken van Wanaka richting Haast aan de westkust. De westkust is het meest natte gedeelte van Nieuw Zeeland, dit komt omdat de meeste wolken met regen van het westen naar het ooste gaan en dan komen ze de bergrug tegen, hier komen ze niet over heen en laten de regen vallen. Dit resulteert in regenval van 4 meter per jaar! Hierdoor is de westkust een heel groen gedeelte met veel regenwoud. Maar voordat het zover is moeten we eerst de haast pass door dit is de bergpas tussen Wanaka en Haast, de laagste pas over het Alpen gebied maar de moeilijkte om toen der tijd te maken, rond 1965. We hebben in deze pass de Faintall en de Thunder Creek falls gezien. Ook de Blue Pools, met zo helder water dat je de vissen er in ziet zwemmen, en leuke hangbruggen om mee te kloten. Op het hoogste punt hebben we de geklommen naar een uitkijkpunt met gigantisch mooi uitzicht over de pass tussen de bergen door. Eenmaal aan de westkust de ruige Tasman zee gezien en mooie stranden. Toen door gereden naar Frans Jozef om daar informatie te verkrijgen en besloten om morgen een dagtocht te doen naar de Fox Glacier. We hebben er echt zin in, klauteren boven op tientallen meters ijs!

De planning.

We gaan verder omhoog de westkust op. Daarna via Arhturs pas oversteken naar Kaikoura, daar walvisspottocht doen en een boer bezoeken (verre familie van Mieke). Even bij de Hanmer Springs aan en misschien in het Abeltasman park een 1 of meer daagse wandeling doen. Met ongeveer 10 dagen willen we naar het noorder eiland.

Nou hopelijk zijn jullie nu genoeg op de hoogte, wij vonden het leuk om te schrijven :)

Kusjes ons!