We gaan aan t werk!

Hey moet je kijken weer een bericht van die 2 hollanders in Nieuw Zeeland!~

Ja dat zie je goed, weer een berichtje met deze keer een verhelderend bericht, we weten waar we gaan werken, jaja. Maar voordat je dat te weten krijgt hebben we eerst nog veel meer beleefd wat we jullie graag vertellen.

Zondag 14 Februari, Valentijnsdag.
En wij doen lekker niks aan Valentijnsdag. Wij maken het voor elkaar elke dag Valentijnsdag, we vinden het zielig voor de mensen die dit maar 1 dag per jaar hebben. Waarom maar 1 dag? Natuurlijk gaven we vandaag wel veel aandacht aan onze geheime liefdes, daar waren we dus wel heel druk mee, dat zullen sommige van jullie vast wel gemerkt hebben ;).
We beginnen met een potje Skype, bij Mieke thuis hebben ze Sjaak een webcam cadeau gedaan om te kunnen skypen nu we een jaar in Nieuw Zeeland blijven. We proberen het dus even uit en het werkt. Na het ontbijt gaat Hans even een slapie doen! Wij lummelen wat om en als hij uitgeslapen is moeten we vertellen over de bedrijven van onze ouders thuis. Eerst dacht Hans dat we hier boer zouden worden omdat Gerard voor de 2e keer hier al is en het dus wel wat trekt, maar nu hij Gerard hoort vertellen over Hoeve Sonneclaer denkt hij dat het ook wel eens Nederland zou kunnen worden. De koeien moeten opgehaald worden en Gerard gaat mee, Hans gaat melken en wij gaan boodschappen voor hem doen. Stofzuigerzakken en wat voedsel. Als we thuis zijn begint Gerard te stofzuigen en de keuken schoon te maken, daarna gaat Mieke eten koken en Gerard kijkt nog wat achter op het bedrijf. Als Hans binnen komt is hij blij verrast wat we hebben gedaan. Na het eten hebben we een wandeling gemaakt over het bedrijf en veel gepraat. Thuis weer een biertje gedronken en wat ijs gegeten en weer gezellig gepraat. Hans gaat naar bed en wij verdiepen ons in wat vakbladen.

Maandag 15 Februari
Vandaag gaan we naar Bob en Andrea, ze contract milken voor Hans op zijn andere farm van 50 ha. Dit is het laatste jaar, Hans gaat hier mais op verbouwen, dit doet hij nu op lease land maar de lease is hoog, het land is moeilijk en de kleine boerderij levert in verhouding niet veel op, vandaar de keuze. Zo kan hij zich ook beter op het bedrijf thuis richten.
Nadat we bij Bob en Andrea zijn geweest gaan we naar een Fieldday van DairyNZ. Dit is een soort van studiegroep meeting van melkveehouders bij een melkveehouder op het erf, ze hebben twee gastsprekers uitgenodigd die praten over graslandvernieuwing en onkruid en ongediertebestrijding en preverentie. Hans had geen tijd maar wij zijn er wel heen geweest. Ze stonden wel raar te kijken toen er een auto vol tent en kampeerspullen aankwam maar achjah het is een openbare bijeenkomst en we bleken geinterreseerd haha. Daarna een BBQ lunch en we gingen weer naar de farm. Leuke leerzame bijeenkomst, ook weer een ervaring rijker. Bij Hans gaat Gerard achter helpen, de voermengwagen vullen en daarna met het melken helpen zodat Hans office work kan doen. ’s Avonds weer veel gepraat en weer een wandeling gemaakt.

Dinsdag 16 Februari
We gaan vandaag weg en nemen afscheid van Hans. We lezen nog wat stukjes uit tijdschriften waar Hans met zijn bedrijf heeft ingestaan, maar daarna moeten we toch echt weg. We hebben echt heel veel geleerd van Hans en het was een gezellig tijd. We gaan eerst naar Ruurd en Jitske Dijkstra, ze wonen inmiddels 7 jaar in Nieuw Zeeland. De vader van Ruurd was het zat in Nederland te boeren door alle beperkingen, ze waren groot boer 120 koeien en 80 bunder maar in Nieuw Zeeland zagen ze meer toekomst. Toen Ruurd in het laatste jaar van de Has zat zijn ze geëmigreerd. Ze hebben hier een bedrijf van 400 koeien. Gerard is hier 2,5 jaar terug ook geweest maar had niks van hun aan contactgegevens, maar Hans kende ze ook dus vandaar dat we ze op konden zoeken. We worden hartelijke ontvangen en na een bakkie koffie en een farm tour blijven we lunchen, bbq patat en salads, wat een lunch! Leuk gepraat maar we moeten weer verder, hun werken en wij naar Jim en Sue van der Poel. Hier komen we om 3 uur aan. We worden ontvangen door Jim en na een bakkie koffie (ja wel lijken wel adviseurs/vertegenwoordigers als Frits zoveel koffie we wel niet drinken). We doen een farm tour en we gaan weer terug naar huis. Jim heeft 3 bedrijven hier in de buurt en nog een paar op het Zuider eiland. Ook heeft hij een bedrijf in Missouri, VS, North America. Verder zit hij in het dagelijks bestuur van Fonterra, de zuivelcooperatie van Nieuw Zeeland. Sue en de moeder van Jim die Nederlands is, zijn ook thuis gekomen. Na gezellig gepraat te hebben bieden ze aan te blijven eten en mogen we blijven slapen. We krijgen de kamer te zien die werkelijk geweldig is met eigen douche en wc! We besluiten op het terras van de mooie tuin te genieten en wat vakbladen te lezen terwijl Sue boodschappen doet en Jim op kantoor bezig is. Na het eten biedt Jim ons een baan aan op het bedrijf. Gerard kan herdmanager worden, dit is een stapje lager dan op de andere baan aanboden, maar dit maakt niet uit want ook hier zal hij heel veel kunnen leren en misschien wordt hij dan wat minder in het diepe gegooid direct. Mieke kan of als medewerker aan de slag het hele jaar of alleen de maanden van het kalver opfokken. De banen beginnen echter pas in Juni en we moeten tot die tijd dus iets anders verzinnen. Verder de hele avond nog gezellig gepraat en wat van Hoeve Sonneclaer laten zien op de laptop.

Woensdag 17 Januari
Na een heerlijk nachtje, in de kamer die Daphne terecht de mooiste logeer/hotel kamer noemde, begon de dag weer! Wat zullen we allemaal weer beleven.
Na het ontbijt de manager van het bedrijf waar wij dan op kunnen gaan werken ontmoet, heel gezellig gepraat. Leuke gozer met realistische plannen. Gerard vond hem een beetje een doetje omdat hij het opgaf om boer te worden en hij is nog niet eens 30, terwijl er om hem heen genoeg anderen zijn die het wel lukt. Na het gesprek gingen we er vandoor. Richting Rotorua, dachten we. Een doprje verder op met bereik belden we Arco en Yvonne van Vliet op, hier was Gerard 2,5 jaar terug ook geweest en ze wonen in de buurt van Morinsville, net als Ruurd en Jitske en Hans dus. We waren welkom en reden er heen. Na gezellig gepraat te hebben aan de koffietafel liet Arco ons het bedrijf zien op zijn quad. Ze melken hier bijna 600 koeien op een 50/50 sharemilk job. Dit doen ze nu 3 jaar en waarschijnljik blijven ze nog 3 jaar op dit bedrijf om daarna een eigen farm te kunnen kopen. We mogen blijven slapen en morgen ochtend mee melken, vanmiddag we richting een kaasmaker vlakbij Thames, hier aangekomen is de manager er wel maar heeft hij geen tijd. Door de afstand die we moesten afleggen besloten we dat het ook wel ver van de aangeboden banen zou zijn als Mieke hier wil gaan werken. We gingen dus weer naar Morrinsville om daar Cees van Baar op te zoeken, deze man heeft KI Samen in Nieuw Zeeland opgezet en runt dat nog steeds. We vinden hem bij z’n nieuwe locatie waar hij met zijn zoontjes aardappels aan het rooien is, met de hand! Zijn zoontjes verkopen dit om een zakcentje te verdienen en door elk jaar een ander perceel om te gooien vernieuwd hij zo ook zijn grasland. Gezellig gepraat met Cees en zijn vrouw maar het was al weer tijd om naar Arco en Yvonne te gaan want anders vinden we de hond in de pot, en we zijn niet zo gek op hot dogs. Aangekomen belt er net een maat van Arco om te vragen vanavond te gaan jagen, hij vraagt aan ons of we mee willen en dat lijkt ons wel grappig. Na het heerlijke eten gaan we dan op pad, het is inmiddels donker en we klimmen met ze 4e op de quad. Arco rijdt, z’n maat voorop met de schijnwerper en wij aan beide zijde achterop. We rijden alle velden door en zoeken ons een ongans naar een nu nog levend wezen. Omdat we niet op de geit en koeien mogen schieten blijven we zoeken. En ja hoor daar loopt een konijn, de quad wordt gestopt Gerard wordt het geweer uitgelegt en schieten maar, 3 keer geschoten en nog niet raak, das toch wel wat anders als in de schiettent bij t Echten’s feest. Z’n maat schiet ook maar ook mis, en het dier gaat er vandoor. We rijden weer verder en even later zien we weer een konijn, het rent uitzicht en we kunnen het niet meer vinden. Helaas geen prijs vanavond, we hebben wel 1,5 uur rond gereden en maar 2 konijnen gezien, we hebben het idee dat Arco iets te vaak jaagt haha. Owhjah op konijnen schieten is niet erg in Nieuw Zeeland, het is een plaag en ze zijn niet native, net zoals koeien, mensen en schapen maar daar mag je dan weer niet op schieten, moeilijk hoor…

Donderdag 18 Januari
De wekker gaat om half 5, we staan op, kleren aan en vinden Arco met een bakkie koffie in de keueken. We stappen op de quad en gaan naar de melkstal. Daar heeft de medewerker al de koeien gehaald en kunnen we gaan melken. Voor Mieke een hele ervaring een 40 stands visgraat melkstal met het swingover principe. Dit betekend dat er in het midden van de put 1 rij melkstellen hangt en dat die voor beide kanten worden gebruikt. Daarom zijn de putten ook zo groot, als je de achterste koe hebt onder gehangen is de eerste uit en kun je die al over swingen naar de andere kant waar je weer nieuwe koeien hebt neer gezet, enzovoorts.
We melken in 2u tijd een dikke 500 koeien en daarna nog ff schoonspuiten. Om half 8 zijn de koeien weer tevreden in de wei en kunnen wij ook gaan eten.
Na het ontbijt ff douchen en wij gaan er weer vandoor. Richting Rotorua. Rotorua is de meest stinkende stad van heel Nieuw Zeeland. Het ruikt er naar rotte eiren. Dit komt door dat er hier veel vulkanische activiteit is en de geur komt voornamelijk door vrijgekomen zwavel. De hele stad ligt vol met kokende modderpoelen en kleine geiser. In de parken mag je alleen op de wandelpaden lopen omdat de kans op instorting groot is en je in een vooralsnog onbekende kokende poel of modderbad terecht kan komen. We gaan naar de I want we willen wild water raften. Dit betekend met een rubberboot van een wild stromende rivier af proberen te varen. Waarom we dat hier willen doen? Omdat hier de hoogste waterval ter wereld is waar commercieel van af geraft wordt, 7 meter hoog! YEAH BABY. Tot onze verbazing kunnen we vanmorgen al. We boeken ook een culturele tour met hangi. Dit betekend dat we vanavond op gehaald worden door een Maori en dat we een culturele avond krijgen met daarna de hangi, dit is eten van Maori’s want in de grond wordt gekookt. We gaan snel naar de camping en zetten onze tent op eten wat en wachten op het busje van het raften. De buschauffeur is leuk om mee te praten en toen hij er achter kwam dat we misschien in het zuiden van het zuider eiland gingen werken vroeg hij of we van pistolen hielden want er was een goeie Gunclub daar, owh ja… leuk…, na het jagen van gisteravond heeft Gerard straks nog een ‘leuke’ nieuwe hobby als dit zo door gaat. Bij het raftcentrum kregen we allemaal een zwemvest omgeknoopt en werden we in groepen in gedeeld. Wij zaten met een paar duiters in de boot, eens kijken of ze er aan het einde van de rit ook nog in zitten. Eenmaal in het water blijkt onze instructuer een ware leipo te zijn, lachen dus. We proberen de reddingskayaker die voor onze veiligheid mee gaat een paar keer te rammen en we maken andere rafters het levenzuur door ze tegen de kanten aan te beuken en nat te spetteren. Na een paar kleinere watervalletjes (1 a 2 meter) en wat leuke stroomversnellingen komen we bij de 7 meter hoge waterval aan, we krijgen instructies diep in de boot te gaan zitten en ons goedvast te houden. We gaan er op af en voordat het sein is gegeven dat we diep moeten ligt iedereen al lang op de bodem haha. We gaan er vanaf, komen onder water en na een aantal seconden komen we weer boven, de goede kant van de boot nog boven en iedereen er nog in. Wat ongeloofelijk gaaf was dat! We gaan verder de rivier af met nog meer watervallen en stroomversnellingen, van sommige proberen we ook staand in de boot er af te gaan, soms zonder succes.. Bij een kleinere waterval moeten we om de beurten voor in gaan zitten, de anderen moeten dan de raft naar de waterval toe peddelen zodat de waterval op de gene voor in de boot stroomt, het gevolg is dat je een gigantische hoeveelheid water over je heen krijgt waarmee zien en ademen je zo wat vergaan, je hoopt dan maar dat de instructeur snel genoeg de raft weer uit de waterval krijgt. Na een uur komen we aan bij het eindpunt, wat een gave ervaring was dat. We worden weer bij de camping af gezet en we besluiten een rondje te wandelen door het park en wat boodschappen te doen. In het park zien we allemaal kokende modderpoelen, geizers en heet en gekleurd water. Erg stoer ondanks de stank. We doen wat boodschappen en haasten ons dan terug naar de camping want we worden op gehaald voor de culturele tour. Die doen we vanavond bij de Mitai tribe, dit is een Maori stam. We worden ontvangen en zitten met ongeveer 120 man in de zaal. We beginnen met een welkom en een aantal Maori woorden en zinnetjes. 1 man moet zich vrijwillig opgeven om ons als gasten te vertegenwoordigen tegenover de Maori’s tijdens de officieele ontmoeting zoals die 200 jaar terug zou gaan. We gaan eerst naar een riviertje waar een aantal Moari mannen een oorlogskano bevaren, indrukwekkend. We merken dat er een horde Nederlanders met ons mee loopt en op een gegeven moment hebben ze het ook door dat wij Nederlanders zijn, het gesprek leidt er toe dat wij zeggen dat we een jaar blijven en ze vragen wat voor werk we dan gaan doen. Koeien melken zeggen we. Ja vast zegt een man maar wat ga je nu serieus doen vraagt hij? Nee echt koeien melken zeggen we en we leggen uit dat we moeten kiezen tussen management banen op melkveebedrijven. Wat blijkt nu, de groep Nederlanders zijn allemaal gepensioneerde boeren die met een tour van Agroreizen door Nieuw Zeeland heen reizen. Grappig dus. We gaan verder naar een soort theater gebouw, hier is een Maori dorp nagebouwd zoals 150 jaar overal te vinden was in Nieuw Zeeland. Er worden liederen ten gehore gebracht en ook een officieele welkomst ceremonie die erg indrukwekkend is. Ook wordt er verteld over de wapens en de muziekinstrumenten die typisch zijn voor hun cultuur. Ook de tatouages worden uitgelegd. Daarna gaan we eten, de hangi is klaar. We hebben ons goed vol gegeten want het was goed te doen, veel rijst, aardappels, kip en rundvlees, niet zo heel vreemd dus.
Na het eten gaan we gewapend met een zaklamp weer het bos in om daar glowwormen te zien en er wordt verteld over de heilige bron die we ook mogen zien. Daarna is het alweer tijd om naar huis te gaan. We hebben er zo’n 4 uur rond gebracht dus dat mag ook wel een keer, terug naar de beschaafde wereld!
Vol van het raft avontuur en de inboorlingen vallen we in slaap.

Vrijdag 19 Januari
We gaan op pad naar de familie Meijer, dit is weer in de buurt van familie van der Poel, ongeveer 1,5 uur rijden. We gaan hier de kaasmakerij zien. Eenmaal aangekomen laat de zoon de kaasmakerij zien, hij runt dit nu voor 2 jaar en daarvoor deden zijn ouders het. De kaas wordt verkocht in de Dutch shop in hammilton en in diverse supermarkten. Alle kaas is Goudse kaas. Wat ons opvalt is dat ze heel makkelijk over het productieproces doen, omdat het tradiotionele kaas is mag er wat fout gaan zegt hij, daarmee toon je alleen maar aan dat het een ambachtelijk product is en niet in de fabriek gemaakt is. We vragen of hij werk voor Mieke heeft. Hier kan hij niet een zeker antwoord overgeven maar waarschijnljik heeft hij dit wel vanaf september en dan tot en met januari. Nadat we wat stukjes kaas kregen gingen we er vandoor. We denken een hoop na in de auto. Als Gerard we nu eerst allebij bij de loonweker gaan werken tot juni, dan kunnen we bij van der Poel beginnen. Gerard blijft daar dan het hele jaar en Mieke gaat in september bij de kaasmaker werken tot januari en moet daarna weer wat anders verzinnen. Een hoop gedoe bedenken we en vooral als je bedenkt dat Mieke niet heel veel extra leert omdat ze daar alleen goudse kaas maken wat ze al kan. We besluiten er nog over na te denken. Eenmaal weer bij Rotorua gaan we naar het Rotorua museum, dit museum is in het oude badhuis gevestigd, dit badhuis is van begin 20e eeuw en echt heel mooi gemaakt. Het moest het mooiste badhuis worden van het engelse rijk en alleen voor de rijke en zieke toegankelijk. Door de divese heet water mineral bronnen in de omgeving is dit natuurlijk de ideale plek voor zo’n onderneming. Het museum laat zien hoe dit er uitzag en wat er allemaal gebeurde, best grappig. We kregen de entree gratis omdat die bij het raften zat. Daarna gaan we naar Agrodome, dit is een super toeristische boerderij. Zo toeristisch dat we de boerderij niet eens hebben gezien. We begonnen met een boerderijshow, we gingen met z’n allen in een grote zaal met een groot podium, de gastheer liet er 19 schapen binnen die allemaal op het podium gingen staan.Hij legde over elk ras wat uit en daarna gingen hij een schaapscheren. Dit ging natuurlijk met allemaal grappen en grollen en een groot showgehalte zoals dat hoort bij een show natuurlijk. Vervolgens werd er een koe binnengehaald en deze mochten 3 mensen uit het publiek melken, geweldig natuurlijk en al snel stonden er een paar koreanen voor aan. Na het melken kwam er een hond dwars door de zaal aangerend, deze ging een stel eenden drijven haha echt super. Daarna kwamen er nog meer honden en deze gingen over de schapen heen rennen om daarna boven op de schapen te gaan liggen. De show was voorbij en buiten was er een demonstratie schapen drijven, natuurlijk weer met een groot showgehalte om iedereen te vermaken. Vervolgens gingen we 1 van de winkeltjes in en hier stond een hele grote oude wolkam machine deze werd gedemonstreerd en er werdt verteld hoe er dus van die wol uiteindelijk een trui of dergelijke wordt gemaakt, erg interessant. Vooral de shows waren erg leerzaam voor ons, misschien iets voor in de toekomst. In een ander gebouwtje was er nog een historie te lezen over het schapenhouden, scheren en de wolproductie.
Nadat alles bijna dicht was voelden wij dat we weg moesten gaan. We gaan naar Waikite Valley, ongeveer 30 kilomter onder Rotorua. Hier is een camping met een aantal thermale baden. Heerlijk dus. Na het eten zijn we er in gedoken, lekker relaxen maar Gerard kon na een uur geen rust meer vinden en we gingen er maar uit.

Zaterdag 20 Januari.
Eerst wandelen we naar de grootste warm water bron van Nieuw Zeeland. Hier komt water uit van 98 graden! We bellen Daphne om haar het recept te vragen van de heerlijke aardappel salade die zij een keer heeft gemaakt. We hebben zondag een potlick lunch waar je zelf een gerecht mee moet nemen en dat leek ons wel een goed idee. We gaan vandaag naar Wai O Tapu Thermal Wonderland. Dit is een kwartiertje rijden van de camping en we gaan eerst een geiser bekijken die wel 20 meter hoog spuit. Dit is echt een gigantisch gezicht, daarna maken we een rondje door het park vol met verschillende kleuren poelen, kraters en modderpoelen dit komt door de verschillende mineralen die in de grond zitten die door de warme temperatuur van het grondwater naar het oppervlak komen. Hierna stappen we de autop in en gaan we naar Hell’s gate ook een soort gelijkpark waarvan we de entree gratis kregen bij de culturele belevenis van 2 dagen terug. In vergelijking met het vorige park was deze niet zo heel leuk, wel gaaf was de moddervulkaan een vulkaantje van 1,5 meter hoog waar modder uitborreld. We gaan naar de stad en maken nog even een foto van het oude badhuis omdat onze camera gister op was. Op internet kijken we of Daphe het recept heeft gemaild, we vinden het niet, helaas. Dan maar wat anders proberen, een macaroni salade. We gaan naar de auto en bellen Hans of we daar kunnen slapen (dit had hij aangeboden), natuurlijk mag dat krijgen we te horen. We gaan in de auto en na 1,5 uur zijn we weer in Morrinsville, ff boodschapjes doen wat door het vergeten van een paspoort en een aantal boodschappen leidt tot het 3 x inlopen van de supermarkt. Bij Hans is het weer gezellig, hij is net klaar met melken en we zitten in de keuken wat te praten. Het plan is om uit te gaan vanavond, maar de vrienden van Hans nemen niet op. We eten wat chips en praten verder. Rond 9u is er nog niet terug gebeld en besluiten we maar eten te koken. Na het eten vind Hans het wel best en gaat hij naar bed. Wij besluiten even later ook te gaan.

Zondag 21 Februari
Als wij de keuken inlopen is Hans aan het ontbijten en gaat hij naar bed. Wij maken ook een ontbijtje en koken de macaroni. Deze moet eerst afkoelen voordat het de salade in kan. Mieke maakt de salade en om 11u nemen we weer afscheid van Hans. Het is 20 minuten rijden naar Victor Kooter waar de lunch is. We worden hartelijk ontvagen en Victor kent Gerard nog van 2,5 jaar terug. De middag verloopt erg gezellig met ongeveer 40 nederlanders. We praten met verschillende mensen en smikkelen van al het lekkers wat iedereen heeft gemaakt. We horen van een vrouw dat de macaronie salade heerlijk is en we besluiten beleefd maar niet te zeggen dat wij die hebben gemaakt. Om 3u besluiten we te gaan, het plan is om de komende dagen in Northland rond te brengen. Hierbij moeten we dwars door Auckland en aangezien het nu zondag is lijkt het ons handig om vandaag al Auckland voor bij te komen. We zeggen gedag en tanken even af bij Morrinsville. We trappen het pedaal stevig naar onderen en 3,5 u later slaan we ons kamp op bij een beach camping van de Doc bij Urititi, een paar kilometer onder Whangarei en boven Auckland. Gerard gaat een aantal boeren bellen. Ten eerste de stageboer van Gerard, Alfons of het baan aanbod nog geld. Deze baan zien we als meest goede voor ons waar we veel kunnen leren en het naar ons zin kunnen hebben. Het baan aabod geld zeker nog en we spreken voor volgende week maandag of dinsdag af om verder te praten. We bellen ook met Arthur Blom, een boer daar in de buurt die een soort gelijk aanbod heeft om daar mee te gaan praten. Alle andere boeren bellen we om te zeggen dat we hun baan niet aannemen. Best wel ff moeilijk maar daarna ook opgelucht dat we het hebben gedaan. De baan bij Jim vd Poel was ook wel aantrekkelijk maar we hebben het idee er minder te leren en het is een hoop gedoe met visums omdat we er pas in Juni kunnen beginnen en voor die tijd dus bij anderen willen werken. Bij Alfons en Arthur kan direct begonnen worden en hebben we het idee dat we meer verantwoordelijkheden krijgen. Maar daar is de winter wel koud op het zuiden van het zuidereiland.

Maandag 22 Februari
We staan op tijd op en om half 8 rijden de poort uit, het is 1,5 uur rijden naar de Bay of Islands, we komen er iets over 9 aan en gaan naar het visitor information centre we boeken een boottocht door de Bay of Islands op een super snelle jetboat. Zo kunnen we de hele Bay of Islands zien in 1,5 uur. Het was echt een gave boottocht door een gave omgeving, allemaal eilandjes en baaien echt super. Ook een mooie meerdaagse wandelroute gezien, wie weet…
Na de tocht gaan we broodje eten en trakteren we ons zelf op een meatpie, dit is in Australie en Nieuw Zeeland een typische snack. Mieke neemt de Kaas+Gehakt versie en Gerard neemt de Steak + Kaas versie. We begrijpen nu wel waarom die tegenvoeters er zo dol op zijn, dat was smullen. We stappen de auto in en rijden verder omhoog, we willen vandaag ook nog Cape Reinga halen, het noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland’s noorder eiland vandaar dat we ook die snelle boot namen. Om half 6 komen we aan bij Cape Reinga. Het uitzicht is werkelijk waar fantastisch. Ook staat er een vuurtoren en een wegwijzer (natuurlijk). Daar staat ook het zuidelijkste puntje van het zuider eiland op, bijna 1500 km. We weten dus dat we nog ongeveer 2000 km moeten rijden om maandag bij onze gesprekken te zijn. We rijden weer een stuk zuidelijker en slaan nog even af een onverhard pad op naar gigantische zandduinen. Deze duinen zijn wel meer dan 50 meter hoog, het lijkt net een grote zandwoestijn. We proberen er een paar te beklimmen maar dit geven we al snel op, we hebben ook trek inmiddels om 7u. We rijden naar een doc natuurcampsite en slaan hier ons camp op.

Dinsdag 23 Februari
We gaan weer verder richting het zuiden. Ons doel is de grootste Kauri boom van Nieuw Zeeland te zien. Rond half 12 komen we er aan, de boom is werkelijk waar gigantisch als we er mee op de foto gaan vallen we werkelijk waar in het niet. De boom is ………………….
We maken wat noodles en gaan er vandoor, richting het zuiden ons doel is om vandaag Auckland te halen. Om half 5 waren we in 1 van de noordelijke buiten wijken van Auckland. Hier gaan we kamperen op een camping maar eerst proberen we de visitor information site te vinden die werkelijk waar haast niet te vinden is. Uiteindeljik vinden we hem en krijgen we ook te weten waar de camping is. We vragen ook wat verder of zij misschien weten waar we voor een werkvisum moeten zijn. Het bureau is in Auckland en ze zoekt op de website. Het heeft in ieder geval geen zin om bij het bureau aan te kloppen en in de rij te gaan staan. We moeten gewoon wachten totdat we weten welke baan het wordt en dan kunnen we het pas regelen, daar komt het op neer. We gaan naar de camping, koken ons eten en kijken even hoe laat we morgen op de hot water beach bij Hahei in de Coromandel moeten zijn. Hierna gaan we naar het busstation om een bus naar het centrum van Auckland te nemen. Hier gaan we de Skytower in, deze toren is ………………………….. hoog en de hoogste van het zuidelijk halfrond. We proberen onze verlopen studentenkaarten nog even uit en scoren zo nog een leuek korting. We mogen naar het hoogste observatiedeck op ……………….. meter hoogte. Echt gaaf om de stad zo te zien. In Auckland wonen ……….. mensen maar de stad is heel uittgestrekt, kwa woningen is er nauwelijks hoogbouw en rijtjes huizen kennen ze ook niet, vandaar die uitgestrektheid. Ook begrijpen we waarom Auckland City of Sails wordt genoemd, het heeft de meeste pleziervaartuigen per inwoner op de hele wereld, dit is ook wel te zien in de havens. Natuurlijk bekijken we ook even het busniss district en het valt op dat er in zo’n beeetje de zelfde grote namen staan te pronken als in Melbourne, Sydney of Amsterdam, wel grappig. Als we beneden komen is er een voorstelling in de hal vanwege het chinese Nieuwjaar. Erg knappe acrobatic van jonge jochies en lenige dames. We gaan weer met de bus naar de camping en vallen vermoeid in slaap.

Woensdag 24 Februari
We vertrekken vroeg want we hebben vandaag weer veel kilometers te rijden. Om half acht komen we in de file van Auckland terecht. Het was gister avond fijn dat we voor Auckland kampeerden maar deze morgen zou het handig zijn als we achter Auckland wakker zou worden. Helaas,.. niet gebeurd. Maar de file viel redelijk mee en nadat we Auckland uit waren waren er nauwelijks nog auto’s op de weg. We gaan naar de Coromandel, een schiereiland aan de noordkust ongeveer ter midden van het noorder eiland. We gaan hier naar de hot water beach bij Hahei, we moeten hier tussen 7 en 11u zijn omdat je alleen warm water krijgt 2 uur elke kant van laag tij. Om half 11 komen we aan bij de hot water beach maar wat blijkt het laag tij is om 8u in plaats van 9u. Erg jammer dus. We hebben geen tijd meer om een eigen gat te graven op het strand maar we gaan wel ff kijken of er nog wat gaten te vinden zijn, en ja hoor het is nog aardig druk op het punt waar warm/heet water uit het strand om hoog komt als je graaft. We voelen even een paar en ze varieren van ijs koud tot zeer heet. Echt grappig. Het kan zo warm zijn omdat er hier veel vulkanische mineralen in de grond zitten, als het grondwater hiermee in contact komt wordt dit warm. Echt stoer. We gaan weer naar de auto en rijden richting Taupo. Een rit van 4 uurtjes. Rond 4 komen we er aan en gaan eerst bij de Huka Falls kijken, deze waterval wordt geregeld door een dam en dit komt terecht in een erg smal natuurlijk uitgesleten kanaal. Het water komt er echt met gignatisch geweld door heen, echt een stoer gezicht. Bij het visitor information centre vragen we of het mogelijk is om morgen de Tongariro crossing te doen, daarvoor zijn we hier vooral naar toe gekomen. Dit is niet mogelijk, het weer is te slecht en daardoor te gevaarlijk om te wandelen. De tongariro crossing is een wandeling van een dag door het Tongariro nationaal park, het gaat over een active vulkaan heen. Door het daardoor bijzondere landschap wordt dit de mooiste dagwandeling van Nieuw Zeeland genoemd. Morgen om 2uu weten ze meer over het weer van overmorgen of het dan wel mogelijk is maar het ziet er nog niet veel belovend uit.
We gaan kamperen op een gratis camping en besluiten morgen ochtend verder te rijden omdat het er overmorgen ook niet naar uitziet dat het weer beter wordt en we maandag al onder op het zuider eiland moeten zijn. Jammer maar volgens ons meest verstandige keus.

Donderdag 25 Februari
We staan weer de zelfde tijd op maar door dat er geen douche gelegenheid is en we het ontbijt vandaag in de auto klaar maken zitten we om 7u al in de auto. We rijden nog even naar een uitkijkpunt om over Lake Taupo heen te kijken, een mooi uitzicht over Nieuw Zeelands grootste meer. Wat gevormd is door een ingeklapte krater van een grote vulkaan.
We rijden het Tongariro national park voor bij waar onze wandeling zou zijn en het regent gigantisch en het is mistig, toch wel een fijn gevoel haha. Rond elf uur komen we bij een visitor informatie centrum aan een uur rijden vanaf Wellington. We boeken de boottocht van 2 uur naar het zuider eiland. We rijden naar de boot toe en om iets over 2u vertrekken we dan van het Noorder eiland af. Iets over 5 uur komen we aan in Picton, we besluiten Theo op te bellen of we daar vanavond aan kunnen komen. Hij vind het gaaf dat we komen en we rijden richting culverden. Om half 9 zitten we in de kroeg bij hun in de buurt en even later komt Theo er ook aan. Hij heeft een duitse backpacker mee die tijdelijk voor hun werkt. We praten bij en de kroegbaas herkent ons nog haha. We slapen bij Theo thuis.

Vrijdag 26 Februari
We ontwaken langzaam vandaag en bellen Arthur Blom op om te vragen of we morgen middag langs kunnen komen om het baanaanbod door te praten. Rond half elf komt Theo binnen hij is klaar voor de ochtend. We praten nog wat en drinken bakken koffie. Om 1 uur gaan we er vandoor. Eerst nog even naar Loburn waar we goudse kaas kopen, eindelijk weer lekkere kaas, we zijn die nieuw zeelandse fabriekskazen echt zat.
We rijden verder langs christchurch en lake tekapo. We zien Mount Cook in de verte want het is super helder weer. Even verder op gaan we kamperen het is inmiddels half 7 en we zijn over de helft van de rit naar beneden toe. We staan op een gratis camping van de Doc.Het eten koken mislukt geheel vanavond, de eerste lading rijst brandt gigantisch aan en smaakt naar verbrand hout (denken we), daarna koken we op nieuw goede rijst, dit gaat wel goed. Met de saus in een bak doen valt de bak uit gerards handen :s, het is gedoemd om te mislukken vanavond ook. Als uiteindelijk alles klaar is valt het alsnog mee en smaakt het goed.


Zaterdag 27 Februari
Uitgeslapen want we hoeven pas om 2u bij Arthur te zijn en het is maar 4 uur rijden. Om kwart over 9 gaan we dan op pad. Om 12u zetten we de auto aan de kant en maken we nieuwe rijst en maken we de overgebleven saus van gisteravond warm, heerlijk lunch. We lezen wat ern rijden verder. Eenmaal bij Arthur aangekomen gaan we om tafel, we komen er achter dat zijn aanbod ongeveer het zelfde is als dat van Alfons en omdat Alfons en Arthur nogal veel met elkaar om gaan beginnen we ons al zorgen te maken hoe we 1 van de 2 nou af moeten zeggen. We zeggen tegen hun dat het aanbod het zelfde is als dat van Alfons, hij besluit zijn aanbod terug te trekken omdat hij geen competitie met Alfons wil houden dit vind hij niet sociaal. In principe gaat de baan van Alfons pas in juni in en aangezien Arthur net een contract milker heeft ontslagen wegens niet functioneren zit hij nu met een te kort aan personeel. Hij zou ons daarom graag tot juni willen hebben want dan komt er een nieuwe contract milker of manager. We doen een rondje over de bedrijven en blijven eten ’s avonds. Het is heel gezellig en we leren een hoop van elkaar. We zetten onze tent op in de tuin en blijven hier slapen.

Zondag 28 Februari
Art, de jongste zoon van Arthur en Helen wordt dinsdag 5 jaar. Vandaag geeft hij een feestje, we helpen dus even met dingetjes klaar maken. Om half 10 gaan we er vandoor richting Alfons. Daar komen we iets na 10 aan. We praten wat en besluiten alfons het goede nieuws te vertellen dat we voor hen willen werken. Ze zijn daar erg blij mee en we spreken wat details. We besluiten Mieke eerst een work and holiday visum te laten krijgen, dit is makkelijker maar dit mag je maar 1x in je leven hebben, Gerard heeft die met zijn stage al gehad. Gerard moet direct voor een officieel werkvisum, morgen laten ze daarom de emigratie advocaat komen die gaat het allemaal uitzoeken. We downloaden alvast een medisch certificaat wat we in moeten vullen en waar de arts dingen in moet vullen na diverse testjes die Gerard moet onderstaan. Morgen gaan we ook de doctor bellen om een afspraak voor dit onderzoek te doen. We doen op internet een aanvraag voor Mieke haar Work and Holiday visum, dit lukt allemaal en we krijgen binnenkort de uitslag. Ook Mieke moet het zelfde medische onderzoek ondergaan als Gerard dus hier gaan we ook morgen maar even voor bellen.
Alfons en Gea vinden het goed als we de eerste maanden bij Arthur en Hellen werken, dit omdat het voor Arhtur en Hellen goed is, voor ons een goede ervaring is om ook eens op een andere farm te werken en het voor Alfons en Gea misschien ook wel goed is omdat we dan misschien met nieuwe ideeën op hun farm terecht komen in Juni. Gerard mag ook insemineren bij Alfons, dit is wel een goede ervaring doordat er bijna 2000 koeien geïnsemineerd moeten worden krijgt hij er zo veel ervaring in. We blijven eten bij Alfons en Gea en krijgen een logeer kamer.

De planning voor de komende dagen is: Morgen praten met de emigratie advocaat en afspraak maken met de doctor voor een medisch onderzoek. Daarna gaan we waarschijnlijk naar Arthur en Hellen en beginnen daar dinsdag met werken.