Nieuw Zeeland, daar zijn we dan!

Hey,

Hoe gaat het daar? Helaas weer aan het dooien hoorden we. We waren wel ff stik jaloers toen we zagen dat er op natuurijs geschaatst kon worden, maar ja we moeten niet zeuren hier maken we ook mooi dingen mee. Maar toch hé, natuurijs jeetje, geluksvogels!!!
Wij hebben in Nieuw Zeeland de eerste dag heel mooi weer gehad, daarna was het bijna een week echt koud wind en regen en wensten we ons weer terug in Australië. Nu hebben we al weer enkele dagen mooi weer en dit schijnt ook aan te houden, voor zo ver ze dat kunnen voorspellen met het wisselvallige weer van nieuw zeeland. Lekker weer betekend hier 20 – 25 graden.

We hebben weer heel wat beleeft, van vele wilde dieren, tot aangeboden krijgen van banen, van wildkamperen tot het passen op een huis. We hebben veel boeren bezocht dus ook voor die geïnteresseerden is er wat interessants te lezen.

Veel plezier met lezen.

Donderdag 7 Januari.
Vandaag is een grote regeldag. We moeten een telefoon kopen indien redelijk geprijst en kijken voor een auto. We vinden de telefoon in de Dick Smith, 99 dollar inclusief 20 beltegoed, een simpele Nokia waar hopelijk weinig aan kapot kan gaan. Gerard heeft dus weer een nieuwe telefoon. Als iemand ons nummer wil stuur ff een mailtje en je krijgt ‘m.
We gaan weer terug naar het hostel want we moeten onze bende verplaatsen naar een andere hostel waar we de komende nachten verblijven. Als we er aankomen kunnen we direct door, ook al zijn we 1,5 uur te vroeg, ideaal.
We gaan voor een auto kijken, eerst maar eens naar de backpackerscarmarket, dit is een plaats waar backpackers hun auto te koop kunnen zetten en waar dus veel auto zoekende backpackers komen omdat er hier veel auto’s zijn. Ons budget is vrij laag, onder de 2000 euro want we kunnen een kleine huurauto krijgen voor 1700. Er zijn maar weinig auto’s die aan onze vraag voldoen, allemaal te duur, behalve 1tje een toyota uit 1989, we kunnen er in slapen en we doen een proefritje, de auto stottert nogal met lage toeren maar rijd verder goed. Na de rit doen we een bod, 1000 euro (vraagprijs was 1800), want de auto moet vandaag verkocht worden volgens de eigenaar, hij wil niet lager gaan dan 1500 en we zeggen dat we daar over moeten denken. Even gegeten en daarna weer op pad, Gerard heeft gisteravond op internet zitten zoeken naar auto’s en we gaan naar een handelaar toe, auto stond te koop voor 1999 dollar op internet maar we doen alsof we dat niet weten en vragen de man of hij een auto heeft in ons budget we zeggen 1000 – 15000 dollar. Hij vraagt of 1800 ook goed is, we kijken wat moeiljik en willen dan eerst wel eens de auto zien, het moet dan wel een hele goede zijn zeggen we. Nadat we de auto hebben gezien weten we zeker dat we hier 1800 dollar voor over hebben maar we blijven nog even spelen. Uiteindelijk wil hij hem voor 1650 weg doen en besluiten we een proefrit te maken, wat een verschil met de vorige auto proefrit zeg, een heerlijk auto, net weer apk er op en net een grote beurt gehad. We kopen ‘m.
Even later rijden we weer weg met onze Ford Telstar 2.0 stationwagen. Even verzekering geregeld en we zijn verbaasd dat we nu al een auto hebben. Op naar de Bunings hier moeten we wat kampeerspul kopen, luchtbed, kookstelletjes en een koelbox worden ingeslagen, nog wat bestek en pannen en we zijn klaar om te gaan.
’s Avonds in het hostel eindelijk een keer gekookte aardappeltjes met een flinke steak en worteltjes gegeten, mmm dat was lekker smullen.

Vrijdag 8 januari. Dolfijnen kieken.
Vandaag naar Bank Peninsula, dit is het schiereiland net onder Christchurch. Tijdens de rit van nog geen 100 km komen we door glooiend heuvellandschap met vele weilanden vol schapen en soms koeien. Onderweg stoppen we bij een kaasmakerij, ze maken hier ook gewoon goudse en edammer kaas maar natuurlijk ook vele zachte kazen. We komen aan in het dorpje Akaruo. Hier hebben we een cruise geboekt door de baai heen. Banks Peninsula was eerst een vulkaan op een eiland, door vele uitbraken is het vastkomen te zitten aan het vaste land, vandaar dat het een schiereiland is. Bij 1 van de laatste uitbraken is de zuidkant van de vulkaan weggeblazen en kon de zee er in, dit is een natuurlijke haven geworden. Tijdens de cruise genoten we van het landschap, de historie maar nog belangrijker, hector dolfijnen. Een zeldzame soort en de kleinste dolfijn ter wereld. Deze doflijn komt alleen in Nieuw Zeeland voor en wordt ook wel de nieuw zeelandse dolfijn genoemd. Ze zijn echt heel stoer maar moeilijk op de foto te zetten, ze zijn ook niet grijs zoals andere dolfijnen maar hebben een zwarte rugvin en wat andere zwarte strepen. Ook hebben we pelsrobben gezien en blauwe pinguïns, deze keer geen wandelende pinguïns maar zwemmende en dan zijn ze toch echt veel eleganter en sneller. Terug op vaste wal een ijsje gekocht van een te koop staande ijscoauto, 90.000 dollar, dat was dan de auto, niet het ijsje.

Zaterdag 10 Januari
De auto ingepakt en weg van Christchurch, eerst een kaart gekocht, er was niet echt een goede maar hier komen we wel verder mee. Via Mt hut rijden we naar Geraldine gereden, hier gingen we naar het Vintage Car and Machinery Museum, hallen vol oude auto’s motoren, trekkers en machines, best leuk om te zien dus. Het stoerste waren natuurlijk de John Dheeres maar ook een gigantisch oude combine en een zelfgemaakte camper uit begin 1970 op de basis van een 80 jaar oude truck waren leuk om te zien.
Hierna reden we richting Lake Tekapo gereden, dit is een heel blauw meer dit komt doordat er rotsmeel in het smeltwater zit wat van de gletsjer in het meer stroomt. Het meer is werkelijk waar prachtig om te zien. We gingen proberen om op een natuurkampeer terrein te staan maar dit stond vol met zigeuners dus daar wilden we niet naast staan. We reden achter een camper aan die zichtbaar ook naar een andere plaats zocht toen hun iets hadden gevonden gevraagd of we er bij konden staan en dat mocht wel. Ons eerst nachtje wildkamperen in Nieuw Zeeland, spannend.

Zondag 11 Januari
We zijn vroeg wakker, we willen vandaag naar Mt Cook, de hoogste berg van Nieuw Zeeland. Het nadeel van deze hoge berg is dat ie zo hoog is dat de top vaak in wolken gehuld is. Dus we rijden eerst naar het laatste plaatsje voor Mt Cook om te vragen wat het weer is bij Mt Cook, dit is nog een uur rijden enkele reis dus eerst maar even vragen. We reden deze morgen door vreselijk regenachtig en stormachtig weer dus we vreesden het ergst. En ja hoor de mevrouw van de I-site vertelde ons zonder te blozen, dat het al op 1600 meter hoogte sneeuwde en dat er niks van de top te zien was. We besluiten om niet naar Mt Cook te gaan en het over een week weer te proberen als we er op de terug weg omhoog op 160 km na weer langs komen, het kan niet veel slechter weer worden.
We rijden verder naar het zuiden en we komen aan bij Glen Avy, weer aan de oostkust. Hier gaan we bij een boer langs waar Gerard ook 2,5 jaar terug is geweest. Deze man heeft ongeveer 12.000 koeien over 12 bedrijven. Tegen Gerard zij hij dat als hij zijn diploma had gehaald maar weer eens langs moest komen en dan zouden ze eens praten. Dus zonder een afspraak bellen we aan en 1 van zijn dochters doet open, we krijgen z;n mobielnummer en zeggen dat we voor ze deur staan. Hij zit in de heuvels maar komt er direct aan. Nadat we kennis hebben gemaakt herkent hij Gerard nog vaag. Onder de koffie komt hij direct al met een baan op de proppen, het managen van een robot farm. Hij heeft net 1 stal voor 600 koeien neer gezet met 6 robots er in (worden er 8) en dit bevalt zo goed dat hij er nu een 2e aan het bouwen is hiervoor zoekt hij nog een manager. Beide kunnen we fulltime aan het werk, krijgen woning er bij en ieder 40.000 dollar per jaar. We zijn een beetje overdondert van het snelle aanbod en we willen het eerst wel eens ff zien. Dus naar de huidige robot farm geweest en naar de gene die ze aan het bouwen zijn, verder nog over van alles en nog wat gepraat. Daarna weer aan de koffie en alles eens verder door gesproken, we moeten er maar even over na denken en over een paar weken vertellen wat het wordt. Na 3u gaan we van zijn erf af, in de regen wat het al de hele dag doet. Voor de boeren hier goed omdat ze aan de oostkant moeten irrigeren. Dit water is dus letterlijk goud, als dit nog 1 dag aanhoudt kunnen ze de irrigatie voor meer dan een week uit zetten.
Vol verwondering hoe makkelijk je aan deze kant van de wereld een baan kan krijgen rijden we naar Omaru. We besluiten in een hostel te gaan slapen omdat het zoveel regent dat we geen zin hebben om de tent op te zetten, campings zijn in verhouding tot de hostels redelijk duur, (of hostels goedkoop), voor 10 (slaapzaal) tot 25 (2persoonskamer) dollar extra slaap je in een backpackers hostel. Omaru staat vooral bekend om de pinquins. Na het eten gaan we naar de geeloog pinquin kolonie kijken, dit is gratis en we zien er een paar echt stoer, de meeste pinquins die we zien zijn blauwe of dwerg pinquins dus dit is eens iets nieuws.
We komen weer bij het hostel aan en willen naar onze kamer staan als de bazin er aan komt, de andere jongens zijn met haar zoon richting de baai om blauwe pinquins te zien. Wij hadden besloten om niet naar blauwe te gaan kijken er was een toer voor 20 dollar zoals we ook op philip island hadden gedaan. Maar haar zoon weet plekken waar je ze gratis kan zien dus we moesten bij haar in de auto en zei liet ons het halve dorp zien waar de pinquins heen gaan, naar de kroeg en de coffeeshop, we lachen wat maar ze lijkt het te menen. Even later komen we bij haar zoon en de andere backpackers en wordt ons uitgelegd waar de pinquins zitten, hun gaan weer naar huis en wij zijn het komende uur zoet met het pinquins zoekene en bekijken.

Maandag 11 Januari
We gaan vandaag richting Dunedin rijden. Eerst nog wandelen door Oamaru, dit is 1 van de beste bewaard gebleven oude stadjes van heel nieuw zeeland, vol oude gebouwen dus. Daarna rijden we naar Dunedin, omdat de korste route 110 km is besluiten we binnendoor te rijden. Eerst komen we bij de Moeraki Boulders aan. Dit zijn ronde ballen van keien op het strand. Een legende voor de Maori’s maar de wetenschap heeft de verklaring dat ze miljoenen jaren geleden op de zeebodem zijn gevormd. Wij vragen ons dan nog steeds af hoe zulke zware dingen op het strand kunnen aanspoelen. Verderop rijden we binnendoor langs Trotters gorge, een kleine wandeling en we gaan weer verder door de mooi natuur richting Dunedin.
Hier kopen we een tweede kookstelletje en gasflesjes, ook halen we al vast info over de Otago peninsula. Tijdens het boodschappen doen komen we jos en dapne tegen (wel daar afgesproken hoor haha) en gaan we na veel gepraat bij de kassa naar een wildkampeerplaatsje zoeken. Dit vinden we op het Otago Peninsula. ’s Avonds een nieuw zeelands spelletje gespeeld en veel gezellig bij gepraat. Vannacht voor het eerst in onze auto slapen!
Ook vandaag was het de hele dag regen en koud, niet echt zomers weer.

Dinsdag 12 Januari
Het slapen in de auto ging goed, het is wel iets kleiner dan de grote Ford Falcon in Australie maar ging best. We gaan op weg richting Sandfly bay, hier had Gerard 2,5 jaar terug een kudde zeeleeuwen gezien, ff kijken of we ze nu weer vinden. Helaas niks te zien en we gaan verder richting Allans beach hier kunnen ze soms ook zijn. We lopen door de duinen en op eens ligt er 1 voor ons op het pad, dat is schrikken haha! We lopen verder naar het strand en rennen als de golven in terug de zee in gaan om wat rotsen heen en daar zien we 2 zeeleeuwen geschrokken van ons terug rennen naar de zee, vet stoer! We gaan terug maar het is hoogtij en het wordt rennen om de rosten heen om geen natte voeten te krijgen.
We gaan naar het uiterste puntje van de Peninsula om daar koningalbatrossen te bekijken, voor het centrum moet je 30 dollar pp betalen om ze begeleid misschien te zien, wij proberen het vanaf de parkeerplaats maar ze zijn er niet, ze zitten allemaal op hun ei te broeden, jammer hoor. Snel terug gereden naar Dunedin om daar op tijd te zijn voor de rondleiding door de Speights Brouwerij, Speights is het grootste bier merk van Nieuw Zeeland en Gerard is er ook vezot op. Na de rondleinding was er nog een proeverij, jammie! Ff kit gekocht voor het dakraam van onze auto want die lekte wat en een wildkampeerplekje gaan zoeken, deze keer weer op Otoga Peninsula en bij de Sandfly bay met de hoop om vanavond zeeleeuwen te zien. We zien ze niet maar wel een paar geeloog pinquins.

Woensdag 13 Januari
We rijden om 10 uur weg, wij gaan naar het zuiden, jos en daphne naar het noorden. We gaan de Cattlins tour doen, dit is een weg langs de kust en het binneland van zuidoostelijk zuidereiland. Onderweg zien we onder andere de Purakauri Falls, een hele gave waterfal van niet zo hoog maar wel breed en heel veel water! Verder de Mclean falls gezien, ook erg mooi. Ook veel mooie uitzichten over de bossen en de zee waar we langs reden. We hebben ook op Slope point gestaan het meest zuiderlijke puntje van het zuider eiland, hier bij moesten we door schapenland heen lopen door de schijt en modder, dat was lekker vertrouwd. Daarna nog naar Waipapa point gereden, een mooie vuurtoren en een dramatisch verhaal over de grootste scheepsramp van Nieuw Zeeland. Ook weer een paar zeeleeuwen. We besluiten inmiddels genoeg zeeleeuwen gezien te hebben en gaan hier niet meer speciaal naar op zoek of om rijden, net zoals voor geeloog, blauwe of dwergpinquins, hector dolfijnen en pelsrobben. Waar we nog wel voor om willen rijden zijn voor tuimelaars, leuke dolfijnen. In Invergarcill zoeken we een camping op, de eerste camping in Nieuw Zeeland en de prijs valt mee 20 dollar. We bellen een boer waar we morgen langs kunnen komen, verder nog onze Australische en nieuwe zeelands telefoon weer beltegoed geregeld. We gebruiken de Australische telefoon bijna niet meer maar de nummer vervalt als je het niet elke maand beltegoed koopt, we hebben het nu op 1 maal per jaar kunnen zetten.

Donderdag 14 Januari
We gaan op weg richting Winton, het centrum van de provincie Southland waar heel veel melkvee boeren zitten. Dit was eerst een groot schapengebied maar toen ze ontdekten dat er ook koeien gemolken konden worden is dat in opkomst gekomen, nu zie je naast schapen ook veel melkveebedrijven, elk jaar worden er schapen bedrijven omgezet naar melkveebedrijven, dit gebeurt vooral als de melkprijs hoog is of als de voorspellingen daar naar zijn. Dit is overgens niet alleen de trend in Southland maar in heel nieuw zeeland. Al is Southland dan wel een goed voorbeeld van explosieve melkvee opkomst. Onder andere doordat er hier over het algemeen geen irrigatie nodig is. Omdat het onder aan nieuw zeeland is kan het in de winter wel ijselijk koud en nat zijn, beetje vergelijkbaar met Nederland. Maar affijn we gaan op de koffie bij Dirk en Yvonne, ze sharemilken nu voor t eerste jaar, 650 koeien en zijn nu 8 jaar in NZ, erg aardige mensen waarmee we leuk konden praten. We zijn er blijven lunchen en gingen daarna op weg naar Sjors en Jose, deze hebben al enige jaren een eigen bedrijf en melken 450 koeien. Toen we aankwamen was Jose met de kids bezig denneappels vol pindakaas en vogelzaad te smeren. We hebben geholpen en het was een heerlijke kliederboel, Gerard ging ze voor de kids in de bomen hangen. Toen we onder het melken ff gingen kijken bood Sjors aan of we niet een tijd in hun huis wouden blijven omdat we hier een boel boeren in de buurt gaan bezoeken en zij morgen tot en met dinsdag op vakantie gaan, dan konden wij ook ff de kat, de honden en de varkens voeren. Toen we terug kwa