Moeie benen in Sydney.

Dinsdag 1 december

Na het ontbijten doet Gerard er heel lang over om weer eens naar de auto te komen, Mieke heeft al de halve tent ingepakt. Maar daar is Gerard opeens. Hij is helemaal glad op ze gezichtje. Al sinds eind November heeft ie zich niet meer geschoren en het werd steeds moeilijker om zijn leeftijd te schatten en of het een orang oetang was of een neanderthaler. Mieke helemaal blij en Gerard is klaar om ook dit deel van zijn gezicht wat bruiner te laten worden, wat zullen ze wangetjes blij zijn.
Onder het eten het vorige bericht afgetypt en op de site gezet ook spraken we een Nederlands gezin die met 2 kinderen de wereld rond zeilen, ze zijn nu al 16 maanden onder weg en de planning is om voor augustus 2011 weer terug te zijn want dan moet de oudste naar de middelbare school. Over een hoop plekken en dingen gepraat echt gaaf.
Een paar minuten voor 10 rijden we de poort door, net op tijd. Op de parkeerplaats voor de camping nog ff ge-internet, banksaldo’s checken. We waren ff bang dat we te gek hadden gedaan de afgelopen maand, maar als we niet al te gekke uitgaven doen komt het allemaal goed met ons budget. Het scheelt ook dat we toen de meeste tours hadden en dat het nu vooral ‘er naar toe rijden of wandelen’ activiteiten zijn, al zul je altijd zien dat er nog talloze onverwachte uitgaven komen. Geen tijd meer om mail te kijken, ons uur is op helaas.
We gaan rijden en Gerard irriteert zich aan het piepen van de remmen. Tegen twaalf uur zijn we in Surfers Paradise, zeg maar de hoofdstad van de Goldcoast. Dit is de toeristische plaats van deze toeristische regio, met flatgebouwen vol toeristen een paar meter vanaf het strand, te veel onnodige winkeltjes en een goed keuze uit restaurants en barretjes. We zijn over het strand gelopen en door een paar straten en vonden dat we genoeg hadden gezien, een stukje australie wat je gezien moet hebben maar waar wij niet lang willen blijven het is gewoon allemaal ietsje TE. We rijden de goldcoast af naar beneden, niet via de snelweg maar via binnendoorweggetjes langs de kust. Rond half 2 rijden we Queensland uit en New South Wales in, de tijd verschuift dan ook weer, het is op eens alf half 3, de reis vliegt voorbij als t zo door gaat. Bij Pottsville zien we zo’n mooie parkeetplaats met utizicht over de baai dat we daar stoppen en een appeltje eten (jaja vitamintjes), onder het kauwen door praten we met een verouderde hippie, hij woont in 1770 een plaatsje waar we vorige week vlak langs zijn gekomen. Maar hij reist nu 3 maanden rond, hij is niet verder gekomen dan iets boven sydney, maar hij neemt de tijd zegt ie terwijl die heel relax richting de zee kijkt. Verder over een hoop dingen gepraat over australie en europa en duitsers en na een half uur weten we ons eindeljik een eindje aan het gesprek te praten, hij wil nog wel een foto van ons maken en daarna gaan we weg. Een handig tip van hem was om niet in Byron Bay te overnachten wat we van plan waren maar een doprje net er voor, dit is een relax dorpje en veel minder toeristisch dan Byron Bay. Dit dorpje, Brunswick Heads bereiken we iets voor 5u.
Na de tent op zetten heeft Gerard ff de krik van de buurman geleend, die van ons is kapot en nog niet vervangen, we vertrouwen op de vriendelijkheid van de Australiers. En hij checkt ff de remblokken van de wielen, allemaal nog in orde, die kunnen nog wel een paar x Australië rond, de schijfjes nog mooi glad, de klauwen maar ff wat wd40 opgespoten, wie weet helpt dat met het piepen. De buurman komt nog ff kijken, hij heeft net zo weinig verstand van auto’s dan Gerard dus dat schiet niet op, hij heeft wel wat verkooptips aangezien hij autoverkoper is: Gewoon zeggen dat het piepje er net in is gekomen maar dat hij verder nog goed remt. En goed remmen dat doet ie ook gelukkig. Even een wandeling langs de baai en het strand gemaakt en nog met de receptie mevrouw geouwehoerd over de crisis, ze maken zich hier niet zoveel zorgen, no worries!
S avonds lekker gegeten en plannejte gemaakt voor de komende dagen.


Woensdag 2 December
Word je wakker, ga je douchen, daarna eten, zelf gemaakt lekker broodje ei, komkommer, tomaat en kaas, komt er een chinees jongetje de camp kitchen in lopen met speelgoed wat ie wil laten zien. En zie daar maar eens van af te komen! Als t daar bij blijft okay, maar hij komt met ze step aan, gaat rare gezichten trekken en vraagt zoveel aandacht dat je medelijden met ze moeder krijgt (vader ontbrak op de camping) Gerard wil direct weer ze baard laten staan, dat schrikt vast irritante jongetjes af. Na het eten van de camping gereden en de auto voor geparkeerd, eerst nog ff t strand op, surfende dudes en dudinnen bekijken en op zoek naar Dolfijnen want die kunnen hier ook voor komen volgense de bejaarde hippie. Die waren er niet maarja de oceaan is ook zo groot. Hup weer onderweg.
Even later zijn we in Byron Bay, direct naar de vuurtoren gereden maar 300m er voor geparkeerd want hier si t gratis en bij de vuurtoren 7 dollar, nou dat lopen we wel ff, en t is nog een super mooi stukje ook met uitzicht over de baai en t dorpje. Byron bay is de meest oostelijk gelegen stad van Australie, en de vuurtoren is dan dus ook de meest oostelijke, dit is ook de meest krachtige vuurtoren van heel Australie. Nadat we dit krachtige ding eens even goed hebben bekeken weer de auto ingestapt en het binnenland in gereden. Geen kustwegen meer vandaag, we gaan het binneland in. Op weg richting Tenterfield, over het Grote Scheidingsgebergte boven in het New England Tableland. Komen we in Balina net voordat we het Grote Scheidingsgebergte in gaan een Ford garage tegen. We besluiten weer te gaan vragen om de code voor de radio. Als we hier om vragen zegt ie eerst dat het 10 dollar kost, bij de andere was t steeds gratis. Toen we vertelde dat we een code hadden maar dat ie niet goed was keek hij de code even na en volgens het systeem meost dit de juiste code zijn bij deze auto. Het kon ook zijn dat er een keer een andeer radio in is gekomen en dat daar een andere code bij hoort. De man mee naar de auto en na veel moeite en pijn de radio er uit gekregen (moest met speciale Ford-antidiestal schroevendraaier ) en daar stond een code boven op de radio. Toen we vroegen hoeveel hij van ons kreeg hoefde die op eens niks meer, zeker bang dat dit ook de verkeerde is haha.
Onderweg naar Tenterfield steeds maar wachten op het moment dat we de code in mgoen toetsen, en op eens moch het, en het klopt! De radio springt aan, een luid gejuich waarvan Australie even trilt, wat zijn we blij. Na 10 minuten werd de slechte muziek ook echt slecht en de ipod maar aangesloten, we zingen weer mee met half volendam, The Beatles, AC/DC, John Denver, Normaal en natuurlijk Guus Meeuwis. Iets over 3e zijn we dan bij Tenterfield, we gaan noordwaarts, et staat een waterfall van 210 meter hoogte op ons te wachten. Na een dirt road van 15 km zijn we er (blij dat we geen huurauto hebben), een korte wandeling en daar is ie dan. Helaas geen 210 meter recht omlaag maar via verschillende plateautjes, ja zo kan ik ook 210 meter omlaag springen. Maar wel erg gaaf om te zien. Inmiddels weer de auto in en vol goeie muziek richting de Balt Rock gereden. Dit is de grootste granieten rots van het zuidelijk halfrond.750 meter lang en 200 meter hoog. En het is op Uluru na de grootste monoliet van Australie. Hij valt alleen minder op omdat deze in de bergen ligt met veel bos er om heen en Uluru midden in een vlakke kale woestijn. Die moeten we natuurlijk beklimmen, we nemen de moeilijkste de route, want deze is ook te korste. Nou dat hebben we geweten, we gingen niet zigzagend de rots op of er omheen om hoog maar gewoon recht omhoog de rots op. We waren er dan ook wel verdraait snel maar hebben zelf maar wat zigzagpatroontjes gemaakt, niet zo raar sommige stukken zijn steiler dan 30 %. Eenmaal boven een prachtig uitzicht, je verwacht ook niet anders maar toch, t is altijd mooier dan je denkt.
Eenmaal weer beneden eerst een hand vol snoepjes om de energie voorraad snel en niet zo doeltreffend, maar wel lekker aan te vullen. We zijn weer naar Tenterfield gereden in de eerste 10 km kwamen we wel 7 wallabys en kangoeroes tegen echt stoer, gelukkig niks geraakt. De goedkoopste camping in tijden, 15 dollar. Geen campkitchen dus onder de achterklep gekookt, t regende gelukkig niet dus dat kon best. Vannacht voor het eerst in de slaapzak geslapen want t was gewoon koud. (normaal slapen we in een soort linnenslaapzak, soms 1 losgeritste slaapzak er overheen).

Donderdag 3 December
Gister onder het tent opzetten spleet 1 van de nieuwe stokjes van de tent, lekker is dat. Waarschijnlijk met het afzagen op goede lengte een klein haarscheurtje ingekomen die nu is door gescheurd. Met ducktape konden we het nog redelijk fixen maar hij is wel aan vervanging toe. Dit wilden we dus vanmorgen gaan doen maar de kampeerwinkel gaat pas om 9u open, eerst maar eens even naar een ander gebouw van het dorpje, de School of Arts. Nee we zijn niet kunstzinnig geworden ofzo maar in dit gebouw hield Henry Parkes in 1889 zijn One Nation-toespraak. Hij zette hier het plan uiteen om alle losse kolonies in Australië samen te voegen tot 1 groot land. De toespraak kreeg zoveel bijval dat op 1 januari 1901 de Australische federatie werd gesticht. Dit gebouw is dan ook het eerste gebouw wat de National Trust (soort monumenten zorg) heeft aangekocht. Dit gebouw ging pas om 10 uur open dus daar hadden we geen zin in om te wachten. Voordat we het dorpje uit gingen kwamen we nog voorbij het Stannum House, echt een heel stoer victoriaans huis van eind 19e eeuw. Toen op weg richting Armidale, dit stadje boeit ons niet zoveel, het is een universiteitsstad met oude gebouwen maar het gaat ons vooral om het Oxley Wild Rivers National Park. Hier gaan we de Wollomombi Gorge en de Wollomombi Waterfall bekijken, een Waterfall van 220 meter hoog die zich daarna als een rivier een weg baant door de kloof.
Het uitzicht was echt geweldig, al stroomde er geen water (schijnt iets met droge zomer te maken te hebben ofzo, raar). Daar ook even gegeten en weer op weg naar Tamworth, tenminste dat dachten we, we kwamen eerst nog verstrikt in de universiteit complexen.
Uiteindelijk kwamen we dan toch in Tamworth, Tamworth is de Country Hoofdstad van Australie, hier word elk jaar eind Januari het Country Music Festival gehouden, 10 dagen lang met meer dan 800 acts, best heftig dus. Dit gaat samen met een jaarlijkse adward uitreiking. Toepasselijk: Het visitor information centre is in de vorm van een gitaar gebouwd. Hier konden naast het normale werk van een V.V.V. Ook de geschiedenis van de Australische Country beleven. In een ander gebouw in de stad, de big golden guitar tourist information centre konden we een soort van Madam Taussauds zien van Country zangers, dit ging ons toch iets te ver omdat we er eigenlijk geen 1 kennen (Australische dan) dus hebben we in plaats daarvan een Country CD gekocht met alle artiesten die in de finale van het vorige Country Music Festival Adwards stonden. Gerard is vooral benieuwd naar de Cowgirls,… eerst maar eens een cd speler zien te vinden. Eindelijk zien we ook bedrijven met melkkoeien, wel allemaal met een irrigatie systeem.
Verder gereden richting New Castle, onderweg natuurlijk Country muziek op de radio zolang de antenne ze nog kan vinden. We verlaten de New Engeland Tablelands en gaan weer over het Grote Scheidings gebergte richting de oceaan. In het verder niet veel zeggende plaatsje Singleton overnachten we.

Vrijdag 4 December
Weer op pad richting New Castle, dit is de een na oudste stad van Australie. Dit is ook een chaotische stad, straten en wijken lopen kriskras door elkaar en verschillende bouwstijlen staan pal tegen elkaar aangebouwd. Dit was niet de enigste reden dat we hier naar toe wilden, ook willen we hier even onze Sydney trip voorbereiden, dus een free internet point gezocht met onze laptop in de hoofdstraat en daar wat campings vlak bij Sydney, ook nog even naar het informatiecentrum en niet gevraagd om info over New Castle maar over Sydney, vonden ze toch apart. Maar we weten nu waar we gaan kamperen en hoe we zonder al te veel gedoe in het verkeer in sydney kunnen komen. Bij een reisburo gevraagd naar prijzen voor tickets naar Nieuw Zeeland en Tasmanie. Tasmanie wordt best een dure grap, ongeveer 2000 dollar voor 10 dagen, alleen tickets en een huurauto, dus dit wordt hem waarschijnlijk niet. Tickets voor naar Nieuw Zeeland vallen mee, 200 dollar per persoon, das 120 euro, maar dan moeten we wel snel boeken. We hebben ook nog nieuwe tentstokken gekocht deze moeten we zelf op lengte zagen en zelf maken, lijkt ons ook wel net zo best en deze stokken zien er ook beter uit. Even rijden en rond 3 uur waren we dan in een van de voorwijken van Sydney, midden in een nationaal park, een camping met alles er op en er aan en een paar minuten lopen van het station. Hier eerst onze tentstokken gerepareerd en daarna wat dingetjes geregeld met internet. Vervolgens met de reisgidsen en een kaart van sydney uitgezocht wat we morgen gaan zien. Vol verwachtingen vallen we in slaap.

Zaterdag 5 December.
Sinterklaas! En wij hebben vandaag een duitse sinterklaas. Onze duitse buren hebben nog een reiskaart met nog 2 dagen er op en die krijgen wij omdat hun de auto moeten verkopen en met de auto dus de stad in gaan, dankjewel sinterklaas! Met deze pas kunnen we dus 2 dagen gratis met treinen, bussen en ferry’s. Onder het ontbijt jat een Cookabura met een duikvlucht het brood uit gerard zijn handen, das wel ff schrikken, maar ja t is maar een vogel gelukkig. We beginnen met de trein naar het centrum van de stad. Hier zijn we eerst door de Rocks gaan lopen, dit is waar Sydney begon. Langs een gezellige markt en veel oude gebouwen gezien met allemaal een verhaal. Ook in het The rocks discovery museum geweest. Na wat eten op de markt zijn we nu naar het Opera house gelopen. Wat een vaag gebouw. Wel heel gaaf en als je er naast voor of achter staat snap je echt dat het een gedoe om te bouwen was, dat die bogen overeind blijven staan, ongelofelijk. Echt een stoer gebouw. Door de botanic gardens gelopen en vanuit daar hadden we een mooi uitzicht van het Opera house met op de achtergrond de harbour bridge.
Vervolgens zijn we het centrum in gelopen, weer veel gebouwen met veel verhalen, ook de Strand Aracade gezien een overdekt winkelcentrum van 1892 is echt gigantisch mooi. Nog geprobeerd om het State Theatre in te komen maar er werden deze week geen tours gedaan en de voorstelling was uitverkocht, het State Theatre is van 1929 en was het mooiste theatre van Britste rijk, zeg maar een soort Tusjinski in Amsterdam (of hoe je dat ook schrijft) maar dan nog meer over de top. Ook nog door het Hyde park gelopen en een bezoek gebracht aan de Sydney Tower, een toren van 305 meter waar je een gigantisch 360 graden uitzicht hebt over de hele stad. Daarna wat gaan eten bij de Darling Harbour en na het eten weer de Sydney Tower in om nu het uitzicht in het donker te zien. Stappen we bij de verkeerde verdieping uit, komen we midden in een turkse bruiloft terecht met kei harde turkse muziek en allemaal turken, aaaaaaaaaaaaaaaaah! Wat duurt het dan lang voordat die lift er weer is. Het uitzicht was geweldig met al die lichtjes, ook lekker vertrouwt met een wolkenkrabber van de ING en Rabobank voor je neus haha. Daarna weer naar de Botanic Gardens gelopen om in het donker ook het verlichte Opera house en harbour bridge te zien, geweldig!
Toen maar terug gelopen naar de trein en tegen half 1 lagen we in bed, wat een dag.

Zondag 6 December
Geen wekker gezet maar om half 8 wakker, na het ontbijt ritueel weer de stad in, vandaag gaan we naar de Darling Harbour om hier het Nationaal Maritiem Museum te bezoeken. Het museum was echt interessant met veel informatie over hoe de eerste mensen aankwamen en het belang van de scheepvaart toen der tijd. Ook zijn we een replica van de Endavour van Capitein Cook op geweest, hiermee heeft hij de oostkust van Australie in kaart gebracht. Ook nog op Vampire geweest, een Torpedo jager uit 1959, echt stoer. Ook nog een onderzeeboot vanuit de tweede wereldoorlog doorklommen, wat een eng gevoel is dat, je zou er maar een paar maanden in moeten zitten. Even wat geluncht bij een leuk cafetje en toen naar het Sydney Aquarium, hier hebben ze heel veel waterdieren waaronder ook zeekoeien, geweldig wat een stoere dieren. Ook haaien en stingrays gezien, met een duidelijk bord dat ze normaal geen mensen doden en dat de laatste keer voor Steve Irwin ergens in 1940 was, en altijd door het gedrag van de mens, kortom eigen schuld dikke bult. Echt een vet mooi aquarium waar je echt onder het water door loopt. Vervolgens met de Ferry naar Circular Quay gevaren waar we weer een Ferry hebben gepakt naar Manly beach, een tocht van een half uur door de haven van Sydney tot aan de oceaan. Hier een heerlijk Italiaans ijsje gegeten en op het strand gewandeld. Weer in de Ferry terug en met de bus naar Chinatown, hier wat gegeten en na wat rondwandelen weer terug met de trein, om half 12 lagen we in dromenland.
Deze dagen waren echt stoer, Sydney is echt een mooie stad en je moet minimaal 2 dagen er vooruit trekken om het een beetje te zien. Het weer viel gelukkig mee het was droog en ongeveer 23 graden dus niet zo heel warm gelukkig.

Voorlopige planning
De Blue Mountains in, dan zuidwaarts langs Canberra (de hoofdstad) dan langs kust/binnenland richting Victoria

Dat was het verhaaltje dan weer, veel plezier en tot snel.

UITNODIGING

Mieke is 10 December jarig en dit willen we graag vieren, iedereen is welkom, het wordt een gezellig feestje. We zijn dan in de buurt van Canberra, dus als je een berichtje stuurt halen we jullie af van het centraal station in Canberra, indien eigen vervoer dan moeten we dan maar even bellen want we weten nog niet precies waar we zitten.

Tot dan!