De oostkust!

Zo he daar is tie dan weer!

Weer een lang verhaal dus neem maar ff de tijd.

Het weer is hier echt gruwelijk, gemiddeld 35 graden overdag en s’nachts richting de 20 graden. Jullie zullen het wel niet geloven maar soms verlangen we best wel naar een beetje winter.

We zijn nog gezond en hebben een boel beleefd, wat? Lees de samenvatting maar en daarna het hele verhaal, veel plezier!

We hebben gedoken in het Great Barrier Reef, watervallen en kratermeren gezien in het binnenland. Bijna een wallibie aangereden, een cruise langs eilandjes gedaan . Een 4wd gehuurd om op het grootste zandeiland ter wereld rond te crossen. De dierentuin van Steve Irwin gezien. Koala en Dolfijnen in het wild gezien, gestolde magma bergen beklommen, aan de Sunshine Coast gelegen en natuurlijk bier gedronken en veel gebbqt!

Maandag 16 November. Duiken in een andere wereld.
Weer vroeg uit de veren want vandaag gaan we duiken bij het Great Barier Reef.
Om iets over 7e zitten we dan in de auto met ze 4e richting de haven van Cairns. Na het inchecken mogen we de boot op en daar moeten we een formulier ondertekenen en antwoorden op een aantal vragen die vooral te maken hebben met je gezondheid. Een van de vragen is of je astma heb, Mieke Jos en ik hebben dat niet maar Daphne wel. Maar even een medewerker er bij gehaald en gevraagd of dat echt heel erg is. Het mag wel als je 7 jaar je inhalator niet heb gebruikt, aangezien Daphne deze vanmorgen nog had gebruikt wilden ze haar niet laten duiken. De reden daarvoor is dat er op een aantal meter diepte een gigantische druk op je longen komt te staan en als je dus zwakke longen hebt kunnen er nare dingen gebeuren. Met zelfs de dood tot gevolg. Jos en Daphne werden van de boot gezet en ze gingen richting de incheckbalie om daar verhaal te halen waarom dit niet met inchecken of in de folder werd gezegt. Ze konden hun geld terug krijgen maar moesten zelf vragen of ze niet mee konden om te snorkelen, dat kon uiteindelijk wel.
Uiteindelijk is Jos met ons gaan duiken en is Daphne gaan snorkelen, tussen het duiken door hebben wij ook lekker gesnorkelt. Bij de tour was een introductieduik inbegrepen die duurde ongeveer 45 minuten, een tweede duik kon je ook doen, dan kreeg je wat meer vrijheid, dat hebben jos en ik gedaan en dat was echt heel gaaf. We hebben echt heel veel vissen gezien, in alle soorten en maten, natuurlijk ook ‘Nemo’s’ en een hoop koraal waar je niet goed van wordt. Ook een vis aangeraakt, maar de meeste waren toch te snel. Het diepste wat we hebben gedoken was 8 meter en dat merk je toch echt wel in druk op je longen en aan de temperatuur van het water. Als je aan het duiken gewend bent lijkt het echt net alsof je in een andere wereld bent. We doken op twee verschillende plekken en onderweg naar de tweede plek zagen we een hele grote zeeschildpad, echt stoer. Op de boot was ook alles dik in orde, een BBQ lunch en live muziek door de kok. De crew van de boot was wel echt fout, echt allemaal van die foute surf en duikgasten van 20/30 jaar oud, maar wel heel gezellig.
Het was echt een dag om nooit te vergeten, wie naar de oostkust van Australie gaat moet het GReat Barier Reef zien! Mieke en Daphne zijn trouwens goed verbrand, want met het snorkelen blijft je kont netjes boven water haha..

Dinsdag 17 November, Atherton Tableland
Vandaag gaan we apart rijden van Jos en Daphne, we gaan het Atherton Tableland in, dit is het binneland van Cairns, de grond is hier heel vruchtbaar door vulkanische activiteiten die 10.000 jaar terug zijn op gehouden. Onderweg stopten we weer een uitkijkpunt komt er een man, uitgedost als een zwerver naar ons toe of we water voor zijn auto hebben want deze was aan de kook geweest, dat hebben we wel. Al pratend met die man komen we er achter dat zijn moeder uit Nederland kwam en zijn vader uit Duistland en dat al zijn broers en zussen oranje haar hadden, dat kwam natuurlijk van zijn moeders kant. Juist, nadat we zijn shirt nog eens bestudeerde met de tekst: Oops, wrong planet, wat geheel waar was als je de man zag zijn we maar verder gereden. De eerste plaats waar we naar toe gingen was Atherton, echter voor atherton zagen we een bordje met Waterval, dus daar maar heen gegaan, bleek echter een dam te zijn die de irrigatiekanalen van het gebied van water voorziet. We zijn toen om Lake Tinaroo gaan rijden, deze wordt gebruikt als reservoir voor de dam en hier zwemmen heel veel barricuda’s (grote zoet water vis). De weg was een gravelroad maar onze Ford vond dat geen probleem. Onderweg nog een mooie wandeling gemaakt door het regenwoud. Ook gestopt bij een kratermeer gevormd door vulkanische activiteiten van +-12.000 jaar geleden.
Daarna nog pauze gehouden bij de Kathedraal Fig, deze boom is een wurg boom en begint als zaadje boven in zijn gastheer, eerst laat het zijn wortels groeien tot aan de grond en daarna begint het door nog meer wortels de boom te wurgen, dit exemplaar was 46 meter hoog, 500 jaar oud en 24 meter in omtrek. De kroon van de boom is 2000m2. Dus das best groot. We zijn ook naar naar een andere wurg boom geweest, zijn gastheer is door het gewicht omgevallen tegen een andere boom, hierdoor vormen de wortels een gordijn, vandaar de naam Curtain Fig. Daarna hebben we Jos en Daphne weer opgezocht bij Lake Eacham waar we ook hebben gezommen en schildpadden hebben gezien. Doorgereden naar Millaa Millaa en daar ons kamp opgeslagen.

18 November Woensdag. Groen krater meer en mooie watervallen.
Vandaag weer verder, eerst naar Mt Hypipamee, hier hebben we een groen krater meer gezien, jaja! Daarna weer terug naar Millaa Millaa om daar het Waterfall Circuit rond te rijden, hier hebben we 3 watervallen gezien waarvan we er bij 1 hebben gezwommen, deze waterval, de Millaa Millaa Fall is heel bekend en staat ook op sommige postkaarten.
In het dorpje ff geluncht bij een cafetaria waar de vrouw wilde dat we bleven zitten en niet in de winkel gingen neuzen, sorry hoor! Ondertussen heb ik nog ff een praatje gemaakt met de plaatselijke makelaar over grond prijzen en melkveehouderij in het gebied wel grappig en nuttig informatie binnen gehaald. Was toch wel benieuwd omdat je melkveehouderij in het gebied zag. Ze hadden daar al jaren geen last van droogte en door de dam in Lake Tinarroo was er nu voldoende irrigatiewater voor een droge winter (zomer is regenseizoen). Enige nadeel is dat er in dit tropische gebied wel eens een cycloon voorkomt, daar in tegen willen de gewassen door de vulkansiche grond en het tropsiche klimaat heel goed groeien. De grondprijs is €5.000 euro per hectare maar doordat dit al heel lang een landbouw gebied is en het heel heuvelachtig is zijn de percelen klein, ik zou 3 boerderijen moeten kopen om een rendabel bedrijf te hebben, dit zou neer komen op +- 150 tot 200 hectare. En dan Unive bellen voor een cycloon verzekering. Hij had momenteel geen mooi aanbod dus hier hebben we het maar bij gelaten. We zijn weer richting de kust gereden en vervolgens via de snelweg richting Townsville, om Townsville heen en 50 km later bij Giru ons kamp opgeslagen. Bij de inrit van de camping hadden we nog bijna een wallaby geraakt! De camping was echt smerig, zo smerig dat we er niet eens hebben gedoucht en een grote boodschap hebben gedaan.

19 November Donderdag. IGV!
Gerard komt met het bericht dat het vandaag Internationale Gerard Verwendag is, lekker dan. Zonder douche en grote boodschap dus weer op pad naar de volgende bestemming. De bestemming voor vandaag is Earlie Beach. Onderweg kwamen we nog langs het dorpje Ayr, hier zagen weeën Ford garage en daar moesten we even heen om de code voor onze radio aan te vragen want dan speelt ie waarschijnlijk weer muziek. Omdat het nog voor 8u was de receptioniste er nog niet maar na even wachten was ze gearriveerd en kon ze ons helpen, de code zou worden aangevraagd maar dat duurt even zodat ze die pas ’s middags heeft, ze zou die dan even door bellen, wat achteraf nooit is gebeurt. Ga dus niet naar de Ford garage in Ayr. Naast de Ford garage was een mechanisatie bedrijf, hier dus even dikke trekkers gekeken. Uiteindelijk kwamen we dan bij Earlie Beach, het is een dorpje wat van de toerisme leeft, dit is mogelijk omdat Earlie Beach het vertrekpunt is naar de Whitsundays, een prachtige eilandengroep dicht bij de oostkust. Om even aan te geven hoe toeristisch dit dorpje is, er wonen 5000 mensen waarvan 90% in de toeristische sector werkt, en er zijn 60 tourbedrijven om naar de Whitsunday eilanden te gaan!
We zijn maar naar 1 van de vele informatiecentrums gegaan, wat eigenlijk private bookingskantoren zijn, dus de vraag is of ze echt onafhankelijk zijn. Maar het informatie centrum waar wij heen gingen heeft ons echt heel goed geholpen en we hebben hier een toer geboekt. Het is een 1 daagse tour geworden, we gaan met een boot met max 40 mensen tussen de Whitsunday eilanden door varen, bij een eiland gaan we snorkelen en bij een ander eiland het land op om naar een uitzicht punt te lopen, het uitzicht wat we dan zien is de nr 4 meest gewilde foto’s van heel australie. (nr 1 Harbour Bridge en Opera House, 2 Uluru (Ayers Rock), 3 Twelve Apostels, 5 Three sisters, Blue moutains). Daarna gaan we naar een strand toe varen om daar te relaxen en te BBQen, vervolgens varen we langs allerlei eilanden terug naar de haven van Earlie Beach.
Verder hebben we deze dag niet veel gedaan, lekker gerelaxt bij het openlucht zwembad van Arlie beach wat gewoon in het park ligt en vrij toegankelijk (ze noemen het hier een lagoon), echt fantastisch aangelegd! Bij de camping de bandenboer gebeld voor een paar nieuwe bandjes voor de Ford, we konden de auto direct er heen brengen en dan morgen naar de tour ophalen, ideaal. ’s Avonds lekker gebbqt en Gerard zijn ouders gebeld.

Vrijdag 20 November Snorkelen BBQen en Huwelijksaanzoeken.
Vandaag de tour! Gerard bedankt eerst nog iedereen voor de fantastische Internationale Gerard Verwendag waar eigenlijk weinig extra’s is gebeurt, maar het is een kunst met weinig tevreden te zijn. We worden om ongeveer 8u opgehaald voor de tour en om 9u zitten we dan op zee. Het bedrijf is een echt familie bedrijf en de boot is bemand door 3 broers, er waren ongeveer 30 toeristen mee dus dat viel mee. Het snorkelen was echt gaaf, het deed nauwelijks onder voor het Great Barrier Reef bij Cairns. Het uitzichtpunt op Whitsunday Island was werkelijkwaar adembenemend. We denken zelfs dat onze foto mooier is dan die op de ansichtkaarten haha. Hier worden ook regelmatig huwelijksaanzoeken gedaan, Gerard bleef stil, Jos trouwens ook haha. Daarna verder naar de Whitsunday beach aan de andere kant van het eiland om daar te relaxen en te BBQen, lekker gekloot en gegeten. Tijdens het eten liepen er echt dikke legunanen rond van sommige wel meer dan 1 meter groot. Als je ze aan het schrikken maakt klimmen ze in het hoogste ding wat ze zien, als er dus geen dingen hoger zijn als jou dan klimmen ze dus met hun 5cm lange scherpe nagels op jou, we hebben ze dus maar niet bang gemaakt. De terugweg ging langs vele eilandjes waar de crew wat over vertelde. We waren rond 5u weer terug en het was werkelijk waar een fantastische tour. Capitein Cook kwam na vele weken van zwaar weer en ruige zee in het rustige gebied van de Whit Sundays en hebben daar een beste poos heel relax gedaan, ze hadden het inderdaad niet beter kunnen treffen weten we nu. Op het vaste land de bandenboer opgebeld maar die nam niet op dus maar naar de camping gegaan om morgen de auto op te halen. Bij de camping eerst in het zwembad gedoken om het zoute water af te spoelen. Lekker pannekoeken gebakken en voldaan en totaal uitgeput naar bed gegaan.

Zaterdag 21 November. Relax!
Heerlijk geslapen helaas voelt Daphne zich niet zo goed (kan gebeuren na 2 dagen bbqen) na het ontbijt hebben Jos en Gerard de auto opgehaald en wat heel wat kleine boodschapjes gedaan. Tegen de middag zijn we naar Airlie beach gegaan om daar de foto’s van de onderwater camera op te halen, ze zijn beter geworden dan verwacht! Daarna gekeken of we voor morgen een boot kunnen huren om zelf naar een paar eilandjes te varen, na heel wat research is het helaas niet mogelijk. We besluiten om morgen op het vaste land wat te wandelen. We hebben weer heerlijk bij de Lagoon gezwommen. ’s Avonds zijn Jos en Gerard nog gaan stappen terwijl Mieke en Daphne probeerden te slapen. Om half 2 waren de twee alweer terug en maakten ze de halve campnig wakker met hun ontdekking van twee Possums achter de tent! We hebben er de volgende dag geen opmerkingen gehad.

Zondag 22 November. Relax!
Vandaag gaan we naar de Informatie Centre om info te vragen over Fraser Island, we willen hier een 4wd gaan huren om daar het eiland mee rond te scheuren, of misschien een tour over het eiland. We hebben navraag laten doen naar een huur auto en zullen snel weten of de auto wel of niet vrij is. Ondertussen hebben we de mooie wandeling geeaan die naar een koraalstrand leide, dit is een strand met heel veel stenen en dood koraal, het koraal wat afbreekt in de oceaan komt voor een groot gedeelte naar dit strand toe. Op de terug weg onze sandwiches gemaakt en opgepeuzeld. Gerard verzon nog een aantal liedjes voor zijn kleuter/peuter landbouw school welke hij wil oprichten en we waren al weer bij de auto. Ze belden van het Informatie Centrum nog dat het niet gaat lukken met de auto. Eenmaal weer terug in Earlie Beach zijn we weer naar het informatie centrum gegaan waar we ook onze vorige tour hebben geboekt en deze heeft echt alles uit de kast gehaald om toch iets klaar te spelen, uiteindelijk hebben we bij de beste man zelf achter de computer onze huur samen gesteld welke goedkoper was dan bij het andere reisburo. We gaan woensdag voor 3 dagen een auto huren om over Fraser Island te gaan toeren. Na deze voldoening zijn we maar richting de lagoon gegaan om daar de middag relax af te sluiten.

Maandag 23 November Diep in de grot!
Om kwart over 6 worden we wakker en blijken Jos en Daphne al rond te lopen. Ze willen vroeg vertrekken om een stuk te rijden richting Rainbow Beach (ons vertrek punt voor Fraser Island) ongeveer 1000 km naar beneden. Deze twee dagen gaan we ieder ons eigen gang en komen dan dinsdag middag weer samen om inkopen te doen voor het Fraser Island avontuur.
Zij zullen waarschijnlijk vandaag naar Bundaberg rijden om daar Erik te ontmoeten (een jongen uit de buurt van Jos en Daphne), deze zal de camper van hun gebruiken zolang wij op Fraser Island zijn. Ze reden om half 8 weg en nadat wij hadden bekeken waar we nog heen wilden rijden zijn we een paar minuten daarna ook maar gegaan. Na ongeveer 450 km rijden kwamen we aan bij de Capricorn Caves net 50 km boven Rockhampton. We konden nog mee met de tour van 1 uur dus dat hebben we maar gedaan. Met ze 5en gingen we de grotten in, dit is de oudste touristische attractie van Queensland, er gingen al toeristen door deze grot in 1884, twee jaar nadat de ontdekker hem had ontdekt en het land had aangekocht (zonder dat de overheid wist dat hier een grot lag). Wat voor ondernemer moet je zijn om te kunnen bedenken dat een grot als toeristische trekpleister kan dienen terwijl de wereld volop in de industriële revolutie zit en iedereen vooral bezig is met eten en overleven en vakantie bij een elite aan de orde was, geweldig. De man leefde er goed van en het is ruim een eeuw in zijn famillie gebleven. In de grot waren ook vleermuizen en boomwortels die door tientallen meter rots door drongen. In het grotenstelsel was ook een kathedraal gebouwt, deze werd 100 jaar terug al gebruikt, na alleen nog maar tijdens speciale gelegenheiden, het is een populaire plek om te trouwen al wil niemand hier zijn huwelijksnacht door brengen. Ook was er een gat in het plafond waardoor je een paar weken voor en een paar weken na de langste dag recht in de zon kijkt. Schijnt heel bijzonder te zijn in een verder donkere grot, om dit te zien moet je ver van te voren boeken want het is heel druk. Er komen zelfs hippies hun kristallen opladen enzo, echt te vaag voor woorden. Ook hebben ze een paar jaar de kerstman door het gat laten afdalen voor de kleintjes van de basisschool, 1 keer zat hij vast aan ze baard dat deze moest worden afgeknipt, aangezien de baard echt was, vond de kerstman het niet echt leuk. Na deze stoere tour wat noodles warm gemaakt op de parkeerplaats en weer zuidwaarts gereden. We willen gaan kamperen bij Miara, 50 km boven Bundaberg pal aan de zee. Onderweg rijden we bijna een grote kangeroo aan, groter dan we in welke dierentuin dan ook hebben gezien. We waren om half 7 bij de camping en de receptie was al om half 5 dicht, we hebben een paar keer met de telefoon gebeld en met de after hours bel aangebeld maar er werd niet gereageerd. We zijn maar gewoon op een plekje gaan staan en hoopten dat het goed was.

Dinsdag 24 November Gratis camping en nieuwe tentstokken.
We zijn voor de verandering weer eens vroeg wakker, kwart voor 6. Even douchen en de tent maar inpakken want de eerste spetters vallen al. Als we de tent net hebben ingepakt begint het opeens flink te regenen, dat ging net goed. Even ontbijten en om iets over 7 zaten we in de auto om te vertrekken. Maar we hebben nog niet betaald of ingecheckt of wat dan ook, dus eerst maar even naar de receptie, deze is nog niet open, dus weer bellen met de telefoon en ook bij de deur bellen en kloppen maar totaal geen reactie. We hebben het hier maar bij gelaten en zijn weg gereden, we hebben genoeg ons best gedaan en het is graag of niet dan hoor. Het is tevens ook gewoon rond uit raar dat als er iets gebeurd op de camping je die mensen niet eens kan bereiken. Tegen acht uur zijn we bij Bundaberg en hier vinden we een camping winkel, 2 van onze tentstokken zijn een beetje geknakt door de vele bagage die er tegen aan hing toen we de auto leegruimden om de banden te laten vervangen. Dus die wilden we even laten repareren, de jongen die ons hielp zij dat het wel makkelijk was en ging het even voor ons doen. Het heeft in totaal 2 uur geduurt! Het punt is dat onze tentstokken van een koepeltentje uit meerdere kleine stokjes bestaan die je in elkaar moet klikken en die vastzitten met een elastiek, het middelste stokje was geknakt van beide stokken dus knoop uit het elastiek en stokjes er af halen, stokje vervangen en het elastiek weer door de stokken, klinkt heel simpel. Maar wat bleek nou, de laatste stok was veel smaller van de binnenkant waardoor het elastiek er niet door heen wil, de jongen heeft meer dan een uur geprobeert met ijzerdraadjes, plakband en paperclips het elastiek er door heen te krijgen. Toen het te lang duurde heeft een andere (senior) medewerker gezegt dat er maar een nieuwe laatste stok moest komen die een grotere diameter had zodat het elastiek er makkelijk door heen ging, dit ging uiteindelijk best vlot. Bij de tweede stok zeiden we dat hij het elastiek bij het kapotte stokje maar door moest knippen, er een nieuw stokje tussen moest doen en dan weer aan elkaar knopen, deze stok was binnen 10 minuten klaar, lekker dan!
We konden om kwart over 10 verder rijden en we waren dan ook tegen twaalven in Maryborough, hier hebben we Jos, Daphne en Erik opgezocht en zijn we wat gaan eten. Daarna inkopen gedaan en bij de Ford garage aangegaan, hier de code voor de radio gevraagt die ze heel snel hadden. Toen we deze onderweg naar Rainbow beach invoerde bleek het fout te zijn, argh!!!!!!!!!!! De camping ligt aan een baai en dus zijn we nadat de tent opgezet was daar maar eens heen gewandelt, er viel weer veel te zien, visjes, krabben, pelikaan en heel veel eb strand met gaten waar water in is blijven staan, ideaal om mee te kloten! Op de terug weg stapt Erik in een gat, maar wat blijkt, hij stapt op een krab, Erik ze reactie was snel dus hij werd niet gepakt maar we hebben wel mooie foto’s van de krab, z’n schaal was wel 30cm in doorsnee echt vet! Op de camping lekker gebbqt.

Woensdag 25 November. Op naar Fraser Island!
Om half 6 de wekker en er uit, lekker gedoucht en onder het douchen kreeg de tent ook een douche, beetje jammer. Om kwart voor 7 waren we bij het verhuurbedrijf en kregen we 2 video’s te zien over hoe we moesten rijden en hoe we met Fraser Island om moesten gaan (geheel nationaal park). Vervolgens zijn we richting het nationaal park kantoor gereden om daar de benodigde kampeer en eiland vergunningen te krijgen en kwamen we er achter dat de kilometer teller t niet doet. Terug naar het verhuur bedrijf en deze had hem snel gemaakt, gebeurt vaker door het gehobbel op het eiland.
Fraser Island is het grootste zand eiland van de wereld. Het is 123 km lang en 25 km breed. Er is 1 verharde weg op het eiland van 20 km lang, dit is een gravelroad die je met 30km/u nog de kiezen uit je mond laat trillen, en verder is het allemaal zand zand en zand wat wegen betreft. Het eiland staat vol met bos, behalve de stranden en een paar zandverstuivingen en meren. Bij het verhuur bedrijf vroegen ze of we enig ervaring hadden met 4wd rijden, als we dit niet hadden maakte het niet uit want zelfs de meest ervaren 4wd rijder heeft moeite met Fraser Island. Het strand is een beetje de snelweg, hier mag je 80 km/u en tijdens eb is dit goed te rijden aan de kustlijn. Tijdens vloed mogen wij er niet eens rijden inverband met het losse zand waar je dan op moet rijden en grote kans op vastzitten of opgeslokt worden door de zee. De binnenwegen zijn extreem heftig, je mag hier max 35km/u maar ons gemiddelde kwam op 15km/u. Omdat het al 5 maanden niet had geregent is het zand gigantisch los en is grip moeilijk te vinden, een aantal wegen waren dan ook door de verhuurmaatschappij verboden.
Om bij het pont te komen was al een spektakel, dit moet over het strand van Rainbowbeach, dit was ook extreem los, hier stonden we even vast, maar naar achteruit te hebben gereden, de lage giering te gebruiken kwamen we toch nog op de boot. Toen we op de boot stonden duurde het nog ff voordat ie ging en zagen we langzaam aan meer mensen vast komen te zitten, op z’n hoogst 5 tegelijk, en die kwamen er niet zo makkelijk uit. Na 10 minuten varen waren we er al en mochten we het strand van Fraser Island op, na 150 meter moesten we de inland weg nemen (die enige verharde weg) omdat het strand verder te los was, na 1 km kwamen we er achter dat we hem gemist hadden en gingen we maar terug. Toen we op de verharde weg waren trilde welk waar elk botje in ons lijf, we hebben dan ook de eerste afslag genomen naar het strand die toegestaan was. Op het strand ging het vrij relax, wel zwaar en moeilijk af en toe maar toch nog redelijk door rijden en niet vast zitten. Bij Eurong gingen we het binnenland in, eerst nog ff gegeten in het dorpje en toen de binnenlandse wegen in richting Lake McKenzie, een blauw zoet water meer met wit zandstrand. De tocht door het binnenland was echt gaaf, en ging met ongeveer 15 a 20 km per uur door gaten en kuilen en door extreem los zand af en toe. Bij Lake McKenzie hebben we heerlijk gezwommen. We zijn toen verder gereden naar onze bush camping om daar te kamperen, omdat we nog vroeg waren eerst maar eens een wandeling door het bos gemaakt. Na de Chicken 2 Night en wat drinken gaven we de vliegen gewonnen en zijn we gaan slapen.

Donderdag 26 November Scheepswrak bezoeken, Dingo op bezoek en bier in de rivier!
Omdat we alleen op het strand mochten rijden van 7 tot 12 besloten we vroeg op te staan. Eerst de binenweg door en om half 8 waren we dan op het strand, op naar het Noorden! Onderweg kwamen we vele kleine stroompjes tegen die uitmonden in de zee, hier moesten we door heen rijden. Bij de grootste, Eli Creek, zijn we gestopt en hebben we koffie gemaakt. Door gereden naar de Maheno, dit is een scheepswrak wat hier als sinds 1935 ligt, in die tijd wisten ze niet hoe ze dat ding weer de zee in moesten krijgen dus hebben ze het maar laten liggen, nu is het een toeristische attractie, je kan er gewoon om heen lopen en zelfs er in gaan als je durft, maar dan kun je wel een boete verwachten als je wordt gesnapt, er in gaan klinkt spannend maar is t niet omdat alleen het geraamte er nog is, je kijkt dus dwars door muren, plafonds en vloeren heen. Ons verhuurbedrijf had geplant dat we hier gingen kamperen in de duinen maar omdat we waarschijnlijk vroeger waren dan hij had gepland konden we nog een mooi stuk over het strand rijden, dit hebben we natuurlijk gedaan. We zijn naar het noordelijkste punt gegaan want van de verhuumaatschappij mocht, dit is Indian Head. Onderweg kwamen we mooie rotsformaties tegen en landingsbanen van vliegtuigen die gewoon op het strand landen tussen de auto’s.
Keurig om 12 u waren we op de camping en nadat we ons kamp hadden opgeslagen eerst naar de Maheno gelopen (omdat we de rij tijd optimaal wouden benutten zijn we er ’s ochtends alleen langs gereden) en vervolgens naar Eli Creek gelopen om hier wat te zwemmen opwaarts het riviertje, met wat bier fris en chips hebben wij ons best vermaakt.
Op de terug weg naar ons camipngplekje kwamen we heel toevallig twee meiden tegen waarmee Jos en Daphne een tour hebben gedaan naar Uluru, we hebben afgesproken de volgende avond bij ons op de camping op het vasteland te gaan bbqen. Tijdens het eten ’s avonds kwam er een dingo langs om te kijken of er nog wat te snaaien viel. Wij hadden alles keurig opgeruimd dus er was niks voor hem en daaorm verliet hij ons kamp weer. Als je wel rommel laat slingeren en de Ranger komt langs en ziet dat dan kun je een dikke boete krijgen. Dingos mogen ook niet gevoerd worden, omdat ze dan mensen kunnen aanvallen en omdat jonge dingos dan niet leren zelf te jagen.
Vrijdag 27 November. Verboden wegen, kapotte auto en ploeteren in het zand.
We werden wakker en terwijl we nog half suf waren kwam er een Ranger aan rijden. Hij vroeg of we nog Dingos gezien hadden en of we alles hadden opgeruimd. Alles was in orde dus hij ging weer. Na het ontbijt weer het strand opgereden en een stukje richting het Noorden, de planning van het tourbedrijf zegt dat we vandaag naar het zuiden moeten maar wij willen naar een Zoet water meer met schildpadjes welke in het binnenland ligt iets naar het noorden en over een binnelandse weg die we niet in mogen. We hebben het toch gedaan en de heen weg kwamen we een moterrijder tegen die bijna op ons knalde. Bij het meer hebben we inderdaad schildpadjes gezien en een mooie wandeling gedaan. Tijdens de terugweg ging opeens het stuur erg slingeren, Jos keek uit het raam en zag het linkervoorwiel ook erg slingeren, direct gestopt en gekeken wat er was. Er was een bout van de stabilasator stang uit getrild. We hebben het gerepareert met een dikke haring omdat we hier geen hulp konden vragen omdat we op een verboden weg zaten. Met een slakke gang zijn we richting het strandgereden, hier zijn we naar het dichtstbijzijnde gehucht gereden waar we eerst de haring weer hebben verwijderd en daarna de verhuurmaatschappij opgebeld hebben om te zeggen dat hij gerepareert moest worden. De mannen waren er binnen een uurtje (ze hebben ook een standby werkplaats op het eiland en ze hebben het gerepareert, helemaal niks aan het handje, gewoon slijtage, maar we hadden t wel ff benauwd op die binnenlandse weg.
Toen volgas terug naar het zuidelijkste puntje want om 2u moesten we de pont nemen en om 1u mogen we niet meer op het strand rijden in verband met de vloed.
Een paar kilometer voorbij de laatste pomp komt de bestuurder met het bericht dat de bezinemeter wel erg laag staat, lekker dan had dat ff eerder gezegt. Want als we terug gaan naar de benzinepomp moeten we tijdens vloedtijd over het strandrijden en als we nu door rijden hebben we kans dat we droogvallen ergens. Besloten om door te rijden. We moeten het laatste stuk weer de binnenland weg nemen maar we nemen de verkeerde afslag, als we hier weer uit willen komen staan we midden tussen 4 auto’s die om de beurte vast komen te staan, de gene voor ons hebben we geholpen, waarna wij konden, wij komen ook vast te staan op dat punt en zij helpen ons. Vervolgens hebben wij die ook weer geholpen. In tussen aan iedereen diesel gevraagt maar niemand heeft extra meegenomen (allemaal huur auto’s) wel verteld ons iemand dat we een spare tank hebben. Deze hebben we maar aangezet, ook leuk dat het verhuur bedrijf dat niet zelf even zegt. Een stuk verder over het strand zien we de juiste afslag en gaan daar in, er staat een auto vast onder aan de duin voor de afslag dus nadat wij er langs kwamen en veilig op de duin stonden hun maar even geholpen, ze blijken van het zelfde verhuur bedrijf de auto te huren dus we komen samen een half uur te laat op het pond aan. Deze komen we goed op en ook er af gaat zonder problemen. De auto afgetankt en terug gebracht en alles was in orde. Met het zand op plaatsen waar we dachten dat het nooit zou kunnen komen gaan we terug naar de camping. Hier de tent weer opgezet en naar het dorpje te gaan om inkopen te doen voor de BBQ, vervolgens die meiden opgehaald en hebben we de avond gezellig met ze 5en besloten.
Fraser island was echt een avontuur van de bovenste plank vooral doordat we zelfde een auto huurden, een paar keer vast komen te zitten en ploeteren maakt het avontuur alleen maar groter, ook het kamperen in de duinen maakt het helemaal compleet, dus heb je de kans als je in de buurt bent, echt doen!

Zaterdag 28 November Dolfijnen en Koala gezien!
We worden om iets over 6 wakker, en Jos en Daphne zijn al wakker. We splitsen vandaag weer van Jos en Daphne, we hebben een hele gave tijd samen gehad maar gaan nu weer ieder onze eigen weg. Rond half 8 zijn wij ook klaar om te vertrekken en gaan we richting TinCan Bay, hier kun je ’s ochtends tussen 7 en 8 of 7 en 9 dolfijnen van dichtbij zien en eventueel voeren. Als we er om iets over 8 zijn en Daphne ons de goede kant op wijst (zij gingen al weg) blijkt het voeren al voor bij te zijn. Geen ramp we kunnen ze nog wel van dichtbij zien en vragen stellen. Het zijn toch een stel rare dieren die dolfijnen. Ze doen nog een show off en zijn dan weg. Wij gaan ook maar weg en vertrekken richting Noosa. Onderweg eerst nog de Mt Tinbeerwah bereden en het laatste stukje geklommen, schitterend uitzicht. Rond het middag uur zijn we in Noossa Heads, aan de Shunshin coast. We zijn hier het mooie strand op gegaan en hebben een heerlijk Nieuw Zeelands ijsje gegeten wat werkelijk waar heerlijk was na al dat mindere ijs in de Daintree. Maar door de hitte was het ook het snelst smeltende ijsje wat we ooit hebben gegeten! Even naast Noosa Heads ligt het Noosa National Park, hier hebben we een mooi wandeling langs de kust gedaan en zagen we een Koala in de boom een slaapje doen. Echt gaaf, we hebben gewoon een Koala in het wild gezien! We zijn verder de Sunshine Coast afgereden richting Coolum beach, hier gaan we kamperen en omdat het nog lekker vroeg is (3u) duiken we de zee in, hier schijnen weinig haaien te zijn en als we tussen de vlaggen blijven zal een coastgaurd op ons letten. De golven zijn echt lom p sterk.

Zondag 29 November Nationaal Junior Surf kampioenschap en Australie Zoo
We worden weer op tijd wakker (meestel rond 6u / 7u) dit komt omdat in australie in de zomer de zon echt vroeg er bij is, om 5u is het gewoon helemaal licht, en omdat een tentje veel licht door laat ben je ook snel wakker. Daarbij helpt het ook dat het ’s avonds om 7u al donker is, hierdoor ga je ook eerder naar bed en kom je dus alsnog aan voldoende slaap. Tijdens het ontbijt horen we door luidsprekers op het strand allemaal kreten alsof er een sportverslaggever goed z’n best doet in de microfoon. Toen we op het strand keken zag het er uit alsof er surfwedstrijden bezig waren. Bij het uitchecken maar even aan de campingbaas gevraagd en er waren de Nationale Junior Surfkampioenschappen van australie bezig, dit zou de hele week duren en er waren jonge surfers van heel australie. Nu snappen we ook opeens waarom we gister in de stad jongentjes met teamshirts van staten zagen lopen. Aangezien wij al heel goed kunnen surfen was kijken overbodig en zijn we doorgereden naar Australia Zoo! Dit is de dierentuin van Steve Irwin die nu helaas dood is, je weet wel die gek die krokodillen vangt en allemaal dierenprogramma’s op Animal plantet, discovery en national geographic had. Dat deze dierentuin door Steve Irwin werd beheert is al duidelijk kilometers voor je bij de dierentuin bent, hij staat in ze apepakkie bij grote billboards de dierentuin te promoten. Ook in de dierentuin staat bijna bij elk bordje wel iets van Steve Irwin, soms eens wist je datje, soms een persoonlijk verhaal hoe hij het dier beleefde en soms gewoon een foto. Als hij er niet bij staat zal ze zoon, dochter of vrouw er wel bij staan. Desondanks is de dierentuin wel heel leerzaam en wij hebben tot nu toe nog niet zo’n mooie dierentuin gezien als hier. De leefruimtes van de dieren zijn echt heel mooi aangelegd, er lopen zoveel verzorgers rond, niet normaal. Eerst gingen we naar een landschilpadden shoiw, schilpadden van 170 kg die wel 200 jaar kunnen worden, echt stoer. Daarna gingen we naar de olifanten, die mochten we voeren! Vervolgens naar de grote show in het wereldberoemde Crocoseum, een show met vogels, slangen, en krokodillen, echt Cricky!
Er waren nog allemaal dingen te doen zoals een ottershow, en vele dieren voeren maar we zijn maar gewoon de dierentuin gaan rondlopen omdat we anders nooit rond zouden komen deze dag. Later kwamen we nog bij een tijgershow dit was ook stoer om te zien. Je komt soms de raarste dingen tegen, zo was een verzorger een Wombat aan het uitlaten!
Toen we alle dieren hadden gezien hebben we nog gekeken bij de Steve Irwin Tributie, om half 5 gingen we als 1 van de laatsten de dierentuin uit.
Het was echt een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeele mooie dierentuin en door de shows en de interactie met de dieren kom je veel dichter bij het wildlife dan de meeste andere dierentuinen.
Crocs Rule!!!!!!!!!!!!
10 km verder hebben we gekampeerd vlakbij de Glasshousse Mountains.

Maandag 30 November, Berg beklimmen en slingerweggetjes.
‘Vandaag gaan we de GlassHouse Moutains bekijken, eerst naar de lookout, een kleine wandeling en een schitterend uitzicht. De Glass House Moutains heten zo omdat ze bij Capitein Cook in 1770 deden denken aan zijn glasovens in zijn Yorkshire. Dit kwam doordat hij ze vanaf de zee als grote steile torens boven het landschap zag uitsteken. De Mountains zijn eigenlijk gestolde magma puisten die eerst onder het aardoppervlak lagen, door miljoenen jaren erosie zijn de zachtere gesteenten weg gegaan en zijn de magmapuisten blijven staan, dit zijn nu de glasshousse moutains. Vervolgens zijn w verder gereden naar Mt Ngungun,1 van de Glass House Mountains, deze is redelijk te beklimmen en dat hebben we dus gedaan. We konden vanaf de berg de zee zien en alle bergen van de Glass House Mountains, super mooi! Wel de zwaarste wandeling/beklimming sinds we in Australie zijn. We zijn weer in de auto gestapt en zijn meer het binnenland ingereden via gravelwegen en later weer verharde wegen kwamen we bij Lake Sommerset, hier langs gereden en onderweg gepicknickt. Dit meer heeft ook een grote dam welke de watertoevoer voor een groot deel van Zuid oost Queensland regelt. Vervolgens zijn we door het Brisbane Forest Park gereden, een bos met veel slingerwegen de bergen op, leuk om te rijden dus! Af en toe wat van de uitzichten genoten en rond half 5 waren we in Brisbane. Omdat we niet van die stedenmensen zijn en we niks echt interresants in onze reisboeken konden vinden over Brisbane zijn we maar verder gereden. We gaan richting de Gold Coast, de kust van Zuidelijk Qeensland. Hier komen in de zomervakantie hordes vakantiegangers op af. Hopelijk blijven wij de drukte nog een beetje voor, de vakanties starten begin December maar sommige studenten hebben nu de examens er al op zitten. We overnachten in Helenvale, 15 km van de kust, hier is het nog rustig, we zijn benieuwd wat we morgen aantreffen aan de kust.

De planning.
De komende dagen de Goldcoast bekijken, door rijden naar Sydney deze stad wel bekijken gewoon omdat het Sydney is, dan door naar de Blue Mountains en daarna gaan we kijken waar alle boeren zitten waarvan we adressen hebben en dit in de komende maand in plannen.

Owhjah Gerard had meer dan een maand ze baard laten staan, komt ie vandaa al verdraait laat onder de douche vandaan is ie weer helemaal glad op ze gezichtje. Maakt ie weer een goeie beurt bij Mieke ;).

Gaaf dat jullie deze veel te lange verhalen nog lezen, tot de volgende keer. We vinden het ook fijn om reacties te lezen want stiekum missen we jullie wel een beetje hoor.

Groetjes Gerard en Mieke.