Wilde dieren, en boeren!!! Eindelijk groen gras!

Goeiedag allemaal, weer een berichtje.

Kleine samenvatting:
Hoe het met ons gaat: Goed!
Waar we zijn geweest: In de Alpen, Great Ocean Road, Philip Island, Wilsons Promotory, en Boeren.

Voor iedereen die vooral geinteresseerd is in de boeren begin dan bij zaterdag 19 December.

Dinsdag 15 December, de hoogste berg van Australië!
Gister niet echt laat geworden in de kroeg, hij sloot al om half 11. Dus deze morgen was het niet zo moeilijk om er weer uit te komen. De tent opgebroken en de auto vol getankt, we gaan de bergen in. Richting het dorpje Tredbo, midden in de Alpen, nog wel in New South Wales. Hier gevraagd hoe we de Mt Kosciuszko kunnen bedwingen. Waarom? Omdat het de hoogste berg van Australië is, daarom. Daar kon ze ons wel mee helpen en even later stonden we met een kaartje bij de stoeltjeslift die in de winter skiërs naar boven brengt maar nu bergtoeristen en downhill mountainbikers. Wij hoorden vandaag bij het eerste soort mens. Wel gaaf om je voor te stellen dat als we een half jaar later of eerder waren we gekomen we onze snowboard vaardigheden nog even konden oefenen. Op een respectabele hoogte werden we er uit gebonjourd en konden we verder lopen. 13 km schuin omhoog en terug, das geen vlak stukkie, maar wel leuk. De punt staat op 2229 meter hoogte. Dat is voor ons als Europeanen helemaal niet zo hoog als we na gaan hoe hoog sommige toppen van de Alpen zijn, maar het is toch echt de hoogste berg van Australië. Hij is niet zo hoog omdat hij al oud is en er veel erosie heeft plaats gevonden. (We hebben het idee dat alles wat we zien of bezoeken het gevolg van erosie is, niet dat het minder mooi is, maar iets anders als erosie zou voor de verandering ook leuk zijn). Na 1,5 uur waren we dan boven, op de top van Australië, wat een gaaf uitzicht! Nadat we dit hoogte punt op foto hebben vastgelegd en ook andere mensen daarmee hebben geholpen dalen we weer af. En om 2 uur zitten we dan weer in de auto onze lunch op te eten. De komende rit is er 1 om te noemen, we gaan tussen / door een gedeelte van de Alpen heen richting de grens van Victoria/New South Wales. Dit is de laatste staat die we bezoeken van Australië. De weg was echt gaaf, heel veel haarspeldbochten en scherpe afdalingen en klimmen. Om 3:45 komen we aan in Corryong net over de grens en stappen we een visitor centre binnen om een camping boek te halen van Victoria, de beste man probeert ons allemaal folders aan te smeren en wijst ons een mooie weg richting onze overnachting. We willen overnachten in Mount Beauty, weer in de Alpen maar dan in het deel van Victoria. Na een ritje van 200 km komen we om 6u bij de camping aan bij Tawonga. De vrouw vraagt of we al weten waar we met kerst staan, natuurlijk niet! Zij begint al te zuchten en te kreunen omdat ze dan helemaal vol staat, wij denken ideaal toch mens, maar zij ziet dat blijkbaar anders. Waar we het wel over eens zijn is dat het morgen toch echt te warm wordt, 39 graden wel te verstaan. De wandelschoenen uit blijkt, dat Gerard op elke grote teen een blaar heeft en 1 grote teen ontstoken is, en een andere teen een flinke snee bij de aanhechting onder ze voet. Hij voelde al een paar dagen wat maar niet echt naar gekeken, was zijn reactie. Dat betekende dus pannetje met warm water en waspoeder en voetje dr in. ’s Avonds horen we uit een caravan country muziek komen wat een beetje op piratenmuziek lijkt als je het van ver af hoort, we zijn benieuwd hoe het met de Piratencombinatie Echten Fluitenberg gaat.

Woensdag 16 December
Na het gewone ochtend ritueel van tent inpakken en ontbijten Gerard ze ontstoken voet in waspoeder water gedaan en de snee vol met zalf gestopt. Vandaag maar even geen grote wandelingen. Bij het visitor centre even gevraagd wat er te doen was in de buurt en we kregen al snel 2 auto routes met bezienswaardigheden in de handen gedrukt. Deze gingen de bergen in richting het wintersport dorpje Falls Creek, in de bergen zou het max 24 graden worden, dat is dus beter dan 39 in het dal. Alle reden om snel de auto in te gaan en die routes te doen. Het was een leuke manier om deze bergen te zien, ze zijn wat minder hoog en daardoor ook meer begroeit dan in die van gister en eergister. Onderweg zagen we de Fainter Falls, een mooi waterval die vergeten was maar toen in 2003 een bos brand verscheen was hij weer zichtbaar en is er een wandelpad naar toe gemaakt. We zijn ook naar Wallace’s hut geweest, deze uit 1884 is gebouwd door veedrijvers die in de zomer hun vee naar de bergen dreven omdat daar nog wel gras was. Zo’n berghut is typisch voor de bergen en daarom wel leuk om te zien, het heeft veel branden en extreme weersomstandigheden overleeft. Verder nog een stuwmeer gezien, wat deel uitmaakt maakt van meerdere stuwmeren tussen Falss Creek en Mt Beauty die in totaal 2% van de elektriciteit van de staat Victoria op hoesten. We hebben ook nog de Mt Mckay beklommen, althans de laatste 400 meter. Mooi uitzicht over het gebied en we vonden het wel weer genoeg voor deze regio. We zijn weer via slingerweggetjes naar Mt Beauty gereden en vandaar weer naar Bright aan de andere kant van de berg rug. Daar bij het visitor centre er achter gekomen dat er een fruitkweker was die zelf ijs maakte, nou wij daar direct heen natuurlijk en Gerard heeft een heerlijke coup met vers fruit, fruitsaus en matig yoghurt ijs gegeten en Mieke een citroen waterbasis ijsje wat niet echt smaakte, conclusie ijs maken konden ze niet heel goed maar een lekkere coup maken wel. Een camping opgezocht en daar weer het hele tenen verzorg ritueel uitgevoerd en gaan slapen.

Donderdag 17 December

Weer uit de veren, willen we een eitje bakken is de gasfles leeg. Nadat we in de auto hebben geroken weten we al waar het gas is gebleven, de fles is waarschijnlijk niet goed dicht gedaan gister avond. De ramen open en luchten maar voordat we de auto starten. Van de camping kerel hoorden we dat we beter niet met na Kerst de Great Ocean Road kunnen doen omdat het dan vol zit met vakantiegangers. Eindelijk op pad, vandaag gaan we de Alpen uit, richting het piepkleine plaatsje Milawa vlak bij Wangaratta, omdat hier een kaasfabriekje is. Eenmaal bij de fabriek mochten we niet de fabriek bekijken vanwege hygiëne eisen etc. Zelfs niet toen we zeiden dat Mieke ook kaas maakt. Daardoor begon ze wel meer te vertellen gelukkig en mochten we allerlei kazen proeven. Het was een kleine fabriek en de kracht zat hem vooral in specialiteiten kazen, bijna alle kaas soorten hadden wel meerdere grote prijzen gewonnen. We hebben dus heerlijk gesmuld van al het lekkers. Van de lekkerste kaas hebben we een stukje gekocht om ’s avonds met wat toast op te peuzelen. Gelukkig maakten ze nog geen Goudse kaas.
Daarna zijn we naar het dorpje Glenrowan gereden. Hier is Ned Kelly uiteindelijk opgepakt? Wie is Ned Kelly? Dat is de beroemdste struikrover van Australië, er zijn meer boeken over hem geschreven dan over iemand anders in Australië. Er is nog steeds twijfel of Ned Kelly een bandiet was of een soort van Robin Hood. We hebben in het museum zijn levensverhaal beleefd en dat was best interessant, wij denken dat het gewoon een schurk is. Maar doordat hij erg tegen politie en de wet was en geen onschuldige mensen kwaad deed (alleen banken beroven en politiemannen vermoorden) zagen vele andere mensen toen der tijd hem als iemand die eindelijk iets deed tegen de bureaucratie en het machtsmisbruik van de autoriteiten. Bij zijn ophanging waren er dan ook duizenden mensen die voor zijn vrijlating demonstreerden. We hebben besloten om naar de Great Ocean Road te rijden, het is uit de richting maar verstandig omdat het anders te druk is om te doen na kerst. We scheuren dus een hoop mooi plaatjes voorbij en ook Melbourne en komen rond 16u aan bij Torqauy. Hier probeerden we Fran en Jan te bellen omdat die verder op aan de Great Ocean Road zouden zijn, ’s avonds bellen ze terug en zijn ze net weer thuis. Ze nodigen ons uit om daar Kerst te vieren. ’s Avonds in de Mc Donalds geinternet onder het genot van een milk shake.

Vrijdag 18 December,
Vandaag gaan we het eerste deel van de GReat Ocean Road afrijden, hoe ver we komen dat zien we wel. De Great Oceaan road loopt van Torquay ongeveer 150 km ten westen van Melbourne via de kust naar Warrnambool. Het schijnt 1 van de mooiste auto routes ter wereld te zijn. Tot nu toe hebben ze zeker geen ongelijk want na elke bocht is er weer een indrukwekkend vergezicht, de weg kronkelt echt langs de zee, soms tientallen metershoog boven op de cliffen en andere gedeeltes veel lager. De zee is erg ruig en de kust bestaat voornamelijk uit rosten en hoge cliffen met soms een strand er tussen. In het binneland ligt het Otway nationalpark, een mooi groen bosrijk gebied met watervallen, oude bomen en veel koala’s. Onze eerste stop langs de weg is bij Point Addis, een punt een landtong de zee in, waar de zee met grof geweld op de landtong in beukt. De volgende stop was bij Airey’s ligthouse, ook een landtong met een schattige rood wite vuurtoren met weer adembenemende uitzichten over de kustlijn. Bij Lorne even het binneland in gedoken en in een sectie van Otway national park de Erskine Falls bekken, hier ook even geluncht. Terwijl we rustig aan het eten waren hadden we al door dat er een nederlands gezin bij ons in de buurt kwam zitten. Toen het jongetje Mieke dr trui begon te bestuderen schreeuwde die op eens, dat zijn ook Nederlanders! Niet zo raar als er op je trui staat: ‘Usra week 2007, het begin van je echte leven’. Het volgende stukje weg was echt gigantisch mooi, de weg liep tussen zee, tientallen meters onder ons en beboste heuvels tientallen meters boven ons. Onder weg een klein weggetje het binneland ingedoken omdat we hier koala;s konden zien. We hebben er echt minimaal 10 gezien! Weer verder de mooi kust weg af en we waren al veel te snel in Appolo Bay, hier informatie ingewonnen over eventuele wandeltochten voor mogen en inkopen voor het avond eten gedaan. Weer verder gereden maar nu ging de Great Ocean Road het binnenland in richting Cape Otway, hier hebben we de vuurtoren bekeken en beklommen net zoals de WWOII bunker en de vuurtorenwachtershuizen, erg interessant... Dit is de oudste en meest zuidelijke vuurtoren van het vasteland van Australië. Maar wat een wind gigantisch, boven op de vuurtoren konden we gewoon schuin tegen de wind in hangen zonder voorover te vallen. Er ging nog een kindje de vuurtoren op maar het werd tegen gehouden omdat het anders weg zou waaien, best jammer want dat hadden we wel willen zien natuurlijk. We slapen vannacht ook op Cape Otway, op een camping met de slogan: Kamperen onder de Koala’s. En ja hoor we hebben er weer een paar gezien rondom onze tent in de bomen, echt grappig die slome dieren. ’s Avonds heerlijk binnengezeten bij het haardvuur in de lounge, want aan de zuidkust is het ’s avonds en in de vroege morgen zo koud dat een lange broek en trui wel heel fijn zijn. We hebben ons kapot gelachen om een aziaat (sorry dat ik niet direct land van oorsprong herken) die niet snapte hoe marsmallows bakken ging, ze vrat ze rauw of zwart op maar nooit goed, en dan beweren dat het lekker is, juist haha!

Zaterdag 19 December,
We kwamen er vannacht achter dat Koala’s het geluid van een varken maken, lekker is dat, ze stinken nog niet maar als je er misschien een paar honderd bij elkaar zet wel. Misschien een proefopzet voor onze Wageningen vrienden haha? Voordat we gingen nog ff rond gelopen en we zagen een koala met een kleintje op ze rug gewoon in het wild, super toch, we vragen ons toch af of zo’n kleintje ook zo knort maar we kregen hem niet an de gang.
De boel opgepakt en weg maar weer, eerst een wandeling door een gematigd regenwoud en daarna weer verder de Great Ocean Road op. Eerst naar de Triplet Falls, erg mooi watervallen met veel regen (we hebben ze anders gezien in australie). Daarna gingen we richting de Twelf Apostelles, het icoon van de Great Oceaan Road. We reden onderweg bijna een Echidna plat, nadat we met een noddstop waren gestopt heeft Mieke foto’s gemaakt van het diertje, dit is de eerste keer dat we die in t wild zien, echt leuk! T is een soort egel maar staat hoger op de poten en heeft een lange plakkerige tong, zoek eigenlijk maar op google op ofzo, ze komen alleen voor in Australie. We hebben getankt in Princetown, een klein dorpje met een paar inwoners en een oude gammele pomp, de benzine was duur maarja we moeten toch echt een keer hebben. Want nu we niet meer door de woestijn rijden en er overal wel een pompstation is vind Gerard het leuk om zo laat mogelijk te tanken, deze keer was het gelukt om op 2,5 liter na de tank leeg te rijden, bijna niet leuk meer volgens Mieke. De vrouw van het pompstation zij dat ik Nederlands was omdat ze dat hoorde omdat er veel Nederlandse boeren in de buurt waren. Toen we bijna wilden wegrijden besloten we om te vragen of ze een Nederlandse boer wist waar we ff aan konden gaan, zij bellen en een paar minuten later stonden we bij de familie Nieuwenhuizen op de stoep. De man was al bijna 30 jaar in Australie en had nu zijn al 9 jaar zijn 2e eigen farm (1e kleinere verkocht), de melkprijs was niet zo best maar doordat hij niet zo zwaar meer gefinancierd was kon hij het wel aan. De kostprijs van boeren ligt hier rond de 28 – 30 $cent (16- 18 €cent) het hangt er van af hoe je gefinancierd bent. De melkprijs ligt gemiddeld over het jaar op 30 $cent (€18) dit jaar. Morgen horen we dat er veel jonge boeren rond 31 – 33 cent zitten die zwaar gefinancierd zijn. De grondprijs in dit gebied was tussen de 15.000 en 18.000 dollar per hectare dus dat is +- 9 – 11 duizend euro per hectare. De regenval is hier ongeveer 750 mm per jaar maar je kan er niks van op aan want vaak valt het toch in paar periodes per jaar dus de zomer is vaak te droog om te groeien en de winter is vaak erg nat. Het ene jaar kan er ook veel minder of veel meer vallen dan het andere jaar. Het groeiseizoen is hier dan ook van de herfst tot en met de lente, in de zomer groeit er nagenoeg niks en hebben veel bedrijven de koeien ook droog. Bij deze boer kwamen we er ook achter dat er zat werk voor ons is in Australie omdat Australiers niet echt een goede naam hebben als personeel zijnde en er vraag is naar goed opgeleide en hardwerkende mensen met verstand van koeien, Nederlanders staan goed aangeschreven. We kregen direct ook een krant met personeels advertenties mee en een blaadje van de melkfabriek met advertenties, dus wie weet….
Verder veel gepraat over de manier van boeren en australie in het algemeen, deze man was tevreden met zijn plaats in Australie.
Na ongeveer 4 uur gingen we weer weg en naar de Twelf Apostelles, echt heel erg mooi, het zijn inmiddels maar Six Apostelles maar dat mocht de pret niet drukken, we hebben ons door de horde aziaten geslagen en konden toen ook zelf een foto maken. De apostelles zijn torens van rotsen een paar meter van het land af in de zee. Het land er om heen is weg geerodeerd en deze dingen zijn blijven staan. Daarna nog naar The arch gereden, dit is een stuk rots in de zee waar een gat in is geslagen door de zee en daardoor lijkt het net een brug, erosie, erosie, erosie. We hebben een camping gevonden in Port Campbell en het hoog seizoen is net begonnen dus de prijs gaat van 22 naar 39 dollar lekker dan! MAarja verder een tiptop camping met gratis internet dus dat scheelt weer.

Zondag 20 December,
Na het ontbijt nog even op internet, weer wat dingen regelen en er staat een mail van een Australische boer in Gerard zijn mailbox, yes! Even voor het hele verhaal, we hebben op het veeteeltforum bij zoekopdracht australie ingetypt (Vorig jaar in scandinavie hadden we Noorwegen en zweden ingetypt en kregen we ook een boer) en toen vonden we een boer die op het forum post en in Australie boert, dus die hebben we een berichtje gestuurd en nu stuurt ie terug dat we welkom zijn, en het toeval wil net dat het 80 km bij ons vandaan is dus das voor Australische begrippen een eitje! Na een telefoontje afgesproken en route doorgenomen en een uur later staan we op de stoep. Een aardige goed spraakzame kerel uit limburg met een nieuw zeelandse vrouw en een paar leuke koters. Enorm veel gepraat over van alles en nog wat over boeren in Australie. Hij zit iets meer het binneland in dan de vorige boer en de grondprijs is wat lager ( ongeveer 8000 euro), van hem horen we dus dat de kostprijs bij zwaar gefinancierde boeren wel 32 cent kan zijn en dat is niet leuk met deze melkprijs. Ze melken ongeveer 700 koeien en zijn share milker. Ze leasden eerst een bedrijf maar de verleaser was niet echt een leuke kerel en werkte nogal tegen omdat hun het beter deden dan dat ooit een andere leaser of hij zelf had gedaan. Daarom zijn ze daar weg gegaan. Helaas financieel een paar stappen terug, maar het land wel blijven leasen dus daarom kunnen ze meer koeien op de share farm melken omdat ze daar nog voer vandaan kunnen halen. We krijgen zoveel nieuwe dingen te horen dat we het niet allemaal (goed) kunnen opslaan. Maar de belangrijkste dingen waren dat je hier geen grote holsteins moet hebben, dat werkt gewoon niet die hebben te veel onderhoudsvoer nodig. Het weer in Australie kun je niks van op aan, dat is erg irritant met boeren, het ene jaar groeit er heel veel het andere jaar dan groeit er niks. Het ene moment is je land dor als wat het andere moment staat het helemaal blank. Australie is een keihard land. De no worries mentaliteit van de Australiers wordt erg irritant als je ze nodig hebt voor je bedrijf, vooral als ze monteur zijn van je trekker, auto of melkinstallatie. Australisch personeel is ook niet altijd even leuk, vaak doen ze het vooral voor het geld en niet voor de baan. Kijk uit wie je vertrouwt, je blijft een buitenlander, en contracten eerst bij een advocaat uit een ander dorp na laten kijken voor het te tekenen. Om goed te kunnen boeren is Nieuw Zeeland of Tasmanie beter omdat daar het weer betrouwbaarder is, het is duurder om te investeren maar als je eenmaal boer bent is het melken goedkoper door het betrouwbaardere weer. Zelf wil hij uiteindelijk ook naar Nieuw Zeeland gaan. We hebben ook rond gereden op de quads om zo een beeld te krijgen van de weilanden rond het bedrijf. Australische boeren zijn niet echt goed in dingen onderhouden en ze zijn vaak ook niet echt goede boeren, het kennis niveau is laag. We ondervonden ook dat 700 koeien in een weiland van een paar hectare een heftig gezicht is, vooral als ze denken dat je ze een ander stuk gaat geven. Owhjah grappig feitje, koeien houden niet van Koala’s ze gaan er boos achter aan haha. Verder zei hij ook dat er zat banen waren voor ons als manager of dergelijke en dat de lonen hier hoger liggen dan in Nieuw Zeeland. Kwa visum is het hier wel moeilijker. We hebben ook nog geluncht bij hun en over nog veel andere zaken over boeren en Australië gepraat. Hij was niet negatief over Australië maar wel realistisch, je kan er goedkoop starten maar het land is er keihard om er te boeren. Rond 2 uur gingen we er weer vandoor na een schat aan informatie en ook veel gezellige praat, we zijn echt blij dat we hier zijn aangeweest.
Vandaar uit zijn we binnen door naar Geelong gereden waar de Great Ocean Road start en vandaar naar Queenscliff, dit ligt aan 1 van de openingen van de baai van Melbourne, met een veerpont de baaiopening overgestoken en door Mornington peninsula gereden naar waar we dachten een veerpont te kunnen nemen naar Philip Island, in een winkel vertelden ze ons dat als we dat wilden we met onze klein kinderen terug moesten komen want dan zou er wel een keer een veerpont zijn. Dus zijn we omgereden maar het was al aardig laat dus hebben we overnacht op een camping bij Korumburra.

Maandag 21 December
Als we weer weg gaan eerst proberen naar twee boeren in Leongata (vlak in de buurt) te bellen, 1tje is al gestopt dus daar valt weinig te zien en de andere neemt niet op, waarschijnlijk is t nummer niet goed want er komt een computer aan de telefoon met, The number is not conected. Bij de receptie maar ff een telefoonboek gevraagd en doordat we de straatnaam wel wisten hebben we hem gevonden, er waren er meer met de zelfde Nederlandse achternaam in de buurt. We bellen ze op en krijgen de vrouw aan de lijn, ze zal overleggen en ons met een half uur terug bellen. Wij rijden alvast naar Leongata en gaan daar ff winkelen, kerstcadeautjes kopen want we zijn uitgenodigt voor de kerst bij Fran en Jan, we moeten dan 2 cadeautjes meenemen van max 10 dollar voor eens spel, lekker dan haha. Na 1 cadeautje, 4 makelaars en een boerenkrantje staan we weer bij de auto, eerst maar ff boodschappen doen en dan de boer maar weer eens opbellen want t is al 2 uur later. Na het boodschappen doen bellen we op en blijken wij het nummer niet goed door gegeven te hebben of zij hebben t niet goed genoteerd haha handig. Maar we zijn mogen welkom dus we gaan nu eerst naar Philip Island. Rond 3 uuur zijn we er, eerst een camping opgezocht en geïnstalleerd, vroeg gegeten en richting het westelijke puntje van het eiland, hier zijn pelsrobben te zien en is een heel informatie centrum over deze dieren en de dieren en planten in de bass strait (de zee tussen victoria en tasmanie) Best leuk dus, een paar pingquins gezien maar geen pelsrobben, die kon je zien met een verrekijker maar doordat de dalende zon er net achter stond was dat erg moeilijk. Vervolgens zijn we op een ander strand gaan kijken naar de Pinquin parade, hier gaan honderden dwergpinquins van max 30 cm groter in de schemer het water uit om de nacht door te brengen in de duinen. We moesten hier vooraf kaartjes voor kopen en een uur van te voren er zijn om een redelijke plek te hebben. We waren er een uur van te voren en hadden een redelijke plek om alles te zien, maar het was zo toeristisch niet normaal ,er waren tribunes gebouwd aan het strand en er zaten wel meer dan 1000 mensen. Natuurlijk net voordat het begint komen er nog Aziaten asociaal helemaal naar voren en luid kakelen en doen, waarom zijn die mensen zo, we willen niet discrimineren of alles over 1 kam scheren maar overal waar je bent en ook Aziaten zijn lijken ze bij het asociale af. Maar we hebben dus de pinquins gezien, echt geweldig wat een kleine waggelende diertjes. Bij het terug lopen naar de auto nog een hoop in de duinen van dichtbij gezien echt stoer. Op de terugweg in naar de camping lekker toast met zachte kaas van de Milawa kaasmakers gegeten, heerlijk.

Dinsdag 22 December,
We worden om 10 uur bij de boer verwacht, het is een uur rijden dus om 9u rijden we weer richting Leongata. Iets voor 10e zijn we er en praten we eerst met z’n broer, al snel komen we er achter dat het bedrijf wordt gerunt door 3 broers en de ouders. Ze zijn in 1987 hier begonnen en hebben inmiddels 3 dicht bij elkaar gelegen locaties, de derde locatie pas sinds kort. Ze melken op 2 locaties en 1 locatie is voor jongveeopfok. Ze melken een 850 koeien, op het hoofdbedrijf 600 koeien en op de nieuwe locatie 250 koeien. Ze kalven 2x per jaar af en hebben pure holsteins, volgens hun werk dit wel (in dit gebied). Het machinewerk wordt allemaal zelf gedaan. Ze komen bij Gerard uit de buurt, Zuidwolde en praten aardig Drents haha leuk om te horen aan de andere kant van de wereld. En ook al praat Gerard nooit echt Drents al snel komen weer bepaalde toonvallen en woorden uit z’n mond rollen die niet Nederlands zijn, dit viel Mieke ook al op na het telefoon gesprek van gister. T zit dus toch wel ergens. We hebben over van alles gepraat met de boer en het voornaamste is dat zij aan de oostkant zitten van Melbourne, dit gebied heeft iets betrouwbaarder weer, daardoor is de grond ook duurder, zo’n 11.000 euro per hectare. Maar het weer is nog steeds erg Australische je kunt er dus niet op te rekenen. We hebben ook het idee dat in het Western district alles wat ruiger en wilder was en dat het er hier allemaal meer beheerst en moderner uitziet, dan praten we niet alleen over het landschap maar ook over de bedrijven en de dorpen.
Van deze boer leren we weer dat er ook bedrijven zijn met een kostprijs van 20 tot 22 dollar cent per liter wat erg laag is. Met zo’n kostprijs ben je nagenoeg altijd safe. Als je dan ook kapitaal reserveert als je wel geld verdiend komt het wel goed. Deze lage kostprijs komt vooral door een lage financiering en lage voerkosten. Hij weet ook dat jonge zwaar gefinancierde boeren het nu erg moeilijk hebben. Hij dringt er vooral op aan dat je alleen moet investeren in dingen die echt nodig zijn en niet investeren omdat je, je verveelt of iets mooi vind. Hij haakt hier op in omdat hij boeren die een ligboxenstal bouwen hier niet slim vind, het is gewoon te duur en wordt alleen gedaan omdat ze geld hebben, investeer dan in grond of desnoods machines. Zo vertelde hij over een boer die de boerderij had gekregen van zijn ouders maar doordat hij zich verveelde en een lage financiering had heeft hij een ligboxen stal gebouwd, na een paar jaar was hij failliet. We zijn het bedrijf nog over geweest en hebben de koeien gezien. Verder nog over van alles en nog wat gepraat (teveel om op te schrijven) en ook hier bleek weer dat er veel banen in de landbouw waren. Hij zou bellen als hij wat passends voor ons zou tegen komen,… wie weet.
Nadat bezoek weer naar Leongata om even boodschappen te doen, vandaar uit zijn we naar Wilsons Promotory gereden, een schiereiland onder Leongata wat bijna geheel Nationaal Park is, als we er een paar kilometer in zijn zien we dat het er erg mooi is. Hier hebben we de kans dat we een Wombat in het wild zien! Na het inchecken op de camping een mooi wandeling gemaakt en ’s avonds naar een plek gereden waar je eventueel Wombat’s kan zien als ze zin hebben te voor schijn te komen. Ze waren er helaas niet maar wel een stuk of dertig kangeroes gezien, das toch wel ff anders als vanuit de auto als ze net voor de dood weg hoppen. Op de camping even gegeten en een wandeling over het strand gemaakt in de schemer. En ja hoor dar was een Wombat, echt een stoer dier, een soort cavia in de grote van een hangbuikzwijn. Echt gaaf dat we die hebben gezien in t wild, nu vinden we ons wilde beesten lijstje wel lang genoeg voor australie, een haai hoeven we niet t zien als we gaan zwemmen met kerst en slangen en spinnen mogen ook weg blijven haha.

Woensdag 23 December.
Na het opruimen van de tent de Mount Oberon beklommen (we denken dat het die naam heeft en anders vinden we het wel een mooie naam voor deze berg. Dit lag net 10 km buiten onze camping in Wilson's Promotory, eenmaal op de top een gigantisch uitzicht over het strand, de eilandjes en de bossen echt stoer. Wanneer we weer in de auto waren naar Leongata gereden (ja we wonen er bijna zo vaak als we er komen) en daar in de Max geluncht omdat we daar dit bericht kunnen posten.

De planning voor de komende dagen. We gaan nu rijden richting Fran en Jan, ongeveer 900 km vanaf hier, waarschijnlijk vandaag tot schemering door rijden en morgen de rest. Om daar kerst te vieren. Na tweede kerstdag gaan we weer richting Melbourne maar stoppen we bij de Grampiens, een heel mooi berggebied tussen Fran en Jan en Melbourne, daar een paar dagen blijven en misschien nog 1 of 2 boeren bezoeken als we die kunnen vinden daar (geen tel nummer alleen een naam een woonplaats bekend). Daarna naar Melbourne daar slijten we onze laatste dagen met door de stad slenteren auto proberen te verkoepn en familie en vrienden bezoeken. En dan 6 Januari naar Nieuw Zeeland, we hebben er zin in!

We gingen hier heen vooral als laatste grote reis voordat we thuis het bedrijf op gaan of een baan gaan zoeken en hielden de mogelijkheid open om hier een jaar te blijven werken, maar dat was meer een optie dan dat we echt dachten dat het zou gebeuren.
Maar nu we van al die boeren horen dat er best wel veel werk is voor nederlandse mannen/vrouwen met verstand van koeien en er in Nederland nou niet bepaald banen voor het oprapen zijn beginnen we toch te twijfelen of we het misschien moeten proberen om hier iets te zoeken.

T'is een moeilijk keuze.
Of zoals Jolink zegt: Doe'k t nu wel, doe'k t nu nie, of krieg ik spiet? (Normaal, Twijfelaar)

Jullie zien over 2 maanden wel waar we dan nog rondhangen ;).

Iedereen fijne feestdagen en de beste wensen!